Psailm 146 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 146. Lauda, anima mea.

¹ Mol an Tiarna, a ṁʼanaṁ; ċoṁ fada agus mairim molfaiḋ mé an Tiarna: dá ḟad agus is ann dom seinnfiḋ mé molaḋ do mo Ḋia.

² Ná cuir ḃur muinín i ḃflaṫa, ná in aon duine den Áḋaṁċlann: óir ní cuidiú a gcuidiúsan.

³ Óir nuair an ḟágas an anáil an duine bíonn sé ansin ag déanaṁ cré: agus téann a smaointe uile ar neaṁní.

⁴ Is beannaiṫe a mbíonn Dia Iácóib aige mar ċaḃair: agus a mbíonn dóċas aige as a Ṫiarna Dia.

⁵ A rinne neaṁ agus talaṁ, an ḟarraige, agus a ḃfuil inti: a ċoinníos a ġealltanas go deo.

⁶ A ṫugann a gceart don dream a ḟulaingíos an éagóir: a ṫugann bia don ocraċ.

⁷ Scaoileann an Tiarna na daoine as príosún: tugann an Tiarna an t‑aṁarc do na daill.

⁸ Cuidíonn an Tiarna leis an drong a ṫiteas: tugann an Tiarna aire do na fíréin.

⁹ Tugann an Tiarna aire do na coiṁṫíġ; cosnaíonn sé an dílleaċta agus an ḃaintreaċ: dála slí luċt na nduáilcí, iompaíonn sé bun os cionn í.

¹⁰ Is é do Ṫiarna Dia, a Ṡíóin, is Rí ann go deo: agus ó ġlúin go ċéile.