۱پادشاهان 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اَدونیا خود را پادشاه اعلام می‌کند

¹ داوود پادشاه پیر و سالخورده شده، هرچند او را به لباس می‌پوشانیدند، لیکن گرم نمی‌شد.

² پس خادمانش او را گفتند: «به جهت آقای ما پادشاه، باکره‌ای جوان بجویند تا به حضور پادشاه بایستد و او را پرستاری نماید، و در آغوش تو بخوابد تا آقای ما پادشاه گرم بشود.»

³ پس در تمامی حدود اسرائیل دختری نیکو منظر جُستند و اَبیشَک شونَمی را یافته، او را نزد پادشاه آوردند.

⁴ و آن دختر بسیار نیکو منظر بود و پادشاه را پرستاری نموده، او را خدمت می‌کرد، اما پادشاه او را نشناخت.

⁵ آنگاه اَدونیا پسر حَجّیت، خویشتن را برافراشته، گفت: «من سلطنت خواهم نمود.» و برای خود ارابه‌ها و سواران و پنجاه نفر را که پیشاپیش او بدوند، تدارک دید.

⁶ و پدرش او را در تمامی روزهای عمرش نرنجانیده، و نگفته بود «چرا چنین و چنان می‌کنی؟» و او نیز بسیار خوش اندام بود و مادرش او را بعد از اَبشالوم زاییده بود.

⁷ و با یوآب پسر صِرویه و اَبیاتار کاهن مشورت کرد و ایشان اَدونیا را یاری نمودند.

⁸ و اما صادوق کاهن و بِنایاهو پسر یِهویاداع و ناتان نبی و شِمعی و ریعی و جنگاورانی که از آنِ داوود بودند، با اَدونیا نرفتند.

⁹ اَدونیا گوسفندان و گاوان و گوساله‌های پرواری نزد سنگ زوحَلَت که به ‌جانب عِین‌روجِل است، قربانی نمود، و تمامی برادرانش، پسران پادشاه را با تمامی صاحب‌منصبان دربار یهودا که خادمان پادشاه بودند، دعوت نمود.

¹⁰ اما ناتان نبی و بِنایاهو و جنگاوران و برادر خود سلیمان را دعوت نکرد.

¹¹ و ناتان به بَتشَبَع، مادر سلیمان، عرض کرده، گفت: «آیا نشنیدی که اَدونیا پسر حَجّیت، سلطنت می‌کند و آقای ما داوود نمی‌داند.

¹² پس حال بیا تو را مشورت دهم تا جان خود و جان پسرت سلیمان را برهانی.

¹³ برو و نزد داوود پادشاه داخل شده، او را بگو که ‌”ای آقایم پادشاه، آیا تو برای کنیز خود قسم خورده، نگفتی که 'پسر تو سلیمان، بعد از من پادشاه خواهد شد؟ و او بر تخت من خواهد نشست؟' پس چرا اَدونیا پادشاه شده است؟“

¹⁴ اینک وقتی که تو هنوز در آنجا با پادشاه سخن گویی، من نیز بعد از تو خواهم آمد و کلام تو را تصدیق خواهم کرد.»

¹⁵ پس بِتشَبَع نزد پادشاه به اطاق وارد شد و پادشاه بسیار پیر بود و اَبیشَک شونمی پادشاه را خدمت می‌نمود.

¹⁶ بِتشَبَع خم شده، پادشاه را تعظیم نمود. پادشاه گفت: «تو را چه شده است؟»

¹⁷ بَتشَبَع او را گفت: «ای آقایم، تو برای کنیز خود به یهوه خدای خویش قسم خوردی که ”پسر تو سلیمان بعد از من پادشاه خواهد شد و او بر تخت من خواهد نشست.“

¹⁸ و حال اینک اَدونیا پادشاه شده است و آقایم پادشاه اطلاع ندارد.

¹⁹ و گاوان و گوساله‌های پرواری و گوسفندان بسیار قربانی کرده، همه پسران پادشاه و اَبیاتار کاهن و یوآب سردار لشکر را دعوت کرده، اما بنده​ات سلیمان را دعوت ننموده است.

²⁰ و اما ‌ای آقایم پادشاه، چشمان تمامی اسرائیل به سوی توست تا ایشان را خبر دهی که بعد از آقایم پادشاه، کیست که بر تخت وی خواهد نشست.

²¹ و گرنه واقع خواهد شد هنگامی که آقایم پادشاه با پدران خویش بخوابد، من و پسرم سلیمان مقصر قلمداد خواهیم شد.»

²² و اینک چون او هنوز با پادشاه سخن می‌گفت، ناتان نبی نیز داخل شد.

²³ و پادشاه را خبر داده، گفتند که «اینک ناتان نبی است.» و ناتان به حضور پادشاه وارد شده، رو به زمین خم شده، پادشاه را تعظیم نمود.

²⁴ و گفت: «ای آقایم پادشاه، آیا تو گفته‌ای که اَدونیا بعد از من پادشاه خواهد شد و او بر تخت من خواهد نشست؟

²⁵ زیرا که امروز او روانه شده، گاوان و گوساله‌های پرواری و گوسفندان بسیار قربانی نموده، و همه پسران پادشاه و سرداران لشکر و اَبیاتار کاهن را دعوت کرده است، و اینک ایشان به حضورش به خوردن و نوشیدن مشغولند و می‌گویند: ”اَدونیای پادشاه زنده باد.“

²⁶ لیکن بنده​ات مرا و صادوق کاهن و بِنایاهو پسر یِهویاداع و بنده‌ات سلیمان را دعوت نکرده است.

²⁷ آیا این کار از جانب آقایم پادشاه شده و آیا به بنده​ات خبر ندادی که بعد از آقایم پادشاه کیست که بر تخت او بنشیند؟»

²⁸ داوود پادشاه در جواب گفت: «بِتشَبَع را نزد من بخوانید.» پس او به حضور پادشاه وارد شد و به حضور پادشاه ایستاد.

²⁹ و پادشاه سوگند خورده، گفت: «قسم به حیات خداوند که جان مرا از تمام تنگیها رهانیده است،

³⁰ چنانکه برای تو، به یهوه خدای اسرائیل، قسم خورده، گفتم که ”پسر تو سلیمان بعد از من پادشاه خواهد شد و او به‌ جای من بر تخت من خواهد نشست.“ به همان طور امروز به عمل خواهم آورد.»

³¹ بِتشَبَع رو به زمین خم شده، پادشاه را تعظیم نمود و گفت: «آقایم داوود پادشاه تا به ابد زنده بماند!»

³² داوود پادشاه گفت: «صادوق کاهن و ناتان نبی و بِنایاهو پسر یِهویاداع را نزد من بخوانید.» پس ایشان به حضور پادشاه داخل شدند.

³³ پادشاه به ایشان گفت: «بندگان آقای خویش را همراه خود بردارید و پسرم سلیمان را بر قاطر من سوار نموده، او را به جِیحون ببرید.

³⁴ و صادوق کاهن و ناتان نبی او را در آنجا به پادشاهی اسرائیل مسح نمایند و شیپور را نواخته، بگویید: ”سلیمان پادشاه زنده باد!“

³⁵ و شما در عقب او برآیید تا او داخل شده، بر تخت من بنشیند و او به‌ جای من پادشاه خواهد شد. او را گماشته‌ام که بر اسرائیل و بر یهودا رهبر باشد.»

³⁶ بِنایاهو پسر یِهویاداع در جواب پادشاه گفت: «آمین! باشد که یهوه خدای آقایم پادشاه نیز چنین بگوید.

³⁷ چنانکه خداوند با آقایم پادشاه بوده است، همچنین با سلیمان نیز باشد و تخت او را از تخت آقایم داوود پادشاه بزرگتر گرداند.»

³⁸ پس صادوق کاهن و ناتان نبی و بِنایاهو پسر یِهویاداع و کِریتیان و فِلیتیان رفته، سلیمان را بر قاطر داوود پادشاه سوار کردند و او را به جِیحون آوردند.

³⁹ و صادوق کاهن ظرف روغن را از خیمه گرفته، سلیمان را مسح کرد و چون شیپور را نواختند تمامی قوم گفتند: «سلیمان پادشاه زنده باد!»

⁴⁰ و تمامی قوم در عقب وی رفتند و قوم نی نواختند و به فرحی بزرگ شادی نمودند، به حدی که زمین از آواز ایشان به لرزه درمی‌آمد.

⁴¹ اَدونیا و تمامی دعوت‌شدگانی که با او بودند، چون از خوردن فراغت یافتند، این را شنیدند و چون یوآب صدای شیپور را شنید، گفت: «چیست این صدای غوغا در شهر؟»

⁴² و هنوز سخن می‌گفت که یوناتان پسر اَبیاتار کاهن رسید. اَدونیا گفت: «داخل شو، زیرا که تو مردی شریف هستی و خبر نیکو می‌آوری.»

⁴³ یوناتان در جواب اَدونیا گفت: «به درستی که آقای ما داوود پادشاه، سلیمان را پادشاه ساخته است.

⁴⁴ و پادشاه، صادوق کاهن و ناتان نبی و بِنایاهو پسر یِهویاداع و کِریتیان و فِلیتیان را با او فرستاده، او را بر قاطر پادشاه سوار کرده‌اند.

⁴⁵ و صادوق کاهن و ناتان نبی، او را در جیحون به پادشاهی مسح کرده‌اند و از آنجا شادی‌کنان برآمده‌اند، چنانکه در شهر غوغا به پا شده است. و این است صدایی که شنیدید.

⁴⁶ سلیمان بر تخت سلطنت نشسته است.

⁴⁷ و نیز خادمان پادشاه به جهت تبریک آقای ما داوود پادشاه آمده، گفته‌اند: ”خدای تو اسم سلیمان را از اسم تو والاتر و تخت او را از تخت تو بزرگتر گرداند!“ و پادشاه بر بستر خود سجده نموده است.

⁴⁸ و پادشاه همچنین گفته است: ”متبارک باد یهوه خدای اسرائیل، که امروز کسی را که بر تخت من بنشیند، به من داده است و چشمان من، این را می‌بیند.“»

⁴⁹ آنگاه تمامی مهمانان اَدونیا ترسان شده، برخاستند و هر کس به راه خود رفت.

⁵⁰ و اَدونیا از سلیمان ترسان شده، برخاست و رفته، خود را به شاخهای قربانگاه دخیل بست.

⁵¹ و سلیمان را خبر داده، گفتند که «اینک اَدونیا از سلیمان پادشاه می ترسد و خود را به شاخهای قربانگاه دخیل بسته، می‌گوید که: ”سلیمان پادشاه امروز برای من قسم بخورَد که بنده خود را به شمشیر نخواهد کشت.“»

⁵² سلیمان گفت: «اگر نشان دهد که مردی شریف است، یکی از مویهایش بر زمین نخواهد افتاد. اما اگر شرارت در او یافت شود، خواهد مرد.»

⁵³ و سلیمان پادشاه فرستاد تا او را از قربانگاه پایین آوردند. و اَدونیا آمده، سلیمان پادشاه را تعظیم نمود. سلیمان به او گفت: «به خانه خود برو.»