Psailm 21 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 21. Domine, in virtute tua.

¹ Beiḋ do ċuṁaċt mar áḃar áṫais ag an rí, a Ṫiarna: agus beiḋ do ṡlánú mar ċúis mórlúċáire aige.

² Ṫug tú mian a ċroí dó: agus níor eitiġ tú aċainíoċa a ḃéil.

³ Óir beiḋ an tús agat air á ḃeannú ċun a leasa: agus cuirfiḋ tú coróin ġlanóir ar a ċeann.

⁴ Dʼiarr sé fad saoil ort, agus ṫug tú saol fada dó: ṁaireas trí ṡaol na saol.

⁵ Taḃaionn do ṡlánú mórċlú dó: cuireann tú glóir agus mórġradam air.

⁶ Óir taḃarfaiḋ tú sólás síoraí dó: agus cuirfiḋ aoiḃ do ġnúise lúċáir air.

⁷ Agus cad ċuige? De ḃrí go gcuireann an rí a ḋóċas sa Tiarna: agus ní ligfiḋ trócaire an Té is Airde don ṁí‑áḋ éirí dó.

⁸ Aireoiḋ do naiṁde uile meáċain do láiṁe: aimseoiḋ do láṁ ḋeas luċt dʼḟuaṫa.

⁹ Déanfaiḋ tú iad mar ṡorn tintrí in am dʼḟeirge: scriosfaiḋ an Tiarna iad agus fíoċ air leo, agus slogfaiḋ an tine iad.

¹⁰ Scriosfaiḋ tú a dtoraḋ de ḋroim an talaiṁ: agus a síol as ḃeiṫ i measc Ṡíl Áḋaiṁ.

¹¹ Óir bʼolc an rún a ḃí acu duit: agus ċumadar beart nár ḟéadadar a cur i gcríċ.

¹² Cuirfiḋ tú ruaig orṫu dá ḃrí sin: agus ullṁóiḋ tú sreanganna do ḃoġa ina n‑éadan.

¹³ Ardaíoḋ do ċuṁaċt féin tú, a Ṫiarna: is aṁlaiḋ canfaimid, agus molfaimid do neart.