Psailm 140 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 140. Eripe me, Domine.

¹ Fuascail mé, a Ṫiarna, ó ḟear an oilc: agus cosain mé ó ḟear na nduáilcí.

² A ċumas urċóid ina gcroí: agus a ċuireas iaróg ina suí dá mbʼḟada an lá.

³ Bíonn a dteanga bearrṫa acu mar ṫeanga péiste: bíonn niṁ na naṫraċ niṁe faoina mbéal.

⁴ Bí do mo ċuṁdaċ, a Ṫiarna, ó láṁa luċt an oilc: cosain mé ó luċt na nduáilcí, ar rún leo cos i bpoll a ċur liom.

⁵ Ċuir drong an díomais dol roṁam, agus spréadar amaċ líon faoi ṫéada: agus ċuireadar fós gaistí i mo ṡlí.

⁶ Is é dúirt mé leis an Tiarna, Is tú mo Ḋia: éist le glór mʼurnaiṫe, a Ṫiarna.

⁷ A Ṫiarna Dia, a ċuṁaċt mo ṡlánaiṫe: is tú a ċuṁdaiġ mo ċeann i lá an ċaṫa.

⁸ Nár ḟaiġe fear an oilc a ṁian, a Ṫiarna: nár éirí lena ḋroċrún ṁailíseaċ, ionas naċ séidtear iad le huaḃar.

⁹ Titeaḋ mailís a mbéal féin ina mullaċ féin: ar an dream a ḃíos do mo ṫimpeallú.

¹⁰ Titeaḋ aiḃleoga dearga dóite orṫu: teilgtear iad amaċ sa tine, agus sa ṗoll, ionas naċ n‑éirí siad arís.

¹¹ Ní ḃeiḋ séan sa saol ar ḋuine ḃéalscaoilte: seilgfiḋ an t‑olc an duine urċóideaċ go dtuga sé anuas é.

¹² Níl aṁras orm naċ ndíoġalfaiḋ an Tiarna na boċta: agus naċ bpléifiḋ sé cúis na n‑éidreoraċ.

¹³ Taḃarfaiḋ an fíréan fós buíoċas le dʼAinm: agus beiḋ an duine cóir go buan faoi aṁarc do ṡúl.