Psailm 112 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 112. Beatus vir.

¹ Is beannaiṫe an duine darb eagal an Tiarna: is mór an dúil a ḃíos aige ina aiṫeanta.

² Beiḋ a ṡíol cuṁaċtaċ ar an talaṁ: beiḋ beannaċt ar ṡlioċt na gcreidṁeaċ.

³ Beiḋ maoin agus ollṁaiṫeas ina ṫeaċ: agus maireann a ḟíréantaċt go bráċ.

⁴ Éiríonn solas ar lár an dorċadais don duine diaganta: is trócaireaċ carṫanaċ fíréanta é.

⁵ Bíonn an dea‑ḋuine trócaireaċ, agus tugann sé iasaċtaí uaiḋ: agus toġann sé a ḃriaṫra le stuaim.

⁶ Óir ní ḃainfear bogaḋ as go bráċ: agus cuiṁneofar ar an ḃfíréan go síoraí.

⁷ Ní ḃeiḋ eagla air roiṁ ḋroċscéala: óir seasann a ċroí go daingean, agus creideann sé sa Tiarna.

⁸ Bíonn a ċroí láidir agus ní lagóiḋ sé: go ḃfeice sé mian a ṫola ar a naiṁde.

⁹ Scaoil sé ṫart a ṁaoin agus ḃronn sé í ar na boċta: agus fanann a ḟíréantaċt i gcónaí; ġeoḃaiḋ a ḃeann céim arduiṫe agus onóra.

¹⁰ Feicfiḋ an droċḋuine é, agus goillfiḋ sé air: beiḋ díoscarnaċ fiacal agus cnoí air; raċaiḋ a ṁian amú ar an droċḋuine.