۲قرنتیان 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

دفاع پولس از خدمات خویش

¹ امّا من خود، پولس، که چون در میان شما حاضر بودم، فروتن بودم، لیکن وقتی که غایب هستم، با شما جسارت می‌کنم، از شما به حِلم و شفقت مسیح خواهش دارم

² و التماس می‌کنم که چون حاضر شوم، جسارت نکنم به آن اعتمادی که گمان می‌برم که جرأت خواهم کرد با آنانی که می‌پندارند که ما به طریق جسم رفتار می‌کنیم.

³ زیرا هرچند در جسم رفتار می‌کنیم، ولی به قانون جسمی جنگ نمی‌نماییم.

⁴ زیرا اسلحهٔ جنگ ما جسمانی نیست، بلکه نزد خدا قادر است برای انهدام قلعه‌ها،

⁵ که خیالات و هر بلندی را که خود را به خلاف معرفت خدا می‌افرازد، به زیر می‌افکنیم و هر فکری را به اطاعت مسیح اسیر می‌سازیم.

⁶ و حاضر هستیم که از هر نااطاعتی انتقام جوییم، وقتی که اطاعت شما کامل شود.

⁷ آیا به صورت ظاهری نگاه می‌کنید؟ اگر کسی بر خود اعتماد دارد که از آنِ مسیح است، این را نیز از خود بداند که چنانکه او از آنِ مسیح است، ما نیز همچنان از آنِ مسیح هستیم.

⁸ زیرا هرچند زیاده هم فخر بکنم دربارهٔ اقتدار خود که خداوند آن را برای بنا، نه برای خرابی شما، به ما داده است، خجل نخواهم شد،

⁹ که مبادا معلوم شود که شما را به نامه‌ها می‌ترسانم.

¹⁰ زیرا می گویند: «نامه‌های او سنگین و قوی است، لیکن حضور جسمی او ناتوان و سخنش حقیر.»

¹¹ چنین شخص بداند که چنانکه در کلام به نامه‌ها در غیاب هستیم، همچنین نیز در عمل در حضور خواهیم بود.

¹² زیرا جرأت نداریم که خود را از کسانی که خود را تعریف می‌کنند بشماریم، یا خود را با ایشان مقایسه کنیم، بلکه ایشان چون خود را با خود می‌پیمایند و خود را به خود قیاس می‌نمایند، دانا نیستند.

¹³ امّا ما زیاده از اندازه فخر نمی‌کنیم، بلکه مطابق اندازهٔ آن قانونی که خدا برای ما پیمود، و آن اندازه‌ای است که به شما نیز می‌رسد.

¹⁴ زیرا از حد خود پا را فراتر نگذاشته‌ایم، که گویا به نزد شما نیامده باشیم، چونکه نخستین کسانی بودیم که انجیل مسیح را به شما رساندیم.

¹⁵ و از اندازهٔ خود نگذشته در محنتهای دیگران فخر نمی‌نماییم، ولی امید داریم که چون ایمان شما افزون شود، در میان شما مطابق قانون خود بسیار افزوده خواهیم شد.

¹⁶ تا اینکه در مکانهای دورتر از شما هم مژده دهیم و در امور مهیّا شده به قانون دیگران فخر نکنیم.

¹⁷ امّا هر که فخر نماید، به خداوند فخر بنماید.

¹⁸ زیرا نه آنکه خود را تعریف کند مقبول افتد، بلکه آن را که خداوند تعریف نماید.