کُلُسِّیوں 3 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

¹ سو جے تُسی مسِیح نال جوالے گئے ہو تاں اُتّے دِیاں شیواں نُوں لبّھدے رہو۔ جِتّھے مسِیح رہندا اے تے خُدا دے سَجّے ہتّھ بَیٹھا اے۔

² اُتّے دِیاں شیواں دے دھیان وِچ رہو زمین دِیاں شیواں دے نئیں۔

³ کیوں جو تُسی مر گئے تے تُہاڈی زِندگی مسِیح وِچ چُھپی ہوئی اے۔

⁴ جد مسِیح جیہڑا ساڈی زِندگی اے۔ ظاہر کِیتا جائے گا تے تُسی وی جلال وِچ اوہدے نال ظاہر کِیتے جاؤ گے۔

پرانی تے نَوِیں زِندگی

⁵ سو اپنے اوہناں انگاں نُوں مار چھڈو۔ جیہڑے زمین اُتّے نیں۔ یعنی زنا تے پلِیتی۔ شہوت تے بُری خواہش تے لالچ نُوں جیہڑا بُت پرستی دے برابر اے۔

⁶ کیوں جو اوہناں دے سببّوں خُدا دا غضب نافرمان لوکاں اُتّے آؤندا اے۔

⁷ تے تُسی وی جد اوہناں گلّاں وِچ جِیوندے سو اوس ویلے اوہناں اُتّے عمل کر دے سو۔

⁸ پر ہُن تُسی وی اوہناں سبھناں نُوں یعنی غُصّہ تے قَہر تے وَیر تے بُرا آکھنا تے مُنھوں گندِیاں گلّاں آکھنیاں چھڈ دیو۔

⁹ آپو وِچ جُھوٹھ نا مارو کیوں جو تُساں پرانی اِنسانِیّت نُوں اوہدیاں کمّاں سَنے لاہ چھڈیا۔

¹⁰ تے نَوِیں اِنسانِیّت نُوں پالیا اے۔ جیہڑی خُدا دے عِلم لئی اپنے پَیدا کرن والے دی صُورت اُتّے نَوِیں بندی جاندی اے۔

¹¹ اوتھے نا یُونانی رہیا نا یہُودی نا سُنتی بَیٹھے ہوئے نا بَیٹھے ہوئے نا وحشی نا سکُوتی نا غلام نا اَزاد نِرا مسِیح سبھ کُجھ تے ساریاں وِچ اے۔

¹² سو خُدا دے چُنیاں ہویاں وانگر۔ جیہڑے پاک تے پیارے نیں۔ رَحم دِلی تے مِہربانی تے عاجزی تے حلِیمی تے برداشت دا لباس پاؤ۔

¹³ جے کِسے نُوں دُوجے دی شکایت ہوئے تے اِک دُوجے دی برداشت کرے۔ تے اِک دُوجے دے قصور مُعاف کرے۔ جیویں خُداوند تُہاڈے قصور مُعاف کِیتے نیں اوسے طرح تُسی وی کرو۔

¹⁴ تے اوہناں ساریاں اُتّے مُحبّت پا لوؤ۔ کیوں جو اوہ کمال دی پیٹی اے۔

¹⁵ تے مسِیح دی تسلّی جِہدے لئی تُسی اِک تَن ہو کے سَدّے گئے سو۔ تُہاڈے دِلاں وِچ حکُومت کرے تے نالے تُسی شُکر کرو۔

¹⁶ مسِیح دے کلام نُوں پُوری دانائی نال اپنے دِل وِچ چنگی طرح وَسّن دیو۔ تے تُسی زبُوراں تے گِیتاں تے رُوحانی غزلاں نال آپو وِچ سکھاؤ تے نصِیحت کرو تے اپنے دِلاں وِچ فضل نال خُدا لئی گاؤ۔

¹⁷ تے کلام یا کمّ جو کُجھ کر دے ہو اوہ سبھ خُداوند یِسُوع دے ناں اُتّے کرو۔ تے اوسے دی راہِیں خُدا باپ دا شُکر کرو۔

نَوِیں زِندگی وِچ شخصی تعلُقات

¹⁸ زنانِیو! جیویں خُداوند وِچ چَنگا اے اپنے گھر والیاں دی تابعیاں رہو۔

¹⁹ گھر والوں اپنیاں زنانِیاں نُوں پیار کرو۔ تے اوہناں نال کَوڑے نا ہوؤ۔

²⁰ بچّیو! سارِیاں گلّاں وِچ اپنے ماں پئیو دا آکھا مَنّو کیوں جو ایہہ خُداوند نُوں چَنگا لگدا اے۔

²¹ بچّیاں والیو! اپنے پُتراں نُوں دِق نا کرو۔ تاں جو اوہ دِل نا چھڈ دین۔

²² نَوکرو جیہڑے جِسم ولّوں تُہاڈے مالک نیں سارِیاں گلّاں وِچ اوہناں دا آکھا مَنّو۔ بندیاں دے خُوش کرن والیاں وانگر وکھا لے لئی نئیں سگوں صاف دِلی تے خُدا دے خَوف نال۔

²³ جیہڑا کمّ کرو دِل نال کرو۔ ایہہ جان کے پئی خُداوند لئی کر دے اوہ۔ بندیاں واسطے نئیں۔

²⁴ کیوں جو تُسی جان دے ہو پئی خُداوند ولّوں تُہانوں اوہدے بدلے وِرثہ مِلے گی۔ خُداوند مسِیح دی سیوا کرو۔

²⁵ کیوں جو جیہڑا بُرا کر دا اے۔ اوہ اپنی بُریائی دا بدلہ پائے گا۔ اوتھے کِسے دی رَئی نئیں ہوندی۔