Psailm 50 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 50. Deus deorum.

¹ Laḃair an Tiarna, Laḃair Dia na gcuṁaċt: agus ġlaoiġ sé ar an doṁan, ó éirí go dul faoi na gréine.

² Noċt Dia amaċ as Síón: is é an áilleaċt féin é.

³ Tiocfaiḋ ár nDia, agus ní ḟanfaiḋ sé ina ṫost: raċaiḋ tine ċraos‑slogṫaċ roiṁe, tógfar mórḋoineann ġaoiṫe ina ṫimpeall

⁴ Glaofaiḋ sé anuas ar neaṁ: agus ar talaṁ, go dtuga sé breiṫiúnas ar a ṁuintir.

⁵ Cruinnígí le ċéile ċugam mo naoiṁ: an dream a rinne conraḋ liom le híobairt.

⁶ Agus foilseoiḋ na ncaṁa a ḟíréantaċt: óir is é Dia féin is breiṫeaṁ.

⁷ Éisteaḋ mo ṁuintir liom, agus laḃróiḋ mé: taḃarfaiḋ mé féin fianaise id éadan, a Iosrael; ós mé Dia, do Ḋia féin.

⁸ Ní ḃfaiġiḋ mé loċt ort de ḃarr dʼíobarṫa: más ag tráċt ar íobarṫa loiscṫe é, bíd de ṡíor os mo ċoinne.

⁹ Ní Ġlacfaiḋ mé bullán as do ṫeaċ: ná pocán gaḃair as do ḃanraċa.

¹⁰ Óir is liom beiṫíġ uile na coille: agus is liom an t‑eallaċ ar ṁíle cnoc.

¹¹ Tá aiṫne agam ar éanlaiṫ uile na sléiḃte: tá beiṫíġ allta an ṁaċaire ar mʼaṁarc.

¹² Má ḃíonn ocras orm, ní duit a inseod é: ós liom an ċruinne, aʼs a ḃfuil inti.

¹³ An measann tú go n‑íosfaiḋ mise feoil tarḃ: agus go n‑ólfadsa fuil gaḃar?

¹⁴ Go mba é an buíoċas dʼofráil do Ḋia: coṁall do ṁóideanna don Té is Airde.

¹⁵ Agus glaoiġ orm in am an ḃuarṫa: is aṁlaiḋ beiḋ mise do dʼéisteaċt, agus beiḋ tú do mo ṁolaḋ.

¹⁶ Aċ is é deir Dia le fear an oilc: cad ċuige a mbíonn tú ag seanmóiriú mo ḋlíṫe, agus cad ċuige a nglacann tú mo ċonraḋ i do ḃéal;

¹⁷ Cé gur fuaṫ leat do ċur ar ḃealaċ do leasa: agus go dtug tú droim do láiṁe do mo ḃriaṫra?

¹⁸ Nuair a ċonaic tú gadaí, ċuaiġ tú i gcoṁar leis: agus ḃí tú páirteaċ le luċt an aḋaltranais.

¹⁹ Ligteá do do ḃéal an t‑olc a rá: agus ċuireaḋ do ṫeanga na bréaga in iúl.

²⁰ Ḃíteá i do ṡuí, agus laḃartá in aġaiḋ do ḋearṫár: sea, agus ḋéantá iṫiomrá ar ṁac do ṁáṫar.

²¹ Rinne tú aṁlaiḋ, agus dʼḟan mise i mo ṫost, agus ṫug an urċóid ort a smaoineaṁ, naċ ḃfuil ionamsa aċ do leiṫéid eile: aċ taḃarfaiḋ mise aċasán duit, agus noċtfaiḋ mé duit a ḃfuil déanta agat.

²² Dearcaigí air seo, a luċt dearmadta Dé: ar eagla go gcuirfinn den saol siḃ, agus gan an té ann a ḟuasclóḋ siḃ.

²³ An té a ṫugann buíoċas agus molaḋ dom, is é a ḋéanann mʼonórú: agus an té a ċaiṫeas a ṡaol mar is ceart, taispeánfaiḋ mé slánú Dé dó.