Psailm 18 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 18. Diligam te, Domine.

¹ Beiḋ grá agam duit, a Ṫiarna mo neart: is é an Tiarna mo ċarraig ċloiċe, agus mo ḋaingean cosanta:

² Mo ṡlánaiṫeoir, mo Ḋia, agus mo ċuṁaċt, as a mbeiḋ mo ḋóċas: mo sciaṫ, agus aḋarc mo ṡlánaiṫe, agus mo ḋídean.

³ Glaofaiḋ mé ar an Tiarna, an té is fiú a ṁolaḋ: is aṁlaiḋ a saorfar ó mo naiṁde mé.

⁴ Ḃí arraingeaċa an ḃáis do mo ṫimpeallú: agus ḃí tonnta báite na diaḃlaíoċta do mo scanrú.

⁵ Ṫáinig pianta ifrinn i mo ṫimpeall: ḃí dola an ḃáis ag breiṫ orm.

⁶ Ġlaoiġ mé i mo ḃuaireaṁ ar an Tiarna: agus rinne mé mo ġearán le mo Ḋia.

⁷ Agus ċuala sé mo ġlór as a ṫeampall naofa: agus ṫáinig mo ġearán roiṁe, agus fuair sé éisteaċt uaiḋ.

⁸ Ċreaṫnaiġ agus ċuṁscaiġ an talaṁ: baineaḋ criṫ agus bogaḋ as buna na sléiḃte féin, de ḃrí go raiḃ fearg air.

⁹ Ċuaiġ toit amaċ ina láṫair: agus tine ċraosaċ as a ḃéal, gur deargaḋ na haiḃleoga lena ṫeas.

¹⁰ Ċlaon sé na spéarṫa fós, agus ṫáinig sé anuas: agus ḃí dorċadas faoina ċosa.

¹¹ Ḃí sé ag marcaíoċt ar ċearúibím, agus dʼeitil sé: ṫáinig sé ag eitilt ar sciaṫáin na gaoiṫe.

¹² Ba é an dorċadas a áit diaṁraċ: a ṗailliún ina ṫimpeall le huisce dorċa, agus néalta dlúiṫe lena ċuṁdaċ.

¹³ Ḃí gile ina láṫair agus a néalta ag imeaċt roiṁe: cloċa sneaċta agus aiḃleoga tine.

¹⁴ Ḃí an Tiarna ag déanaṁ toirní as neaṁ, agus toirneaċ á déanaṁ ag an Té is Airde: cloċa sneaċta agus aiḃleoga tine.

¹⁵ Ċuir sé amaċ a ṡaiġeada agus scaip iad: ċaiṫ sé amaċ caorṫa tine agus scrios sé iad.

¹⁶ Ċonacṫas toibreaċa an uisce, agus noċtaḋ buna an doṁain: le do ḃagairt, a Ṫiarna, nuair a ṡéid gaoṫ do ḋíḃeirge.

¹⁷ Ċuir sé fios orm anuas ó na flaiṫis: agus ṫóg sé aníos mé as na tonnta tréana.

¹⁸ Dʼḟuascail sé mé ó mo naṁaid láidir, agus ó luċt mʼḟuaṫa: óir ba ṫreise leo ná liom.

¹⁹ Ṫángadar orm i lá mo ḃuarṫa: aċ ba é an Tiarna mo ċrann cosanta.

²⁰ Ṫug sé amaċ mé in áit ṡaoirse: ṫug sé slán mé, ar an áḃar go raiḃ dáiṁ aige liom.

²¹ Ṫug an Tiarna luaċ saoṫair dom de ḃarr mʼḟíréantaċta: ċúitiġ sé glaine mo láṁ liom.

²² De ḃrí gur ċoinniġ mé slite an Tiarna: agus nár ṫréig mé mo Ḋia, mar ṫréigeann fear an oilc é.

²³ Óir bíonn mo ṡúil ar a ḋlíṫe uile: agus ní ċaiṫfiḋ mé a aiṫeanta uaim.

²⁴ Agus ḃí mé gan ċlaon roiṁe: agus níor ġéill mé dom olc féin.

²⁵ Dá ḃrí sin ṫug an Tiarna luaċ saoṫair dom de ḃarr mʼḟíréantaċta: agus de ḃarr glaine mo láṁ in aṁarc a ṡúl.

²⁶ Beiḋ tú naofa le naoṁ: agus le fear foirfe beid tú foirfe.

²⁷ Beiḋ tú glan le luċt na glaine: agus foġlamóiḋ tú cealg ó luċt na ceilge.

²⁸ Óir saorfaiḋ tú luċt na hainnise: agus ísleoiḋ tú luċt an díomais.

²⁹ Agus lasfaiḋ tú fós mo ċoinneal: déanfaiḋ mo Ṫiarna Dia solas de mo ḋorċadas.

³⁰ Óir ruaigfiḋ mé slua fear má ḃíonn tusa liom: le cuidiú mo Ḋé léimfiḋ mé ṫar an mballa.

³¹ Is slí gan smál í slí an Tiarna: dearḃófar briaṫar an Tiarna ins an tine; is é cosantóir an dreama é a ċuireas a ndóċas ann.

³² Óir cé is Dia ann aċ an Tiarna: óir cé ag a ḃfuil cuṁaċt, murab é ár nDia é?

³³ Is é Dia a ċrioslaíos mé le neart ċun cogaiḋ: agus a ḋéanas mo ṡlí foirfe.

³⁴ Cuireann sé cosa fúm mar ċosa an ḟia: agus bíonn sé do mʼardú.

³⁵ Bíonn sé ag múineaḋ troda do mo láṁa: agus brisfiḋ mo ġéaga boġa na cruaċ.

³⁶ Ṫug tú dom mo ṡlánú ċun mo ċosanta: tógfaiḋ do deasláṁ mé, agus móróiḋ do smaċt gráṁar mé.

³⁷ Réiteoiḋ tú mo ḃealaċ roṁam: ionas naċ sleaṁnaí mo ċosa.

³⁸ Leanfaiḋ mé mo naiṁde, agus béarfaiḋ mé orṫu: agus ní ḟillfiḋ mé arís go scriosa mé iad.

³⁹ Buailfiḋ mé iad, go dtí naċ ḃféadfaiḋ siad seasaṁ: aċ iad ag titim faoi mo ċosa.

⁴⁰ Ċrioslaiġ tú mé le crógaċt caṫa: cuirfiḋ tú mo naiṁde faoi mo ċosa.

⁴¹ Ṫug tú fós ar mo naiṁde a gcúl a ṫaḃairt dom: agus scriosfaiḋ mé luċt mʼḟuaṫa.

⁴² Glaofaiḋ siad, aċ ní ḃeiḋ fear a gcuidiṫe ann: glaofaiḋ siad ar an Tiarna féin, aċ ní ċluinfiḋ sé iad.

⁴³ Criaṫróiḋ mé iad mar an deannaċ roiṁ an ngaoiṫ: caiṫfiḋ mé amaċ iad mar ċréafóg na sráideanna.

⁴⁴ Fuasclóiḋ tú mé ó ionsaiṫe na ndaoine: agus cuirfiḋ tú mé i gceannas na náisiún.

⁴⁵ Beiḋ cine nárḃ eol dom: ag déanaṁ seirḃíse dom.

⁴⁶ Ní luaiṫe a ċluinfiḋ siad tráċt orm ná uṁlóiḋ siad dom: beiḋ na coiṁṫíġ á n‑uirísliú féin roṁam.

⁴⁷ Beiḋ na coiṁṫíġ á gcloí: agus iad ag teaċt go criṫeaglaċ as a ndaingin.

⁴⁸ Maireann an Tiarna, agus go mbeannaítear do mo ċúntóir ċuṁaċtaċ: agus go moltar Dia mo ṡlánaiṫe.

⁴⁹ An Dia céanna a ḃaineas amaċ cúiteaṁ ar mo ṡon: agus a ċuireas na daoine faoi mo smaċt.

⁵⁰ Is é a ḟuasclaíos mé ó mo naiṁde míṫrócaireaċa, agus a ardaíos mé os cionn mʼeascairde: cuirfiḋ tú fear an oilc as mo ċosán.

⁵¹ Dá ḃrí sin beiḋ mé á altú duit, a Ṫiarna, i measc na nGintliṫe: agus seinnfiḋ mé clú dʼAinm.

⁵² Tugann sé mór‑raṫúnas dá rí: agus taispeánann sé carṫanaċt do Ḋáiḃí dá ungṫaċ, agus dá ṡíol go bráċ.