۱-کُرِنتھِیوں 2 - پنجابی نواں عہد نامہ نظرثانی شدہ چھپائی

مسِیحِ مصلُوب دے ولّوں سنیہا

¹ تے بھراؤ! جد مَیں خُدا دے بھیت دی منادی کر دا ہویا تُہاڈے کول آیا۔ تے اُچّے درجے دے کلام یا دنائی نال نئیں آیا

² کیوں جو مَیں ایہہ اِرادہ کر لیا سی پئی تُہاڈے وِچ یِسُوع مسِیح سگوں صلِیب دِتّے ہوئے مسِیح دے بِناں ہور کُجھ نا جاناں گا۔

³ تے مَیں کمزوری تے ڈر تے بڑے تَھر تَھر کمبن دی حالت وِچ تُہاڈے کول رہیا۔

⁴ تے میرے کلام تے میری منادی وِچ دنائی دِیاں پَرچا لین والِیاں گلّاں نئیں سن سگوں اوہ رُوح تے قُدرت نال ثابت ہوندیاں سن۔

⁵ تاں جو تُہاڈا اِیمان بندیاں دی دنائی اُتّے نا بنیا ہوئے۔ سگوں خُدا دی قُدرت اُتّے۔

خُدا دی حِکمت

⁶ فیر وی سیانیاں وِچ اسی حِکمت دِیاں گلّاں کرنے آں۔ پر ایس دُنیا دی تے ایس جہان دے ناس ہون والیاں سرداراں دی حِکمت نئیں۔

⁷ سگوں اسی خُدا دی اوہ لُکی ہوئی حِکمت بھیت وانگر بیان کرنے آں۔ جِہنُوں خُدا نے دُنیا دے مُڈھ توں پہلاں ساڈے جلال واسطے مُقرّر کِیتا سی۔

⁸ تے اوہنوں ایس جہان دے سرداراں وِچوں کِسے نا سہاتا کیوں جو جے سمجھدے تے جلال دے خُداوند نُوں صلِیب نا دیندے۔

⁹ سگوں جیویں لِکھیا اے۔ اوسے طرح ہویا پئی جیہڑیاں شیواں نا اَکھّیاں ویکھیاں نا کنّاں سُنیاں نا بندیاں دے دِلاں وِچ آئِیاں۔ جِنّیاں شیواں خُدا نے اپنے پیار کرن والیاں لئی تیار کر دِتّیاں۔

¹⁰ پر ساڈے اُتّے خُدا اوہناں نُوں رُوح دی راہِیں ظاہر کِیتا۔ کیوں جو رُوح سارِیاں گلّاں سگوں خُدا دِیاں ڈُوہنِگیاں گلّاں وی بھال کر لَیندا اے۔

¹¹ کیوں جو بندیاں وِچوں کون کِسے بندے دا حال جان دا اے۔ اوس بندے دی رُوح دے بِناں جیہڑی اوہدے وِچ اے۔ ایس طرح خُدا دے رُوح بِناں کوئی خُدا دا حال نئیں جان دا۔

¹² پر سانُوں دُنیا دی رُوح نئیں۔ سگوں اوہ رُوح مِلیا اے جیہڑا خُدا ولّوں اے۔ تاں جو اوہناں گلّاں نُوں جانئے جیہڑیاں خُدا سانُوں دان کِیتیاں نیں۔

¹³ تے اسی ایہناں گلّاں نُوں اوہناں لفظاں وِچ نئیں بیان کر دے۔ جیہڑے اِنسانی حِکمت نال سانُوں سِکھائے گئے ہون۔ سگوں اوہناں لفظاں وِچ جیہڑے رُوح سِکھائے نیں۔ تے رُوحانی گلّاں نُوں رُوحانی گلّاں نال جاچنے آں۔

¹⁴ پر نفس دا بندہ خُدا دے رُوح دِیاں گلّاں نئیں مَندا کیوں جو اوہ اوہدے بھانیں مُورکھ دِیاں گلّاں نیں۔ تے اوہ اوہناں نُوں سمجھ نئیں سکدا اے۔ کیوں جو اوہ رُوحانی طرح پرکھیاں جاندِیاں نیں۔

¹⁵ پر رُوحانی بندہ سارِیاں گلّاں نُوں پرکھ لَیندا اے۔ پر آپ کِسے توں پرکھیا نئیں جاندا۔

¹⁶ خُداوند دی عقل نُوں کِس جانیا اے۔ پئی اوہنوں کوئی سِکھا سکے۔ پر ساڈے وِچ مسِیح دی عقل رہندی اے۔