Psailm 58 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 58. Si vere utique.

¹ An í an ḟíréantaċt rún daingean ḃur gcroí, a ċoṁṫionóil: agus an ceart é an breiṫiúnas a ṫugann siḃ uaiḃ, a luċt na céimíoċta?

² Scéal cinnte, go mbíonn an t‑olc á ċumaḋ agaiḃ in ḃur gcroí ar an talaṁ: agus go n‑oibríonn ḃur lá ṁa an urċóid.

³ Bíonn luċt an oilc contrárṫa, ó ḃroinn a máṫar féin: ní luaiṫe a ṡaolaítear iad, ná téann siad ar seaċrán, agus insíonn siad bréaga.

⁴ Bíonn siad ċoṁ marfaċ le naṫair niṁe: mar an naṫair niṁe ḃoḋar a ḋruideann a cluasa.

⁵ Agus a ḋiúltaíonn éisteaċt leis an draoi: dá ġliceas é ag cur na ngeas.

⁶ Bris a ḃfiacla, a Ḋia, ina mbéal: buail buille ar ċnáṁa géill na leon, a Ṫiarna.

⁷ Go dtite siad as mar uisce a ṫéann le fána: go mbristear a saiġeada nuair a scaoileas siad iad.

⁸ Leáidís mar leánn seilide, agus bídís mar ṫoirċeas anapaiḋ mná: agus nár ḟeice siad an ġrian.

⁹ Sula dtéitear ḃur gcorcáin leis na sceaċa: tiocfaiḋ fearg air, agus scuabfaiḋ sé as iad le hiomġaoṫ.

¹⁰ Beiḋ lúċáir ar an ḃfíréan nuair a ḟeicfiḋ sé an díoltas: nífiḋ sé a ċosa i ḃfuil luċt an oilc.

¹¹ Ionas go mbeifí á rá, I ḃfírinne tá luaċ saoṫair i ndán don ḟíréan: tá Dia ann gan aṁras a ṫugann breiṫiúnas ar an talaṁ.