۱سموئیل 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

دعوت سَموئيل

¹ و آن پسر، سَموئيل، به حضور عيلی، خداوند را خدمت می‌نمود، و در آن روزها کلام خداوند نادر بود و رويا به ندرت دیده می‌شد.

² و در آن زمان واقع شد که چون عيلی در جايش خوابيده بود و چشمانش رفته رفته تار می‌شد و نمی‌توانست ديد، در جای خود خوابیده بود.

³ چراغ خدا هنوز خاموش نشده، و سَموئيل در معبد خداوند، جايی که صندوق خدا بود، می‌خوابيد.

⁴ خداوند سَموئيل را خواند و او گفت: «گوش به فرمانم.»

⁵ پس نزد عيلی شتافته، گفت: «اينک حاضرم، زيرا مرا خواندي.» عیلی گفت: «نخواندم، برگشته، بخواب.» و او برگشته، خوابيد.

⁶ و خداوند بار ديگر خواند: «ای سَموئيل!» و سَموئيل برخاسته، نزد عيلی آمده، گفت: «اينک حاضرم، زيرا مرا خواندي.» او گفت: «ای پسرم، تو را نخواندم. برگشته، بخواب.»

⁷ و سَموئيل، خداوند را هنوز نمی شناخت و کلام خداوند تا حال بر او آشکار نشده بود.

⁸ و خداوند باز سَموئيل را بار سوم خواند و او برخاسته، نزد عيلی آمده، گفت: «اينک حاضرم، زيرا مرا خواندي.» آنگاه عيلی فهميد که يهوه، پسر را خوانده است.

⁹ و عيلی به سَموئيل گفت: «برو و بخواب و اگر تو را بخواند، بگو: ”‌ای خداوند، بفرما، زيرا که خادم تو می‌شنود.» پس سَموئيل رفته، در جای خود خوابيد.

¹⁰ و خداوند آمده، بايستاد و مثل دفعات پيش ندا داد: «ای سَموئيل! ای سَموئيل!» سَموئيل گفت: «بفرما، زيرا که خادم تو می‌شنود.»

¹¹ و خداوند به سَموئيل گفت: «اينک من کاری در اسرائيل می‌کنم که گوشهای هر ‌که بشنود، صدا خواهد داد.

¹² در آن روز هر‌ چه درباره خانه عيلی گفتم، از اول تا به آخر به انجام خواهم رسانيد.

¹³ زيرا به او خبر دادم که من بر خانه او تا به ابد داوری خواهم نمود به‌ سبب گناهی که می‌داند، چونکه پسرانش بر خود لعنت آوردند و او ايشان را منع ننمود.

¹⁴ بنابراين برای خاندان عيلی قسم خوردم که گناه خاندان عيلی به قربانی و هديه، تا به ابد کفاره نخواهد شد.»

¹⁵ و سَموئيل تا صبح خوابيد و درهای خانه خداوند را باز کرد، و سَموئيل ترسيد که عيلی را از رويا اطلاع دهد.

¹⁶ اما عيلی سَموئيل را خوانده، گفت: «ای پسرم، سَموئيل!» او گفت: «گوش به فرمانم»

¹⁷ گفت: «چه سخنی است که به تو گفته است؟ آن را از من مخفی مدار. خدا با تو چنين بلکه زياده از اين عمل نمايد، اگر از هر ‌آنچه به تو گفته است، چيزی از من مخفی داري.»

¹⁸ پس سَموئيل همه‌چيز را برای او بيان کرد و چيزی از آن مخفی نداشت. و او گفت «خداوند است؛ آنچه در نظر او پسند آيد، بکند.»

¹⁹ سَموئيل بزرگ می‌شد و خداوند با او می‌بود و نمی‌گذاشت که يکی از سخنانش بر زمين بيفتد.

²⁰ و تمامی اسرائيل از دان تا بِئِرشِبَع دانستند که سَموئيل برقرار شده است تا نبی خداوند باشد.

²¹ و خداوند بار ديگر در شيلوه آشکار شد، زيرا که خداوند در شيلوه خود را بر سَموئيل به کلام خداوند آشکار ساخت.