Psailm 17 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 17. Exaudi, Domine.

¹ Éist leis an gceart, a Ṫiarna, taḃair aire do mo ġearán: agus taḃair cluas dom urnaí, naċ dtéann amaċ as béal bréagaċ.

² Tugtar saorḃreiṫ orm ó do láṫair: agus feiceaḋ do ṡúile an ní is ccart.

³ Dʼḟéaċ tú agus dʼḟiosraiġ tú mo ċroí san oíċe; táim profa agat, agus ní ḃfaiġiḋ tú coir ionam: óir tá rún daingean agam gan peacú i mbriaṫar mo ḃéil.

⁴ I dtaoḃ a ndéanann na daoine de ġníoṁarṫa in aġaiḋ briaṫra do ḃéil: dʼḟanainn amaċ ó ṡlite an scriosadóra.

⁵ Cuir taca le mo ċoiscéim ar do ṡlite: ionas naċ sleaṁnaí mo ṡiúlta.

⁶ Ġlaoiġ mé ort, a Ḋia, ó éistfiḋ tú liom; taḃair cluas dom, agus éist le mo ḃriaṫra.

⁷ Taispeáin do ċarṫanaċt iontaċ, a ḃíos mar ṡlánaiṫeoir ag an dream a ċuireas a muinín ionat: ón luċt a ċuireas in aġaiḋ do láiṁe deise.

⁸ Cuṁdaiġ mé mar ṁac imreasan na súile: folaiġ mé faoi scáṫ do sciaṫán,

⁹ Ó luċt an oilc a ḃíos do mo ḃuaireaṁ: bíonn mo naiṁde do mo ṫimpeallú go mbí mʼanam acu.

¹⁰ Tá cuṁdaċ dlúṫ saille orṫu: agus bíonn a mbéal ag déanaṁ mórtais.

¹¹ Bíonn siad i luíoċán roṁainn ar gaċ taoḃ: agus a súile anuas ar an talaṁ;

¹² Mar leon atá cíocraċ ċun creiċe: agus mar ċoileán leoin, ḃíos á ċeilt féin in áiteanna dorċa.

¹³ Éiriġ, a Ṫiarna, féaċ san aġaiḋ air, agus cuir ar lár é: slánaiġ mʼanam ar luċt an oile le do ċlaíoṁ féin;

¹⁴ Agus le do láiṁ, a Ṫiarna, ón drong ṡaolta: a ḟaiġeann a gcuid sa ḃeaṫa seo, a mbíonn a mboilg á líonaḋ dá ḃfuil i dtaisce agat.

¹⁵ Bíonn clann acu nuair is mian leo: agus fágann siad fuílleaċ a saiḃris ag a bpáistí.

¹⁶ Aċ i mo ṫaoḃsa de, is i ḃfíréantaċt a ḟeicfiḋ mé do ġnúis: agus nuair a ḋúiseoiḋ mé agus do ċosúlaċt orm, beiḋ mé sásta.