Psailm 64 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 64. Exaudi, Deus.

¹ Éist le mo ġlór, a Ḋia, im urnaí: cuṁdaiġ mo ḃeaṫa ó eagla mo naṁad.

² Folaiġ mé ón gcoṁṫionól claon: agus ó éirí amaċ luċt an oilc.

³ A ċuir faoḃar ar a dteanga, mar ċlaíoṁ: agus a scaoileas a saiġeada, mar tá, focail scarḃa.

⁴ Go scaoile siad os íseal leis an té tá foirfe: is tobann a ḃuaileas siad é, agus ní ḃíonn eagla orṫu.

⁵ Bíonn siad á neartú féin ċun oilc: agus tráċtann siad le ċéile conas a ċuirfeas siad dola, agus deir siad naċ ḃfeicfiḋ aon duine iad.

⁶ Bíonn urċóid acu á cumaḋ agus á cur i ngníoṁ: agus bíonn sé i moḋ rúin eatarṫu féin, gaċ duine i ndoiṁneaċt a ċroí.

⁷ Aċ scaoilfiḋ Dia go tobann saiġead lúfar leo: ionas go ngoinfear iad.

⁸ Go deiṁin, taḃarfaiḋ a dteangaċa féin orṫu titim: ionas go mbeiḋ an té a ḟeiceann iad ag fonóid fúṫu.

⁹ Agus déarfaiḋ a ḃfeiceann iad, Gníoṁ Dé an gníoṁ seo: óir aiṫneoiḋ siad gurab i a obair í.

¹⁰ Beiḋ an Tiarna mar áḃar lúċáire ag an bfíréan, agus is sa Tiarna a ċuirfeas sé a ḋóċas: agus beiḋ áṫas ar luċt an ċroí ḟír.