Psailm 142 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 142. Voce mea ad Dominum.

¹ Ġlaoiġ mé os ard ar an Tiarna: is ar an Tiarna a ċuir mé mʼaċainí.

² Ḋoirt mé mo ġearáin roiṁe: agus noċt mé dó fáṫ mo ḃuarṫa.

³ Nuair a ḃí mo sprid faoi ṫuirse ḃí eolas mo ċosáin agat: sa tslí a ṡiúlainn ċuireadar dol roṁam os íseal.

⁴ Dʼaṁarc mé ar mo láiṁ ḋeas: agus ní raiḃ aon duine ann a ligfeaḋ air go raiḃ aiṫne aige orm.

⁵ Ní raiḃ bealaċ éalaiṫe agam: ná ní raiḃ duine ann ar ṁiste leis faoi mʼanam.

⁶ Ġlaoiġ mé ort, a Ṫiarna, agus dúirt mé: Is tú mo ḋóċas, agus mo ċuid ar ṫalaṁ na mbeo.

⁷ Taḃair aire do mo ġearán: óir is íseal a tugaḋ mé.

⁸ Fuascail mé ó luċt mo ġéarleanúna: óir is treise leo ná liom.

⁹ Taḃair mʼanam as an gcarcair, go dtuga mé buíoċas le dʼAinm: agus má ṫugann tú an t‑iarratas sin dom, beiḋ na fíréin ag iarraiḋ mo ċuideaċta.