۲پادشاهان 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

یورام، پادشاه یهودا

¹ و اِلیشَع نبی یکی از پسران انبیا را خوانده، به او گفت: «کمر خود را ببند و این ظرف روغن را به ‌دست خود گرفته، به راموت جلعاد برو.

² و چون به آنجا رسیدی، ییهو پسر یِهوشافاط پسر نِمشی را پیدا کن و داخل شده، او را از میان برادرانش برخیزان و او را به اطاق خلوت ببر.

³ و ظرف روغن را گرفته، به‌ سرش بریز و بگو: خداوند چنین می‌گوید که ”تو را به پادشاهی اسرائیل مسح کردم.“ سپس در را باز کرده، فرار کن و درنگ منما.»

⁴ پس آن جوان، یعنی آن نبی جوان به راموت جلعاد آمد.

⁵ و چون به آنجا رسید، اینک سرداران لشکر نشسته بودند و او گفت: «ای سردار، با تو سخنی دارم.» ییهو گفت: «به کدامیک از تمامی ما؟» گفت: «به تو، ‌ای سردار!»

⁶ پس او برخاسته، به خانه داخل شد و روغن را به‌ سرش ریخته، او را گفت: «یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید که تو را بر قوم خداوند، یعنی بر اسرائیل به پادشاهی مسح کردم.

⁷ و خاندان آقای خود اَخاب را خواهی زد تا من انتقام خون خادمان خود انبیا را و خون تمامی خادمان خداوند را از دست ایزابِل بکشم.

⁸ و تمامی خاندان اَخاب هلاک خواهند شد. و از اَخاب هر مرد را و هر برده و آزاد در اسرائیل را محو خواهم ساخت.

⁹ و خاندان اَخاب را مثل خاندان یِرُبعام پسر نَباط و مانند خاندان بَعَشا پسر اخیّا خواهم ساخت.

¹⁰ و سگان، ایزابِل را در ملک یِزرِعیل خواهند خورد و دفن کننده‌ای نخواهند بود.» سپس در را باز کرده، بگریخت.

¹¹ و ییهو نزد خادمان آقای خویش بیرون آمد و کسی او را گفت: «آیا سلامتی است؟ و این دیوانه برای چه نزد تو آمد؟» به ایشان گفت: «شما این مرد و کلامش را می‌دانید.»

¹² گفتند: «چنین نیست. ما را اطلاع بده.» پس او گفت: «چنین و چنان به من صحبت نموده، گفت که ”خداوند چنین می‌فرماید: تو را به پادشاهی اسرائیل مسح کردم.“»

¹³ آنگاه ایشان عجله نموده، هر کدام لباس خود را گرفته، آن را زیر او به روی پلکان نهادند، و شیپور را نواخته، گفتند که «ییهو پادشاه است.»

قتل یورام و اَخَزیا

¹⁴ بنابراین ییهو پسر یِهوشافاط پسر نِمشی بر یورام بشورید و یورام خود و تمامی اسرائیل، راموت‌جلعاد را از حَزائیل، پادشاه اَرام نگاه می‌داشتند.

¹⁵ اما یِهورام پادشاه به یِزرِعیل مراجعت کرده بود تا از جراحتهایی که اَرامیان به او رسانیده بودند وقتی که با حَزائیل، پادشاه اَرام، جنگ می‌نمود، شفا یابد. پس ییهو گفت: «اگر رای شما این است، مگذارید که کسی رها شده، از شهر بیرون رود مبادا رفته، به یِزرِعیل خبر برساند.»

¹⁶ پس ییهو به ارابه سوار شده، به یِزرِعیل رفت، زیرا که یورام در آنجا بستری بود و اَخَزیا پادشاه یهودا برای عیادت یورام آمده بود.

¹⁷ دیده‌یانی بر برج یِزرِعیل ایستاده بود، و جماعت ییهو را وقتی که می‌آمد، دید و گفت: «جماعتی می‌بینم.» یِهورام گفت: «سواری گرفته، به استقبال ایشان بفرست تا بپرسد که آیا سلامتی است؟»

¹⁸ پس سواری به استقبال او رفت و گفت: «پادشاه چنین می‌فرماید که ”آیا سلامتی است؟“» ییهو جواب داد که «تو را با سلامتی چه‌ کار است؟ از عقب من بیا.» و دیده‌بان خبر داده گفت که «قاصد نزد ایشان رسید، اما برنمی‌گردد.»

¹⁹ پس سوار دیگری فرستاد و او نزد ایشان آمد و گفت: «پادشاه چنین می‌فرماید که ”آیا سلامتی است؟“» ییهو جواب داد: «تو را با سلامتی چه‌ کار است؟ از عقب من بیا.»

²⁰ و دیده بان خبر داده، گفت که «نزد ایشان رسید، اما برنمی‌گردد. راندن مثل راندن ییهو پسر نِمشی است، زیرا که دیوانه‌وار می‌راند.»

²¹ یِهورام گفت: «ارابه مرا حاضر کنید.» پس ارابه او را حاضر کردند و یِهورام پادشاه اسرائیل و اَخزیا پادشاه یهودا، هر یک بر ارابه خود بیرون رفتند و به استقبال ییهو بیرون شده، او را در ملک نابوت یِزرِعیلی یافتند.

²² و چون یِهورام، ییهو را دید گفت: «ای ییهو، آیا سلامتی است؟» او جواب داد: «چه سلامتی مادامی که زناکاری مادرت ایزابِل و جادوگری وی اینقدر زیاد است؟»

²³ آنگاه یهورام ارابه خود را برگردانیده، فرار کرد و به اَخَزیا گفت: «ای اَخَزیا، خیانت است.»

²⁴ و ییهو کمان خود را به قوت تمام کشیده، در میان بازوهای یِهورام زد که تیر از دلش بیرون آمد و در ارابه خود افتاد.

²⁵ ییهو به بدقَر، سردار خود گفت: «او را برداشته، در قسمت ملک نابوت یِزرِعیلی بینداز و به یاد آور که چگونه وقتی که من و تو با هم از عقب پدرش اَخاب می‌تاختیم، خداوند این وحی را درباره او فرمود.

²⁶ خداوند می گوید: بدون شک خون نابوت و خون پسرانش را دیروز دیدم و ”خداوند می‌گوید: که در این ملک به تو مکافات خواهم رسانید.“ پس الان او را بردار و به موجب کلام خداوند او را در این ملک بینداز.»

²⁷ اما چون اَخَزیا پادشاه یهودا این را دید، به راه بیت‌حقّان فرار کرد و ییهو او را تعقیب نموده، فرمان داد که «او را بزنید.» و او را نیز در ارابه‌اش به فراز جور که نزد یِبلِعام است، زدند. و او تا مِجدّو فرار کرده، در آنجا مرد.

²⁸ و خادمانش او را در ارابه به اورشلیم بردند و او را در مزار خودش در شهر داوود با پدرانش دفن کردند.

²⁹ و در سال یازدهم یورام پسر اَخاب، اَخَزیا بر یهودا پادشاه شد.

مرگ ایزابِل

³⁰ و چون ییهو به یِزرِعیل آمد، ایزابِل این را شنیده، سرمه به چشمان خود کشید و سر خود را آراسته، از پنجره نگریست.

³¹ و چون ییهو به دروازه داخل شد، او گفت: «ای زِمری، ای قاتل آقایت، آیا سلامتی است؟»

³² ییهو به سوی پنجره نظر افکنده، گفت: «کیست که طرفدار من باشد؟ کیست؟» پس دو سه نفر از خواجگان به سوی او نظر کردند.

³³ و او گفت: «او را بیندازید.» پس ایزابِل را به زیر انداختند و قدری از خونش بر دیوار و اسبان پاشیده شد و اسبان او را لگدمال کردند.

³⁴ آنگاه داخل شده، به خوردن و نوشیدن مشغول گشت. پس گفت: «این زن ملعون را نظر کنید، و او را دفن نمایید، زیرا که دختر پادشاه است.»

³⁵ اما چون برای دفن کردنش رفتند، جز کاسه سر و پایها و کفهای دست، چیزی از او نیافتند.

³⁶ پس برگشته، وی را خبر دادند. و او گفت: «این کلام خداوند است که به واسطه بنده خود، ایلیای تِشبی سخن گفته بود که ”سگان گوشت ایزابِل را در ملک یِزرِعیل خواهند خورد.

³⁷ و لاشه ایزابِل مثل سرگین به روی زمین، در ملک یِزرِعیل خواهد بود، به طوری که نخواهند توانست بگویند که این ایزابِل است.»