Psailm 77 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 77. Voce mea ad Dominum.

¹ Glaofaiḋ mé ar Ḋia os ard: is ar Ḋia féin ġlaofas mé os ard, agus taḃarfaiḋ sé cluas dom.

² Is in am mo ḃuarṫa a dʼiarr mé an Tiarna: ṡín mé mo láṁa ċuige gan stad i riṫ na hoíċe; ḋiúltaiġ mʼanam don sólás.

³ Nuair a ḃíonn ualaċ trom tuirse orm, is ar Ḋia a smaoineoiḋ mé: nuair a ḃíonn mo ċroí cráite, déanfaiḋ mé mo ġearán leis.

⁴ Cuireann tú mo ṡúile ó ċodlaḋ na hoíċe: ní ligeann mo laige dom laḃairt.

⁵ Smaoiniġ mé ar na laeṫanta fad ó: agus ar na blianta a ċuaiġ ṫart.

⁶ Bím ag cuiṁneaṁ ar mʼaṁrán: agus san oíċe bím ag meaḃrú le mo ċroí, agus ag maċnaṁ go doṁain i mo sprid.

⁷ An ḃfanfaiḋ an Tiarna go deo as láṫair: nó an é naċ nglacfaiḋ sé a ṫuilleaḋ le hiarratas?

⁸ Ar tráḋ go deo a ṫrócaire: nó ar cuireaḋ críoċ go bráċ lena ġealltanas?

⁹ An ndearna Dia dearmad ar a ṁaiṫeas: nó an gcuirfiḋ sé suas dá ċarṫanaċt ġráṁar agus díḃeirg air?

¹⁰ Agus dúirt mé, Is í mo laige féin í: aċ cuiṁneoiḋ mé ar ḃlianta deasláiṁe an Té is Airde.

¹¹ Cuiṁneoiḋ mé ar oibreaċa an Tiarna: féaċfaiḋ mé siar ar na hiontais a rinne tú sa sean‑am.

¹² Beiḋ mé ag smaoineaṁ ar dʼoibrea ċa uile: agus beiḋ do ġníoṁarṫa mar áḃar cainte agam.

¹³ Is naofa do ṡlí, a Ṫiarna: cá ḃfuil an Dia atá ċoṁ mór lenár nDia‑na?

¹⁴ Is tú an Dia a ḋéanas na hiontais: agus is tú a ṫaispeán do ċuṁaċt i measc na gciníoċa.

¹⁵ Is cuṁaċtaċ a dʼḟuascail tú do ṗobal: clann Iácóib agus Iósaif.

¹⁶ Ċonaic na huiscí ṫú, a Ḋia, ċonaic na huiscí ṫú, agus ġlacadar eagla: agus corraíoḋ fós na doiṁneaċta.

¹⁷ Ḃí na néalta ag doirteaḋ uisce, agus ḃí an t‑aer lán toirní: agus ḃí do ṡaiġeada á scaoileaḋ as gaċ taoḃ.

¹⁸ Ċualaṫas glór do ṫoirní ṫart timpeall: ḃí na splancaċa ag dealrú ar an talaṁ; corraíoḋ agus craiṫeaḋ an talaṁ.

¹⁹ Ḃí do ṡlí sa ḃfarraige, agus do ċosáin sna huiscí móra: agus níor aiṫníoḋ lorg do ċos.

²⁰ Ṡeol tú do ṗobal mar ċaoiriġ: le láiṁ Maoise agus Áróin.