Psailm 104 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 104. Benedic, anima mea.

¹ Mol an Tiarna, a ṁʼanam: a Ṫiarna, a Ḋia liom, tá do ġlóir as cuimse; bíonn an t‑oirearcas agus an onóir do dʼḟolaċ.

² Maisíonn tú ṫú féin leis an solas mar éadaċ: agus scaoileann tú amaċ na spéarṫa mar ṁuaḃrat.

³ Leagann sé saileaċa a ṡeomra ar na tonnta: agus déanann sé carbad de na néalta, agus siúlann sé ar sciaṫáin na gaoiṫe.

⁴ Déanann sé gaoṫa dá aingil: agus tine lasraċ dá ṫimirí.

⁵ Ḋaingniġ sé buna an doṁain: ionas naċ mbainfí bogaḋ as go bráċ.

⁶ Dʼḟolaiġ tú é leis an aiḃéis ṁór mar le héadaċ: ṡeas na huiscí os cionn na gcnoc.

⁷ Teiṫeann siad roiṁ do ḃagairt: éalaíonn siad rompu le glór do ṫoirní.

⁸ Bíonn na cnoic á n‑ardú, agus na gleannta á n‑ísliú: go dtí an t‑ionad a dʼainmniġ tú dóiḃ.

⁹ Tá teorainneaċa curṫa agat leo naċ sáróiḋ siad: agus ní ḋéanfaiḋ siad an talaṁ a ḟolaċ aṫuair.

¹⁰ Scaoileann sé sruṫáin as na toibreaċa isteaċ sna haiḃneaċa: a riṫeas idir na cnoic.

¹¹ Is astu a ólas beiṫíġ uile an ṁaċaire: agus a ċoscas na hasail fiáine a dtart.

¹² Is ar a mbruaċ a áitíos éanlaiṫ an aeir: agus iad ag ceiliúr i lár na gcraoḃ.

¹³ Leagann sé uisce anuas ar na cnoic: líontar an talaṁ de ṫoraḋ do ṡaoṫair.

¹⁴ Tugann sé an féar amaċ le haġaiḋ an eallaiġ: agus an luiḃ ġlas a ḃíos á saoṫrú ag an Áḋaṁċlann.

¹⁵ Go mbaine sé as an talaṁ an bia, agus an fíon a ċuireas áṫas croí ar an duine: agus an ola a ċuireas aoiḃ ar a ġnúis, agus an t‑arán a neartaíos le croí an duine.

¹⁶ Bíonn crainn an Tiarna lán de ṡú: na céadrais a ċuir sé ar Ṡliaḃ Liaḃáin.

¹⁷ Is iontu a ḃíos na héin ag déanaṁ a nead: agus bíonn na crainn giúise mar áras ag an gcoirr ġréine.

¹⁸ Bíonn na hardċnoic mar ḋídean ag na gaḃair fiáine: agus bíonn na creagaċa cloiċe faoi na coiníní.

¹⁹ Ṡocraiġ sé go dtaispeánfaḋ an ġealaċ uair agus aimsir: agus is feasaċ don ġrian tráṫ a dul faoi.

²⁰ Dorċaíonn tú go mbí an oíċe ann: agus am gluaiseaċta do ḃeiṫíġ uile na coille.

²¹ Na leoin ag búirṫeaċ ar son a gcreiċe: níl siad aċ ag iarraiḋ a gcoda ar Ḋia.

²² Le héirí na gréine, siúd ar ṡiúl iad in éineaċt: ag dul a luí ina n‑uaṁanna.

²³ Téann an Áḋaṁċlann amaċ i gcionn oibre agus saoṫair: go dtí an tráṫnóna.

²⁴ A Ṫiarna, is líonṁar dʼoibreaċa i gcineál agus i méid: is eagnaí a rinne tú iad uile, bíonn an talaṁ lán de do ṁaoin.

²⁵ Is ionann scéal don ṁuir ṁór leaṫan: naċ ḃfuil áireaṁ ar a snáṁann inti, idir ḃeag agus ṁór.

²⁶ Is uirṫi a ṡiúlas na longa, agus is inti a ḃíos an Leḃiatán úd: dá dtug tú í mar áit ṡúgarṫa.

²⁷ Bíonn súil acusan go léir leat: go dtuga tú a gcuid bia dóiḃ i dtráṫ.

²⁸ Nuair a ṫugann tú uait é, bíonn siad á ċruinniú ċucu: nuair a osclaíonn tú do láṁ, bíonn siad á líonaḋ dá soċar.

²⁹ Nuair a ċeileann tú do ġnúis, tagann buaireaṁ orṫu: nuair a ḃeir tú a n‑anáil uaṫu, éagann siad, agus tiontófar iad arís ina gcré.

³⁰ Nuair a ligeann tú dʼanáil uait, beiḋ siad á gcruṫú: agus cuirfiḋ tú aṫrú cruṫa ar aġaiḋ an talaiṁ.

³¹ Mairfiḋ mórġlóir an Tiarna go bráċ: beiḋ a oibreaċa ag déanaṁ lúċáire don Tiarna.

³² Bainfiḋ aṁarc a ṡúl criṫ as an talaṁ: mura ndéanann sé aċ a ṁéar a ċuimilt leis na cnoic, tiocfaiḋ toit astu.

³³ Canfaiḋ mé don Tiarna ċoṁ fada aʼs ṁairim: molfaiḋ mé mo Ḋia le mo ḃeo.

³⁴ Is aṁlaiḋ a ṡásóiḋ mo ḃriaṫra é: ba é an Tiarna mo ċúis áṫais.

³⁵ Is é atá i ndán do na peacaiġ, a scriosaḋ de ḋroim an talaiṁ: tiocfaiḋ luċt an oilc ċun críċe.

³⁶ Mol an Tiarna a ṁʼanam: déan tusa an Tiarna a ṁolaḋ.