Psailm 36 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 36. Dixit injustus.

¹ Tá mo ċroí ag insint dom faoi ċiontaċt ḟear an oilc: naċ mbíonn eagla Dé os coinne a ṡúl.

² Aċ é ag cur cluana air féin ina ḋearcaḋ féin: go dtí go mbíonn ḟios ag an saol faoina ṗeaca ḟuafar.

³ Ní ṫagann focal fíréanta as a ḃéal, aċ a lán bréag: ċuir sé suas den stuaim agus de na dea‑ḃéasa.

⁴ Bíonn cointinn á cumaḋ aige ina leaba, agus ní maiṫ an tslí a ġaḃ sé: agus ní fuaṫ leis aon ní dá olcas.

⁵ Aċ bíonn do ṫrócaire, a Ṫiarna, ċoṁ hard leis na spéarṫa: agus bíonn do ḋílseaċt ag sroiċint na néalta.

⁶ Bíonn dʼḟíréantaċt ag seasaṁ amaċ mar na sléiḃte láidre: bíonn do ḃreiṫiúnas mar an aiḃéis ṁór.

⁷ Beiḋ an duine agus an beiṫíoċ á slánú agat, a Ṫiarna: ní feaḃas go dtí do ṫrócaire, a Ḋia: agus beiḋ dóċas ag Síol Áḋaiṁ as scáile do sciaṫán.

⁸ Taḃarfar a sásaṁ dóiḃ de ollṁaiṫeas do ṫí: agus tú ag taḃairt dʼaoiḃneas dóiḃ lena ól mar aḃainn.

⁹ Óir is leat tobar na beaṫa: agus is i do ṡolas a ḟeicfimid an solas.

¹⁰ Lean de do ċarṫanaċt ġráṁar leis an dream a ċuir aiṫne ort: agus de dʼḟíréantaċt le luċt an ċroí ḟír.

¹¹ Ná siúlaḋ cos an uaḃair faoi mo ḋéinse: agus ná leagaḋ láṁ an droċḋuine mé.

¹² Naċ íseal atáid ina luí, luċt gnáṫaiṫe na hurċóide uile: tá siad ar lár, agus ní ḟéadfaiḋ siad seasaṁ.