Psailm 108 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 108. Paratum cor meum.

¹ A Ḋia, tá mo ċroí ullaṁ, tá mo ċroí ullaṁ: beiḋ mé ag canaḋ agus ag seinm do ṁolta leis an mball is fearr de mo ḃalla.

² Dúisiġ, a liúit, agus a ċláirseaċ: is moċ maidine a ḋúiseoiḋ mé féin.

³ Taḃarfaiḋ mé buíoċas leat, a Ṫiarna, i measc na gciníoċa: seinnfiḋ mé do ṁolaḋ i measc na náisiún.

⁴ Óir is mó do ṫrócaire ná na neaṁa: agus sroiċeann dʼḟírinne ċun na néalta.

⁵ Éiriġ, a Dia, os cionn neiṁe: agus bíoḋ do ġlóir os cionn an talaiṁ.

⁶ Go ḃfuascailtear do luċt cumainn: slánaíoḋ do láṁ ḋeas iad, agus taḃair éisteaċt dom.

⁷ Laḃair Dia ina naofaċt: beiḋ mé ag déanaṁ gairdis, agus roinnfiḋ mé Secem, agus toṁasfaiḋ mé Gleann Succót.

⁸ Is liom Gilead, agus is liom Manasses: is é Eṗráím neart mo ċinn; is é lúda mo ṡlat ríoga;

⁹ Is é Móab mo scála níoċáin; caiṫfiḋ mé mo ḃróg uaim ṫar Édom: beiḋ an bua agam ar Ṗilistia.

¹⁰ Cé a ṫreoróiḋ isteaċ sa ċaṫair láidir mé: cé a ḋéanfaiḋ eolas dom go hÉdom?

¹¹ Naċ tú a ṫréig sinn, a Ḋia: agus an é naċ toil leat, a Ḋia, dul amaċ lenár sluaite?

¹² Cuidiġ linn in aġaiḋ an naṁad: ós díoṁaoin cuidiú ón duine.

¹³ Is trí Ḋia a ḋéanfaimis mór‑éaċta: agus is é a ċuireas ár naiṁde faoina ċosa.