اِنجِیل شریف (لُوقا) 18 - Mirpuri-Pahari Bibleبیوہ عورت تے بے اِنصاف جج نی مِثال 1 فِر حضرت عِیسیٰ اپݨے صحابیاں کی اِک مِثال سُݨائی جِس نا مقصد اُنہاں کی اے سبق دیݨا سی کہ ہر ویلے اللّٰہ کولوں دُعا مَنگݨی چاہی نی اَے، تے ہِمّت نی ہارݨی چاہی نی۔ 2 اُنہاں آخیا، ”کُسے شہر وِچ اِک جَج سی۔ اُس نے دِلے وِچ ناں تے خوفِ خُدا سی، تے ناں ہی او اِنسانیّت نی قدر کرنا سی۔ 3 اُس شہر وِچ اِک بیوہ عورت سی جیہڑی جَج کی آخݨی رہݨی سی، ’مِہربانی کری کے مہاڑے نال اِنصاف کرو تے مِکی اپݨے دُشمݨ کولوں بَچاؤ۔‘ 4 کافی عرصے تک جَجّے اُس واسطے کُجھ ناں کِیتا۔ آخرکار اِک دیہاڑے اُس سوچیا، ’بیشک مِکی کُسے نا ڈَر نی، ناں تے خُدا نا تے ناں ہی کُسے اِنسان نا۔ 5 پر فِر وی اِس بُڈھی واسطے اِنصاف کری ہی شوڑاں، کِیئانکہ اِس تے مِکی بہُوں تَنگ کری شوڑنا اے، تے اِس بَس وی نی کرنی۔‘ “ 6 اے مِثال سُݨائی کے حضرت عِیسیٰ آخیا، ”تکو تے سَہی، اے بے اِنصاف جَج کَے پیا آخݨا اے؟ اِس تُوں سبق سِخو۔“ 7 فِر حضرت عِیسیٰ صحابیاں کی آخیا، ”ہُݨ سوچو کہ اللّٰہ تعالیٰ اپݨے چُݨے وے بندیاں نال اِنصاف ناں کرسی جیہڑے دیہاڑی راتی اُس کولوں مدد مَنگݨے اݨ؟ کَے او اُنہاں کی ہمیشاں ٹالݨا ہی رَہسی؟ 8 میں تُساں کی دسی شوڑاں کہ اللّٰہ تعالیٰ بہُوں جلدی اُنہاں نال اِنصاف کرسی۔ پر گل اے اَے کہ جیہڑے ویلے اِبنِ اِنسان یعنی کہ میں، دُنیا اپر دُوئی واری اچھساں، کَے واقعی اِیئے جہے لوک ہوسݨ جیہڑے مہاڑے اپر اِیمان آݨسݨ؟“ فریسی تے ٹیکس کِہننے آلے نی مِثال 9 فِر حضرت عِیسیٰ اُوئے جہیاں لوکاں نے بارے وِچ مِثال سُݨائی جیہڑے اپݨے آپ کی مذہب نا ٹھِیکیدار سمجھݨے اݨ تے دُوئے لوکاں کی حقِیر سمجھݨے اݨ۔ 10 ”دو بندے بڑے عِبادت خانے وِچ پئے دُعا کرنے سݨ۔ اُنہاں وِچ اِک فریسی فِرقے نا بندہ سی تے دُوآ ٹیکس کِہننے آلا بندہ سی۔ 11 فریسی بندے بڑے عِبادت خانے وِچ کھَلی کے اِسرح دُعا شرُوع کِیتی، ’اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑا شُکر اَے کہ میں ہور لوکاں نی طرح ناں، جیہڑے لُٹیرے، بد دیانت تے حرامکار ہوݨے اݨ! تے ناں ہی اُس ٹیکس کِہننے آلے نی طرح آں! 12 میں ہفتے وِچ دو روزے رَخݨا آں، تے اپݨی آمدن وِچوں دَسواں حِصّہ وی تہاڑے نائیں اپر دیݨا آں۔‘ 13 پر جیہڑا ٹیکس کِہننے آلا سی او دُور ہی کھلتا رہیا تے آسمانے کی تکݨے نی جُرأت نی کِیتی، بلکہ پِٹݨیاں پِٹݨیاں اِسرح دُعا کِیتِیس، ’اے اللّٰہ تعالیٰ، میں، غُنہگار اپر رحم کر!‘ 14 فِر حضرت عِیسیٰ آخیا، ”میں تُساں کی دسی شوڑاں کہ کہار جاݨے ویلے فریسی نی، بلکہ او ٹیکس کِہنݨے آلا اللّٰہ تعالیٰ نی نظر وِچ نیک سمجھیا گیا سی۔ کِیئانکہ جیہڑا کوئی اپݨے آپ کی بڑا سمجھسی، اللّٰہ تعالیٰ اُسی عاجِز کرسی۔ تے جیہڑا کوئی عاجِز بݨسی، اللّٰہ تعالیٰ اُسی بڑا درجہ دیسی۔“ حضرت عِیسیٰ نِکیاں بچّیاں کی دُعا دیݨے اݨ 15 فِر اِسرح ہویا کہ لوکاں اپݨے بچّے حضرت عِیسیٰ کول آندے ۔ او چاہݨے سݨ کہ حضرت عِیسیٰ بچیاں اپر اپݨا ہتھ مُبارک رخی کے اُنہاں کی دُعا دیݨ۔ اے گل تکی کے صحابیاں، لوکاں کی اِسرح کرنے تُوں چِہڑکیا۔ 16 پر حضرت عِیسیٰ بَچیاں کی آپے کول بُلایا تے آخیا، ”بچیاں کی مہاڑے کول اچھݨے تُوں ناں روکو، کِیئانکہ اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی اُنہاں لوکاں واسطے ہی اَے وَے جیہڑے اِنہاں بچّیاں نی طرح اݨ۔ 17 یاد رَخو! جیہڑا کوئی اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی کی اِنہاں بچّیاں نی طرح قبُول ناں کرسی، او اُس وِچ کدے نی داخِل ہوئی سکݨا۔“ امِیر آدمی تے اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی 18 اِک دفعہ اِسرح ہویا کہ بنی اِسرائیلیاں نے اِک سردار حضرت عِیسیٰ کولوں پُچھیا، ”اے نیک اُستاد جی! میں کیہڑا چنگا کم کراں تانکہ مِکی ہمیشہ نی زِندگی لبھی جائے؟“ 19 حضرت عِیسیٰ اُسی جواب دِتا، ”تُوں مِکی نیک اُستاد جی کِیئاں آخیا؟ نیک ذات صِرف اِک ہی اَے او اللّٰہ تعالیٰ نی ذات اَے۔ 20 تُکی اللّٰہ تعالیٰ نے حُکماں نا پتہ اَے، یعنی کہ ’حرام کاری ناں کر‘، ’کُسے نا خُون ناں کر‘، ’چُوٹھی گواہی ناں دے‘، ’چوری ناں کر‘ تے ’اپݨے مآؤ پِیؤ نی عِزت کر‘۔“ 21 اُس بندے آخیا، ”اِنہاں ساریاں گلاں اپر میں بَچپن تُوں پیا عمل کرنا آں۔“ 22 اے گل سُݨی کے حضرت عِیسیٰ اُسی آخیا، ”اِک گل نی تہاڑے وِچ حالاں وی کَمّی اَے: اپݨا سارا کُجھ بیچی کے غرِیباں مسکِیناں اپر بَنڈی شوڑ، فِر تُکی جَنّتاں وِچ خزانہ لبھسی۔ اے کَم کری کے آ، تے مہاڑا پیروکار بݨی جا۔“ 23 اے گل سُݨی کے او بندہ بہُوں مایُوس ہویا، کِیئانکہ او بہُوں ہی دولت مَند سی۔ 24 حضرت عِیسیٰ اُس کی تکی کے آخیا، ”امِیراں لوکاں نا اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی وِچ جاݨا کِتنا ہی مُشکل اَے! 25 بلکہ میں اے گل آخساں کہ امِیراں لوکاں نا اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی وِچ داخِل ہوݨا زیادہ مُشکل اَے، اِس نی بہ نسبت کُسے اُونٹھے نا سُوئی نے نَکّے وِچوں لَنگݨا فِر وی آسان اَے۔“ 26 اے گل سُݨی کے لوک آخݨ لغے، ”کدے اِیئے جہئی گل اَے، تے فِر کُس کی نجات لبھی سکسی؟“ 27 حضرت عِیسیٰ آخیا، ”اِنساناں واسطے تے اے گل مُمکن نی، پر اللّٰہ تعالیٰ واسطے سب کُجھ مُمکن اَے۔“ 28 حضرت پَطرس آخیا، ”تکو جی، اَساں تے اپݨا سب کُجھ چھوڑی چھاڑی کے تُساں نے پِچھے آئی گئے آں!“ 29 حضرت عِیسیٰ اُنہاں ساریاں کی آخیا، ”ہاں بِلکُل! یقِین کرو، جیہڑا کوئی اللّٰہ تعالیٰ نی بادشاہی وِچ جاݨے نی خاطر اپݨا کہار باہر، بِیوی بَچے، پہیݨ پَہرآ تے مآؤ پِیؤ کی چھوڑسی، 30 اُسی اِس دُنیا وِچ اِنہاں نا کئی گُنا لبھسی، تے اگلے جہان اُسی ہمیشہ نی زِندگی لبھسی۔“ حضرت عِیسیٰ اپݨی موت تے فِر زِندہ ہوݨے نے بارے وِچ فِر گل کرنے اݨ 31 فِر حضرت عِیسیٰ اپݨے باراں صحابیاں کی الگ اِک پاسے بُلائی کے آخیا، ”مہاڑی گل سُݨو! ہُݨ اَساں یرُوشلم شہر در پئے جُلݨے آں، اُتھے او ساریاں گلاں پُوریاں ہوسݨ جیہڑیاں نبیاں، اِبنِ اِنسان نے یعنی مہاڑے بارے وِچ آخیاں سݨ۔ 32 کِیئانکہ اُتھے مِکی غَیر بنی اِسرائیلیاں نے حوالے کِیتا جاسی، تے او مہاڑا مزاخ بݨاسݨ، مہاڑی توہِین کرسݨ، تے مہاڑے اپر تھُکسݨ۔ 33 او مِکی کوڑے مارسݨ، تے آخرکار قتل کری شوڑسݨ۔ پر ترِیئے دیہاڑے مِکی اللّٰہ تعالیٰ فِر زِندہ کری شوڑسی۔“ 34 پر صحابیاں کی اِس گل نی کُجھ سمجھ ناں آئی۔ اُنہاں کولوں اِس گل نا مطلب پوشِیدہ ہی رہیا تے اُنہاں کی کُجھ پتہ ناں لغا کہ حضرت عِیسیٰ کَے پئے آخݨے اݨ۔ حضرت عِیسیٰ اِک انّہے فقِیر کی شِفاء دیݨے اݨ 35 جاݨیاں جاݨیاں جِس ویلے حضرت عِیسیٰ اُریحا شہر نے نزدِیک پُہنچے تے اُتھے سڑکے کول اِک اَنّہا پیا خَیرات مَنگݨا سی۔ 36 جیہڑے ویلے اُس لوکاں نے ہجُوم نے لنگݨے نی آواز سُݨی تے پُچھیا، ”کَے گل اَے؟“ 37 لوکاں اُسی دسیا ، ”ناصرت شہر نا رہݨے آلا حضرت عِیسیٰ جاݨا پیا اَے۔“ 38 اے گل سُݨی کے او اُچّی اُچّی آوازاں وِچ آخݨ لغا، ”عِیسیٰ! داؤد نے تخت نے وارِث ! مہاڑے اپر رحم کرو!“ 39 جیہڑے لوک اگے اگے پئے جاݨے سݨ اُنہاں اُسی جھِڑکی کے آخیا، ”چُپ ہو!“ پر او ہور وی اُچّی اُچّی آوازاں وِچ آخݨ لغا، ”داؤد نے تخت نے وارِث ! مہاڑے اپر رحم کرو!“ 40 حضرت عِیسیٰ رُکے تے حُکم دِتا، ”اِس اَنّہے کی مہاڑے کول آݨو!“ جیہڑے ویلے او نیڑے آیا تے حضرت عِیسیٰ اُس کولوں پُچھیا، 41 ”تُوں کَے چاہݨا ایں؟ دس، میں تہاڑے واسطے کَے کراں؟“ اُس جواب دِتا، ”حضُور، میں چاہݨا آں کہ مہاڑیاں اکھیاں نی لو اچھی جائے۔“ 42 حضرت عِیسیٰ اُسی آخیا، ”ٹھِیک اے، تُہاڑیاں اکھیاں ٹھِیک ہوئی جاݨ! تُکی تہاڑے اِیمان نی وجہ تُوں شِفا لبھی گئی۔“ 43 اُسے ویلے اَنّہے نیاں اکھیاں ٹھِیک ہوئی گئیاں۔ او اللّٰہ تعالیٰ نا شُکر ادا کرنیاں کرنیاں حضرت عِیسیٰ نے پِچھے ہوئی گیا۔ اے گل تکی کے سارا ہجُوم اللّٰہ تعالیٰ نی حمد بیان کرن لغی گیا۔ |