Psailm 89 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 89. Misericordias Domini.

¹ Beiḋ carṫanaċt ġráṁar an Tiarna á canaḋ de ṡíor agam: ó ġlúin go ċéile beiḋ dʼḟíréantaċt á foilsiú agam le mo ḃéal.

² Is é dúirt mé, Ardófar an trócaire go deo: cuirfiḋ tú bunḟréaṁ dʼḟírinne sna neaṁa.

³ Tá conraḋ déanta agam le mʼḟear tofa: ṫug mé mo ṁionn do Ḋáiḃí mo ṡeirḃíseaċ,

⁴ Neartóiḋ mé go deo le do ṡíol: agus coinneoiḋ mé do ċaṫaoir ríoga ina seasaṁ ó ġlúin go ċéile.

⁵ A Ṫiarna, beiḋ na neaṁa féin ag molaḋ dʼḟeart: agus beiḋ dʼḟírinne á molaḋ ag an slua beannaiṫe.

⁶ Óir cé sin i measc na néalta: atá le cur i gcosúlaċt leis an Tiarna?

⁷ Agus cé sin i measc na ndéiṫe: atá inċurṫa leis an Tiarna?

⁸ Is mór an eagla atá ag teaċt ċuig Dia i gcoṁairle an tslua ḃeannaiṫe: is mór an urraim is dual dó ón luċt a ḃíos ina ṫimpeall.

⁹ A Ṫiarna Dia na slua, cé is cosúil leat: níl taoḃ dínn, a Ṫiarna ṁóir na gcuṁaċt, naċ mbíonn dʼḟírinne air.

¹⁰ Bíonn fíoċ na farraige ag géilleaḋ duit: ciúnaíonn tú a tonnta nuair a éiríonn siad.

¹¹ Smaċtaiġ tú an Éigipt, agus scrios tú í: scaip tú do naiṁde le do ġéag ċuṁaċtaċ.

¹² Is leat na neaṁa, is leat fós an talaṁ: is tú a ċuir bun na cruinne, agus a ḃfuil inti.

¹³ Rinne tusa an tuaisceart agus an deisceart: bíonn dʼAinm mar ċúis áṫais ag Tabor agus ag Hermón.

¹⁴ Tá géag ċuṁaċtaċ agat: is láidir do láṁ, agus is ard do láṁ ḋeas.

¹⁵ Bunaítear do ċaṫaoir ar an ḃfíréantaċt agus ar an gceart: siúlfaiḋ an trócaire agus an ḟírinne roiṁ do ġnúis.

¹⁶ Is beannaiṫe iad an pobal, a Ṫiarna, lerḃ ḟéidir tú a ḃeiṫ acu mar áḃar áṫais: siúlfaiḋ siad i solas do ġnúise.

¹⁷ Beiḋ dʼAinm mar ċúis lúċáire acu gaċ lá: agus beiḋ siad ag maíoṁ as dʼḟíréantaċt.

¹⁸ Óir is tú clú a gcuṁaċta: agus is de do ċarṫanaċt ġráṁar a ardóiḋ tú ár n‑aḋarca.

¹⁹ Óir is é an Tiarna ár gcosantóir: is é Naoṁ Iosrael ár Rí.

²⁰ Laḃair tú i dtráṫ le do naoiṁ, agus dúirt tú: Ċuir mé tarrṫáil ar an té atá cuṁaċtaċ; dʼardaiġ mé an té a toġaḋ as an bpobal.

²¹ Ġlac mé Dáiḃí mo ṡeirḃíseaċ: dʼung mé lem ola naofa é.

²² Beiḋ greim daingean ag mo láiṁ air: agus beiḋ mo ġéag ag neartú leis.

²³ Ní ḟéadfaiḋ an naṁaid foiréigean a ḋéanaṁ air: ná ní ḋéanfaiḋ mac na hurċóide doċar dó.

²⁴ Beiḋ a naiṁde á leagan agam os coinne a ġnúise: agus luċt a ḟuaṫa á bpláḋ agam.

²⁵ Beiḋ mʼḟírinne fós agus mo ṫrócaire leis: agus is im Ainmse a ardófar a aḋarc.

²⁶ Cuirfiḋ mé an ḟarraige faoina réim: agus na sruṫanna faoina láiṁ ḋeas.

²⁷ Is é a ṫaḃarfaiḋ sé orm, Is tú mʼaṫair: is tú mo Ḋia agus mo ṡlánú cuṁaċtaċ.

²⁸ Déanfaiḋ mé mo ċéadġin mic de: níos airde ná ríṫe an doṁain.

²⁹ Beiḋ mo ṫrócaire i dtaisce go deo faoina ċoṁair: agus beiḋ mo ċonraḋ leis buanseasṁaċ.

³⁰ Taḃarfaiḋ mé ar a ṡíol ḃeiṫ buanṁarṫanaċ: agus ar a ċaṫaoir fanaċt mar laeṫanta neiṁe.

³¹ Aċ más rud é go dtréigeann a ċlann mo ḋlí: agus mura siúlann siad de réir mo ḃreiṫiúnas;

³² Má ḃriseann siad mo reaċta, agus má ṡáraíonn siad mʼaiṫeanta: cuirfiḋ mé smaċt ar a gcoireanna leis an slat, agus pionós orṫu le sciúirsí ar son a bpeacaí.

³³ Ina ḋiaiḋ sin, ní ḃainfiḋ mé de ar fad mo ṫrócaire: ná ní ligfiḋ mé go dteipfeaḋ ar mʼḟírinne.

³⁴ Ní ḃrisfiḋ mé mo ċonraḋ, ná ní aṫróiḋ mé briaṫar mo ḃéil: ṫug mé mo naofaċt mar ṁionn an t‑aon uair aṁáin naċ dteipfiḋ mé ar Ḋáiḃí.

³⁵ Mairfiḋ a ṡíol go deo: beiḋ a ċaṫaoir ċoṁ buan leis an ngrian roṁam.

³⁶ Seasfaiḋ sé go deo mar an ġealaċ: mar ḟianaise na fírinne ar neaṁ.

³⁷ Aċ is aṁlaiḋ ṫug tú gráin do dʼungṫaċ agus ṫréig tú é: agus bíonn tú míṡásta leis.

³⁸ Tá do ċonraḋ le do ṡeirḃíseaċ briste agat: agus a ċoróin caite ar lár agat.

³⁹ Leag tú a ḃaḃúin uile: agus ḃris tú anuas a ḋaingin.

⁴⁰ Bíonn luċt siúlta an ḃealaiġ á ċreaċaḋ: agus a ainm mar ḟocal aiṫise ag a ċoṁarsana.

⁴¹ Ṫug tú an láṁ uaċtair dá naiṁde: agus ċuir tú lúċáir ar a eascairde uile.

⁴² Ṁaolaiġ tú faoḃar a ċlaíṁ: agus ní ṫugann tú an bua dó sa ċaṫ.

⁴³ Ṁúċ tú a ġlóir: agus ċuir tú a ċaṫaoir ríoga ar lár.

⁴⁴ Ġiorraiġ tú laeṫanta a óige: agus ċuṁdaiġ tú le náire é.

⁴⁵ A Ṫiarna, ca ḟad a ḃeiḋ tú do do ċeilt féin, an go deo: agus an ndóifiḋ dʼḟearg mar ṫine?

⁴⁶ Ó cuiṁniġ ar ġiorraċt mʼama: cad ċuige a ndearna tú na daoine uile in aisce?

⁴⁷ Cé né an fear dá maireann naċ ḃfeicfiḋ an bás: agus an ḃfuasclóiḋ sé a anam ó láiṁ ifrinn?

⁴⁸ A Ṫiarna, cá ḃfuil an ṁaiṫeas ġráṁar a ḃíoḋ agat fadó: a ṁionnaiġ tú i do ḋílse do Ḋáiḃí?

⁴⁹ Cuiṁniġ, a Ṫiarna, ar an aċasán a ḃíos ar do ṡeirḃísiġ: conas a iompraimse i mo ḃrollaċ aċasán an iomad daoine;

⁵⁰ Lena maslaíoḋ do naiṁde ṫú: lenar ċaiṫeadar díṁeas ar lorg dʼungṫaċ.

⁵¹ Go moltar an Tiarna go síoraí: Áiméan agus Áiméan.