Psailm 10 - An tSaltair nó Sailm Ḋáiḃí 1965 (Ó Cuinn)

Salm 10. Ut quid. Domine?

¹ Cad ċuige a seasann tú i ḃfad uainn, a Ṫiarna: cad ċuige a gceileann tú do ġnúis in am an riaċtanais agus an ḃuarṫa?

² Cuireann luċt an oilc géarleanúint ar na boċta mar is mian leo: ceaptar iad sa ḃfeallḃeart a ċumadar.

³ Óir ċuaiġ an droċḋuine ag maíoṁ as mian a ċroí: agus molann sé an duine santaċ, a mbíonn fuaṫ ag Dia air.

⁴ Bíonn an droċḋuine ċoṁ huaiḃreaċ sin, naċ mbíonn aird aige ar Ḋia: níl aon smaoineaṁ ar Ḋia ina ċeann.

⁵ Is niṁneaċ de ṡíor a ṡlite: bíonn do ḃreiṫiúnas i ḃfad as aṁarc os a ċionn, agus dá ḃrí sin cuireann sé dúṡlán a naiṁde.

⁶ Óir dúirt sé ina intinn féin, Is cuma liom, ní ċuirfear de mo ċosa mé ċoíċe: ní ḃeiḋ caill ar biṫ orm.

⁷ Bíonn a ḃéal lán de ṁallaċtaí, de ḃréaga agus de ṁealltóireaċt: bíonn an éagráifeaċt agus an díoṁaointeas faoina ṫeanga.

⁸ Suíonn sé i ḃfolaċ mar ġadaí i gcúil na sráideanna: agus dúnṁaraíonn an neaṁċiontaċ os íseal ina ċró ḟolaiṫe; bíonn sé ag faire na faille ar an mboċtán.

⁹ Óir fanann sé i luíoċán, fanann sé faoi ċeilt mar leon ina uaiṁ: go gcreaċa sé an duine boċt.

¹⁰ Cuireann sé an ċreaċ ar an duine boċt: nuair a ġaḃann sé ina líon é.

¹¹ Caiṫeann sé é féin síos, agus uṁlaíonn sé é féin: go dtite slua na mboċt i láṁa a ċeannurraí.

¹² Dúirt sé ina intinn féin, Is cuma, rinne Dia dearmad air: tá sé ag folaċ a ġnúise, agus ní ḟeicfiḋ sé ċoíċe é.

¹³ Éiriġ, a Ṫiarna Dia, tóg do láṁ: nárḃ iad do ḋearmad iad na boċta.

¹⁴ Cad ċuige a gcuirfeaḋ an droċḋuine masla ar Ḋia: agus é á rá ina intinn féin, Is cuma liom, is cuma leat a Ḋia ina ṫaoḃ.

¹⁵ Naċ cinnte go ḃfaca tú é: de ḃrí go n‑aṁarcann tú ar an éagóir agus ar an diansmaċt;

¹⁶ Ionas go nglacfá an ċúis idir láṁa: cuireann an boċtán é féin ar do ċoimirce; ós tú cúntóir an té atá gan ċara.

¹⁷ Bris cuṁaċt luċt an oilc agus an droċ‑ċroí: bíoḋ a n‑urċóid á scrúdú agat, go naċ raiḃ fuílleaċ ann.

¹⁸ Is é an Tiarna is Rí go saol na saol: agus dʼéag na págánaiġ as an tír.

¹⁹ A Ṫiarna, ċuala tú aċainíoċa na mboċt: tógann tú a gcroí, agus tugann tú cluas dóiḃ.

²⁰ Lena gceart a ṫaḃairt don dílleaċta agus don dearóil: ionas naċ n‑éireoḋ an duine talṁaí ina n‑éadan.