اِنجِیل شریف (لُوقا) 2 - Mirpuri-Pahari Bibleحضرت عِیسیٰ نی وِلادت باسعادت 1 اُنہاں دیہاڑیاں وِچ ہی مُلک رُوم نے شہنشاہ، جِس نا ناں قیصر اَغُسطُس سی، اے حُکم کِیتا کہ ساری رعایا نے ناں لِخے جاݨ۔ 2 اے پہلی مردُم شماری اُس ویلے ہوئی جدُوں جناب کُورینیُس ریاست سُوریہ نا گورنر سی۔ 3 اِس واسطے سارے لوک ناں لِخاݨے واسطے اپݨے اپݨے شہر در گئے۔ 4 فِر اِسرح ہویا کہ حضرت یُوسف وی ریاست گلِیل نے شہر ناصرت تُوں گئے تانکہ ریاست یہُودیہ نے شہر بیتِ لحم وِچ اپݨا ناں لِخاݨ۔ بیتِ لحم او جغہ سی جِتھے صدیاں پہلے بادشاہ حضرت داؤد پیدا ہوئے سݨ۔ تے حضرت یُوسف اُتھے اِس واسطے گئے سݨ کِیئانکہ او حضرت داؤد نی نسل وِچوں سݨ۔ 5 اُنہاں نال اُنہاں نی منگیتر مَریم وی سی جیہڑی کہ حاملہ ہوئی وی سی۔ 6 جِس ویلے او بیتِ لحم وِچ سݨ تے بچّے نی پیدائِش نا ویلا آئی گیا۔ 7 بی بی مَریم نا پہلا پُتر ہویا۔ اُنہاں اُس کی پوتڑیاں وِچ پلہیٹی کے اِک کُھرلی وِچ رخی شوڑیا، کِیئانکہ سرائے وِچ کوئی جغہ نی سی۔ فرِشتہ حضرت عِیسیٰ نی پیدائِش مُبارک نی خُوشخبری دیݨا اے 8 اُس علاقے وِچ کُجھ چرواہے وی سݨ جیہڑے راتی ویلے باڑیاں وِچ اپݨیاں پہیڈاں نی رکھوالی کرنے سݨ۔ 9 اُنہاں کی اللّٰہ تعالیٰ نا اِک فرِشتہ نظر آیا، تے اُنہاں نے آسے پاسے اللّٰہ تعالیٰ نا نُور چمکیا تے او بہُوں ڈرے۔ 10 پر فرِشتے اُنہاں کی آخیا، ”ڈرو ناں! میں تُساں واسطے بہُوں چنگی خبر آندی اَے۔ اے ساریاں واسطے خُوشی نا باعِث ہوسی۔ 11 اِس نی وجہ اے اَے کہ اَج بیتِ لحم شہر وِچ تُساں واسطے اِک غُناہواں تُوں نجات دیݨے آلا پیدا ہویا۔ او اللّٰہ تعالیٰ نے پہیجے وے مسِیح اݨ، او مالِک اݨ۔ 12 اِس نی نِشانی اے اَے کہ تُساں کی اِک بچّہ پوتڑیاں وِچ پلہیٹیا کُھرلی وِچ پئیا نظر اچھسی!“ 13 فِر اِسرح ہویا کہ اچانک اُنہاں کی اُس فرِشتے نال ہور بہُوں سارے فرِشتے نظر آئے۔ او سارے اللّٰہ تعالیٰ نی حمد اِسرح بیان کرنے سݨ، 14 ”تعرِیف اُس خُدا نی، جِس نی آسماناں اپر ثنا بیان ہوݨی اَے، تے زِیمی اپر اُنہاں لوکاں وِچ اَمن و سلامتی ہووے جِنہاں تُوں اللّٰہ تعالیٰ راضی اَے!“ 15 جیہڑے ویلے فرِشتے اُنہاں کولوں آسمان در ٹُری گئے، تے چرواہے اِک دُوئے کی آخݨ لغے، ”اچھو، اَساں بیتِ لِحم شہر در جُلاں، تے او گل تکاں جِس نے بارے وِچ اللّٰہ تعالیٰ اَساں کی خبر دِتی اَے۔“ 16 فِر اِسرح ہویا کہ اُنہاں جلدی جلدی جائی کے حضرت مَریم کی تے یُوسف کی لوڑی کِہندا، تے تکیا کہ بچّہ کُھرلی وِچ پئیا اَے۔ 17 چرواہیاں بچّے کی تکیا تے او ساری گل حضرت مَریم تے یُوسف کی دسی جیہڑی فرِشتے اُنہاں کی بچّے نے بارے وِچ دسی سی۔ 18 جِتنے لوکاں اُنہاں نی گل سُݨی، سارے حَیران ہوئی گئَے۔ 19 پر بی بی مَریم اُنہاں نیاں ساریاں گلاں اپر غور کرنی رہی، تے اپݨے دِلے وِچ رخی کِہندا۔ 20 فِر چرواہے اُنہاں ساریاں گلاں نی وجہ تُوں جیہڑیاں اُنہاں تکیاں تے سُݨیاں سݨ اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف بیان کرنے کرنے مُڑی کے ٹُری گئے، کِیئانکہ فرِشتے اُنہاں کی جو کُجھ آخیا سی او سارا اُنہاں اپݨیاں اکھیاں نال تکی کِہندا سی۔ 21 جیہڑے ویلے بچّہ اَٹّھاں دیہاڑیاں نا ہویا اُنہاں اُس نا ختنہ کرایا، تے اُس نا ناں ’عِیسیٰ‘ رَخیا۔ اے او ہی ناں اَے جیہڑا فرِشتے حضرت مَریم کی حمل ٹھہرنے تُوں وی پہلے دسیا سی۔ حضرت عِیسیٰ نا بڑے عِبادت خانے وِچ کَھڑنا 22 حضرت مُوسیٰ نی شرِیعت نے مُطابق جیہڑے ویلے حضرت مَریم نے پاک ہوݨے نے دیہاڑے پُورے ہوئے، تے اُنہاں بچّے کی یرُوشلم شہر در اللّٰہ تعالیٰ نے حضُور پیش کرنے واسطے کَھڑیا۔ 23 اُنہاں اے گل اِس واسطے کِیتی کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ نی شرِیعت وِچ اے لِخیا اَے، ”اپݨے پلہیٹھی نے پُترے کی اللّٰہ تعالیٰ واسطے مخصُوص کریا کرو۔“ 24 او اِس واسطے وی گئے سݨ تانکہ او اللّٰہ تعالیٰ نی شرِیعت نے مطابق کُہگی نا اِک جوڑا یا کبُوتر نے دو بچّے وی صدقے نے طور اپر پیش کرݨ۔ 25 اُنہاں دیہاڑیاں نے دوران یرُوشلم شہر وِچ اِک بزُرگ سݨ جِنہاں نا ناں شمعُون سی۔ او بہُوں نیک تے پرہیزگار بزُرگ سݨ۔ او وی اِس اِنتظار وِچ سݨ کہ اللّٰہ تعالیٰ بنی اِسرائیل کول غُناہواں تُوں نجات دیݨے آلے کی کدُوں پہیجسی۔ او رُوحِ پاک نال پہرے وے سݨ، 26 جِس نے ذرِیعے اُنہاں اپر اگے اِلہام ہویا سی کہ اُس ویلے تک اُنہاں اپر موت ناں اچھسی جدُوں تک او اپݨیاں اکھیاں نال اللّٰہ تعالیٰ نے پہیجے وے مسِیح کی ناں تکسݨ۔ 27 اُسے دیہاڑے رُوحِ پاک نے ذرِیعے اُنہاں کی الہام ہویا کہ او بڑے عِبادت خانے در جاݨ، تے او ٹُری گئے۔ اُسے ویلے حضرت عِیسیٰ نے والدَین اُنہاں کی بڑے عِبادت خانے وِچ آندا، تانکہ شرِیعت نے حُکم کی پُورا کرݨ۔ 28 جیہڑے ویلے حضرت شمعُون، حضرت عِیسیٰ کی تکیا، تے اُنہاں اپݨیاں باہنواں وِچ چائی کِہندا۔ اُنہاں اللّٰہ تعالیٰ نی تعرِیف بیان کرنے ہویاں آخیا، 29 ”شُکر اے اللّٰہ تعالیٰ! تُوں اپݨا وعدہ پُورا کِیتا اَے۔ ہُݨ تُوں اپݨے اِس بندے کی اپݨے کول بُلائی کِݨ۔ 30 اَے اللّٰہ تعالیٰ، میں اپݨیاں اکھیاں نال تہاڑے پہیجے وے نجات دیݨے آلے کی تکی کِہندا اَے، 31 جِسی تُوں سارے لوکاں واسطے ظاہر کِیتا اَے۔ 32 اے غیر بنی اِسرائیلیاں واسطے نُورِ ہدایت ہوسی، تے تہاڑی بنی اِسرائیلی قوم نی شان ودھاسی۔“ 33 حضرت شمعُون، حضرت عِیسیٰ نے بارے وِچ جیہڑیاں گلاں کِیتیاں، اُنہاں کی سُݨی کے حضرت عِیسیٰ نی والدہ صاحبہ تے والِد صاحب بہُوں حَیران ہوئی گئے۔ 34 حضرت شمعُون اُنہاں کی دُعا دِتی، تے بی بی مَریم کی آخیا، ”اِس بچّے نے ذرِیعے بنی اِسرائیل وِچ بہُوں سارے لوک نجات حاصل کرسݨ، تے بہُوں سارے برباد ہوسݨ، تے لوک اِس نے مُخالف ہوسݨ۔ 35 اِسرح اُنہاں نے دِلے نیاں اَندروی گلاں ظاہر ہوئی جاسݨ۔ غمے نال تہاڑے ہی دِلے نا حال اِسرح ہوسی جِسرح تلوار اُس وِچ کھُبی وی ہووے۔“ 36 اُتھے اِک عورت سی جِس نا ناں بی بی حَنّا سی۔ او اللّٰہ تعالیٰ نے پَیغام پُہنچاݨے آلی سی۔ اُس نے والِد نا ناں جناب فنُوئیل سی، جیہڑا بنی اِسرائیلیاں نے قبِیلے آشِر وِچوں سی۔ او عورت بہُوں بُڈھی ہوئی وی سی۔ او شادی تُوں بعد ست سال تک اپݨے خاوند نال رہی سی۔ 37 فِر او بیوہ ہوئی گئی سی۔ بیوہ ہوݨے تُوں بعد اُس ساری زِندگی بڑے عِبادت خانے وِچ گُزاری، تے دِن رات صوم و صلوٰة نی پابند رہی۔ اُس ویلے او چوراسی سال نی ہوئی وی سی۔ 38 او آئی، تے بچّے کی تکی کے اللّٰہ تعالیٰ نا شُکر ادا کِیتا، تے اِس بچّے نے بارے وِچ اُنہاں ساریاں لوکاں کی باݨ لغی جیہڑے اِس گل نے اِنتظار وِچ سݨ کہ اللّٰہ تعالیٰ یرُوشلم کی آزاد کرسی۔ 39 فِر حضرت عِیسیٰ نی والدہ صاحبہ تے والِد صاحب اللّٰہ تعالیٰ نی شرِیعت نے مطابق فرائض نی ادائِیگی کِیتی، تے واپس ریاست گلِیل نے شہر ناصرت اپݨے کہار ٹُری گئے۔ 40 اُنہاں نا پُتر جُوں جُوں بڑا ہوݨا گیا، تے اللّٰہ تعالیٰ اُس اپر اپݨا فضل کرنا رہیا تے او بہُوں سمجھدار ہوݨا گیا۔ باراں سال نی عُمر وِچ حضرت عِیسیٰ نا بڑے عِبادت خانے در جاݨا 41 حضرت عِیسیٰ نی والدہ صاحبہ تے والِد صاحب ہر سال فسح نی عِید، یعنی عِیدِ رِہائی مناݨے واسطے یرُوشلم شہر در جاݨے ہوݨے سݨ۔ 42 جیہڑے ویلے حضرت عِیسیٰ باراں سالاں نے ہوئے، تے اُنہاں نے والدَین رواج نے مطابق عِید مناݨے واسطے اُتھے گئے۔ 43 عِید مناݨے تُوں بعد جیہڑے ویلے او اپݨے کہرے در روانہ ہوئے تے حضرت عِیسیٰ یرُوشلم شہر وِچ ہی رہی گئے، پر اُنہاں نے والدَین کی پتہ ہی نی لغا۔ 44 اُنہاں نا خیال سی کہ حضرت عِیسیٰ قافلے وِچ ہی ہوسݨ۔ دیہاڑ پُوری سفر کرنے تُوں بعد اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی اپݨے رِشتہ داراں تے جاݨںے پہچھاݨںے آلیاں وِچ لوڑیا۔ 45 پر اُنہاں کی او کُدرے وی نی لبھے۔ تے فِر او حضرت عِیسیٰ کی لوڑنے لوڑنے یرُوشلم شہر در واپس ٹُری گئے۔ 46 ترِیئے دیہاڑے حضرت عِیسیٰ اپݨے والدَین کی بڑے عِبادت خانے وِچ لبھی گئے۔ اُتھے او بنی اِسرائیلی عُلمأ کول بَیٹھے وے سݨ، تے اُنہاں نیاں گلاں سُݨںنے سݨ تے اُنہاں اپر سوال کرنے سݨ۔ 47 جِتنے لوک حضرت عِیسیٰ نیاں گلاں سُݨںنے سݨ او اُنہاں نی سمجھداری تے جَواباں تُوں حَیران ہوݨے سݨ۔ 48 حضرت عِیسیٰ نے والدَین اُنہاں کی اُتھے تکی کے حَیران ہوئے۔ اُنہاں نی والدہ آخیا، ”پُتر، تُوں اَساں نال اِسرح کِیئاں کِیتا اَے؟ میں تے تہاڑے اَبّو تُکی لوڑی لوڑی کے بہُوں پریشان ہوئی گئَے آں۔“ 49 حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی جَواب دِتا، ”تُساں مِکی کِیئاں لوڑنے رہے او؟ تُساں کی پتہ نی سی کہ مِکی اپݨے پِیؤ نے کہرے وِچ ہی ہوݨا چاہی نا سی؟“ 50 پر اُنہاں کی حضرت عِیسیٰ نی گل سمجھ نی آئی۔ 51 فِر حضرت عِیسیٰ اپݨے والدَین نال ناصرت شہر در واپس ٹُری گئے، تے اُنہاں نے تابعدار بݨی کے رہے۔ پر اُنہاں نی والدہ صاحبہ اے ساریاں گلاں یاد رخیاں۔ 52 حضرت عِیسیٰ جِسمانی طور اپر، تے سمجھ نے لحاظ نال بڑے ہوݨے گئے۔ لوکاں نی نظراں وِچ تے اللّٰہ تعالیٰ نے حضُور وِچ او بہُوں مقبُول ہوݨے گئے۔ |