توریت شریف: پَیدایش 43 - Mirpuri-Pahari Bible1 او قحط مُلخے کَنعان وِچ ہور وی سخت ہوئی گیا۔ 2 فِر اِس طرح ہویا کہ اُنہاں جیہڑا غلہ مصر وِچوں پہلوں آندا سی، او کھائی شوڑیا- فِر اُنہاں نے پیؤ اُنہاں کی آخیا، ”جائی کے اَساں واسطے تھورا ہور وی غلہ خریدی کے کہنی اچھو۔» 3 تاں فِر یہُودہ آخیا، «اُس بندے اَساں کی بہُوں تاکید کیتی سی کہ ”تُساں اُس ویلے تک مہاڑا مُونہ ناں تکسو جدوں تک تُساں نا پہرآ تُساں نال ناں ہوسی۔“ 4 اُس واسطے جے تُساں اَساں نے پہراؤ کی اَساں نال پہیجو، تے اَساں جاساں تے تُساں واسطے غلہ خریدی کے کہنی اچھساں۔ 5 جے کدے تُساں اِس کی اَساں نال ناں پہیجسو، تے فِر اَساں ناں جاݨ لغے، کِیئانکہ اُس بندے آخی شوڑیا سی کہ، ”تُساں مہاڑا مُونہ اُس ویلے تک ناں تکسو، جدوں تک پہرآ تُساں نال ناں ہوسی۔»“ 6 تاں فِر حضرت یعقُوب آخیا، «تُساں اُس بندے کی اے گل کیئاں دسی کہ اَساں نا اِک ہور پہرآ وی اَے؟ تُساں مہاڑے نال بہُوں مندا کِیتا۔» 7 اُنہاں جواب دِتا، «اُس بندے اَساں کی نی چھوڑیا، بلکہ اَساں کولوں اَساں نے سارے خاندان نا پُچھیاس۔ فِر اے وی آخیاس کہ ”کَے تُساں نا پیؤ جِیݨا؟“ تے ”تُساں نا کوئی ہور وی پہرآ اَے؟“ تاں فِر اَساں پُچھݨے پر دسی شوڑیا۔ اساں کی اے نی سی پتہ کہ او آخسی کہ ”تُساں آپݨے پہراؤ کی کہنی اچھو!“» 8 فِر یہُودہ اپݨے پیؤ کی آخیا، «اُس مُنڈے کی مہاڑے نال پہیجھی شوڑو، تاں فِر اساں جاساں، تانکہ تُساں، اَساں نے بال بچے، تے اساں جِیݨے رہاں، تے مَراں ناں۔ 9 میں آپوں اِس گل نا ضامن آں، کہ میں اِس کی موڑی کے آݨساں۔ جے میں اِس کی تُساں نے سامݨے ناں آݨاں، تے میں ساری زندگی تُساں نا غنہگار ہوساں۔ 10 جے اساں دیر ناں کرنے، تے ہُݨ تک مِصر تُوں دو واری وی مُڑی کے آئی سکݨے سیاں۔» 11 اُنہاں نے پیؤ اُنہاں کی آخیا، «جے اے ہی گل اَے، تے فِر اِس طرح کرو کہ اِس مُلخے نیاں مشہور پیداواراں وِچوں کُج اُس بندے واسطے نذرانہ اپݨیاں بوریاں وِچ بائی کے کہنی جاؤ، جنہاں وِچ تھوڑا جیہا عطر، تے تھوڑا جہیا شہد، تے کُج گرم مصالحے، پستہ تے بادام۔ 12 تے کݨکے واسطے پہلے کولوں دُگنی رقم اپݨے نال کھڑو، کِیئانکہ تُساں کی او رقم موڑی دیݨی اے، جیہڑی تُساں کی بوریاں وِچوں لبھی سی- ہوئی سکھݨا کہ کُسے غلطی نال رخی شوڑی ہوئے- 13 فِر اپݨے پہراؤ کی وی نال کہنو، تے جلدی اُس بندے در جاؤ۔ 14 تے اللّٰہ تعالیٰ اُس بندے کی تُساں پر مہربان کرے، تے تُساں نے دوئے پہراؤ، تے بن یامِین کی وی، تُساں نال موڑی کے پہیجھے- جِتے تک مہاڑی گل اے، جے میں بے اولاد ہوݨا ہویا، تے فِر اِسے طرح ہوسی!» 15 فِر او نذرانے، دُگنی رقم، تے بن یامِین کی نال کِہنی کے ٹُری گئے. مِصر پُہنچی کے او حضرت یُوسف نے سامݨے حاضر ہوئے- 16 جدوں حضرت یُوسف بن یامِین کی اُنہاں نال تکیا، تے اُنہاں اپݨے کہرے نے ملازمے کی آخیا، ”اِنہاں بندیاں کی مہاڑے کہار کِہنی جا، تانکہ اے دیہاڑی نی روٹی مہاڑے نال کھاݨ- تے اِک جانور ذبح کری کے کھاݨا تیار کر!“ 17 ملازمے اِسے طرح کِیتا، تے پہراواں کی حضرت یُوسف نے کہار کِہنی گیا- 18 جدوں اُنہاں کی حضرت یُوسف نے کہار کھڑیا جاݨا سی، تے او ڈری کے سوچݨ لغے، ”اساں کی اُنہاں پیسیاں نی وجہ نال اِتھے کھڑنے پئے، جیہڑے پہلی واری ساڑیاں بوریاں وِچ موڑی کے رکھے گئے سݨ- او اساں پر اچانک حملہ کری کے اساں کی غُلام بݨائی کِہنسݨ، تے ساڑے کھوتے کھسی کِہنسݨ-“ 19 اِس واسطے کہرے نے دروازے پر پُہنچی کے اُنہاں کہرے نے ملازمے کی آخیا، 20 ”جناب عالی! ساڑی گل سُݨی کِہنو- اِس تُوں پہلے اساں غلہ خریدݨے واسطے اِتھے آئے ساں. 21 پر جدوں اساں اِتھوں جائی کے رات گُزارنے واسطے کُسے جغہ رُکے ساں، تے اساں اپݨیاں بوریاں کھولی کے تکیا کہ ہر بوری وِچ اساں نی پُوری رقم نیاں تھیلیاں رکھیاں ویاں سݨ- اساں اے پیسے موڑی کے آندے. 22 تے اساں ہور کݨک خریدݨے واسطے ہور رقم وی آندی۔ اللّٰہ جاݨَے کُس اساں نیاں بوریاں وِچ اے رقم رکھی.“ 23 مُلازمے آخیا، ”فِکر ناں کرو! تے ڈرو ناں! تُساں نے، تے تُساں نے پیؤ نے خُدا تُساں واسطے خزانہ بوریاں وِچ رکھیا ہوسی۔ بحر حال مِکی تُساں نی رقم لبھی گئی.“ فِر ملازم شمعُون کی اُنہاں کول باہر کِہنی آیا۔ 24 فِر اُس پہراواں کی حضرت یُوسف نے کہار کھڑی کے پیر توݨے واسطے پاݨی دِتا، تے کھوتیاں کی پٹھے بائے. 25 اُنہاں حضرت یُوسف واسطے جیہڑیاں دیہاڑی اُتھے اچھݨا سی، اپݨے نذرانے تیار رکھے، کِیئانکہ اُنہاں کی دسیا گیا کہ ”تُساں روٹی اِتھے ہی کھاسو.“ 26 جدوں حضرت یُوسف کہار پہنچے، تے پہرآ اپݨے نذرانے کِہنی کے اُنہاں نے سامݨے آئے، تے مُونہے پہار زمین اپر چُہکی گئے. 27 حضرت یُوسف اُنہاں کولوں خیریت پُچھی، تے فِر آخیا، ”تُساں اپݨے بُڈھے پیؤ نا ذکر کِیتا سی. کَے او ٹھِیک اے؟ کَے او آلے تک زِندہ اے؟“ 28 اُنہاں جواب دِتا، ”تُساں نا خادم اساں نا پیؤ آلے تک زِندہ اے، تے ٹھِیک اے.“ فِر او دوبارہ مُونہے پہار چُہکی گئے. 29 جدوں حضرت یُوسف اپݨے سکے پہراؤ بن یامِین کی تکیا، تے اُنہاں آخیا، ”کَے اے تُساں نا ساریاں تُوں نِکا پہرآ اے، جِس نا تُساں ذِکر کِیتا سی؟“ فِر اُنہاں آخیا، ”پُتر، اللّٰہ تعالیٰ تُہاڑے اپر مِہربان ہووے!“ 30 اپݨے پہراؤ کی تکی کے حضرت یُوسف نے دِلے اپر بہُوں اثر ہویا، تے او جلدی جلدی اُتھوں نِکلی کے روݨے واسطے اپݨے کہرے وِچ گئے، تے روݨ لغی پئے. 31 فِر او اپݨا مُونہ توئی کے مُڑی آئے. حوصلہ کری کے اُنہاں مُلازمے کی حُکم دِتا، ”روٹی لا!“ 32 نوکراں حضرت یُوسف واسطے کھاݨے نا الگ انتظام کِیتا، تے اُنہاں نے پہراواں واسطے الگ. تے جیہڑے مِصری لوک اُس دعوت وِچ سݨ، اُنہاں واسطے وی کھاݨے نا الگ انتظام کِیتا گیا سی، کِیئانکہ مِصری اِس گل تُوں نفرت کرݨے سݨ کہ عِبرانیاں نے نال بہی کے کھاݨا کھاݨ. 33 پہراواں کی اُنہاں نی عُمراں نی ترتیب نے لحاظ نال بڑے تُوں کِنہی نِکے تک حضرت یُوسف نے سامݨے بالیا گیا. اے تکی کے پہرآ اِک دوئے در بہوں حیرانی نال تکݨ لغے. 34 نوکراں اُنہاں کی حضرت یُوسف نی طرفوں کھاݨا کھِلایا. تے بن یامِین کی باقیاں کولوں پنج گُنا زیادہ لبھا. اِس طرح اُنہاں حضرت یُوسف نال پیٹ پری کے کھادا تے پیتا. |