Psailm 109 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 109. Deus laudem.

¹ Ná fan i do ṫost, a Ḋia atá molta agam: óir hosclaíoḋ im aġaiḋ béal luċt an oilc, hosclaíoḋ im aġaiḋ béal na mbréagairí.

² Agus laḃraíodar im aġaiḋ le teangaċa bréagaċa: ṫimpeallaiġ siad mé le briaṫra fuaṫa, agus ṫroideadar gan ċúis im aġaiḋ.

³ Ar son an ġrá a ṫug mé dóiḃ, féaċ mar ṫéann siad im éadan: aċ téimse i muinín na hurnaí.

⁴ Is aṁlaiḋ a ṫug siad an t‑olc in aġaiḋ na maiṫeasa: agus an fuaṫ in aġaiḋ mo ḋea‑rúin.

⁵ Cuir tusa fear oilc ina rialtóir os a ċionn: agus seasaḋ eascara ar a láiṁ ḋeas.

⁶ Nuair a ṫugtar breiṫ air, daortar é: agus tiontaítear a urnaí ina peaca.

⁷ Go mba tearc iad a laeṫanta: agus glacaḋ fear eile a oifig.

⁸ Bíoḋ a ċlann ina ndílleaċtaí: agus a ḃanċéile ina baintreaċ.

⁹ Bíoḋ a ċlann ina luċt siúil, ag iarraiḋ a n‑aráin: á iarraiḋ as áiteanna uaigneaċa.

¹⁰ Caiṫeaḋ fear na ḃfiaċ a mbíonn aige: agus creaċaḋ an coiṁṫíoċ ar ṡaoṫraiġ sé.

¹¹ Ná raiḃ duine ann a ġlacfaḋ trua dó: nó a ḋéanfaḋ cineál ar a leanaí gan aṫair.

¹² Scriostar a ṡlioċt: agus báitear a ṡloinne sa ġlúin a ṫiocfas.

¹³ Cuiṁnítear in aṁarc an Tiarna ar urċóid a aiṫreaċa: agus ná scriostar amaċ peaca a ṁáṫar.

¹⁴ Bídís i gcónaí os coinne an Tiarna: go scriosa sé a gcuiṁne de ḋroim an talaiṁ.

¹⁵ Bíoḋ sin aṁlaiḋ, de ḃrí nár rún leis an ṁaiṫ a ḋéanaṁ: aċ ag cur géarleanúna ar an duine boċt cloíte, go maraíoḋ sé an té a ḃí faoi ḃuaireaṁ ċroí.

¹⁶ Ḃí a ḋúil sna mallaċtaí, agus is iad a ṫiocfas air: ní raiḃ grá aige do na beannaċtaí, agus dá ḃarr sin is fada uaiḋ a ḃeiḋ siad.

¹⁷ Ċuir sé air na mallaċtaí mar éadaċ: agus tiocfaiḋ siad mar uisce isteaċ ina inní, agus mar ola isteaċ ina ċroí.

¹⁸ Bídís aige mar an mbrat a ḃíos air: agus mar an gcrios a ḃíos ṫar a ċom de ṡíor.

¹⁹ Go mbʼaṁlaiḋ a ḋéanfaiḋ an Tiarna le mo naiṁde: agus le luċt ṁílaḃarṫa mʼanama.

²⁰ Aċ déan tusa liom, a Ṫiarna Dia, de réir dʼAinm: óir is milis do ṫrócaire.

²¹ Ó fuascail mé, óir táim boċt ar díṫ ċuidiṫe: agus tá mo ċroí gortaiṫe i mo lár.

²² Bím ag imeaċt as seo mar imíos an scáil: agus do mo ruaigeaḋ as mar an dreolán teaspaiġ.

²³ Bíonn mo ġlúna lag le troscaḋ: triomaíoḋ mʼḟeoil le heaspa ṁéaṫrais.

²⁴ Ḃí mé mar aċasán acu: ḃí a ḃfaca mé ag craiṫeaḋ a gcinn.

²⁵ Cuidiġ liom, a Ṫiarna, a Ḋia liom: slánaiġ mé de réir do ṫrócaire;

²⁶ Go raiḃ a ḟios acu, gurb é seo do láṁ: agus gur tú, a Ṫiarna, a rinne é.

²⁷ Siúd is go mallaċtaíonn siadsan, bí tusa ag beannú: agus cuirtear díomua ar a n‑éiríonn amaċ im aġaiḋ; agus bíoḋ lúċáir ar do ṡeirḃíseaċ.

²⁸ Bíoḋ náire ar mʼeascairde: agus bídís á ḃfolaċ féin lena ndíomua féin mar le brat.

²⁹ Aċ beiḋ mise ag taḃairt mórḃuíoċais don Tiarna le mo ḃéal: agus ag seinm a ṁolta i measc an tslua;

³⁰ Óir seasfaiḋ sé ar ṫaoḃ ḋeas an ḃoċtáin: lena anam a ṡlánú ar ḃreiṫiúna éagóraċa.