Römer 9 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 9. Kapitel.

¹ Ik si di Wårheid ön Kristus, ik lög ek, hurvan min Geweten mi Tjügnis jewt ön di hellig Geist.

² Dat ik en gurt Bedrüwwetheid en Kemmer sönder Âphoalden ön min Hart ha.

³ For ik ha wensket, sallew van Kristus forstöt tö wisen foar min Brödhem, welk min Frindjer sen eter dit Flēsk.

⁴ Danen, diär van Israel sen, hjert di Ütwål tö di Biärenskep, en Herligheid, en di Forbünd, en di Wet, en di Tinst tö Gottes Iär, en di Tölöwing.

⁵ Danen sen uk di Väders, van hokken Kristus kjemmen es eter dit Flēsk, diär Gott aur Alles es, van alle hōg tö lowin ön Ewigheid. Amen.

⁶ Mar ik si dit ek, dat et me Gottes Urd voarbi es. For hat sen ek alle Israeliten, diär van Israel sen.

⁷ Aurdat ja van Abrahams Stam sen, sen ja dag ek al Abrahams Biärner; mar ön Isaak skel di Ofkomst segent ud.

⁸ Dit hjit: Ek al danen, welk Biärner sen eter dit Flēsk, sen Gottes Biärner; mar di Biärner tö di Tölöwing ud foar di Sit rekent.

⁹ For dit es en Urd van di Tölöwing, wan hi sprakt: Om dös Tid wel ik kom, en da skel Sara en Seen ha.

¹⁰ En ek alining est diärme sa, mar uk Rebekka es diärvan en Bewis, üs jü van üs Vader Isaak alining üp wei kam.

¹¹ Üs di Biärner jit ek geboren wiär, en nogweder Guds, of Arigs dön hed, omdat Gottes Voarnemmen eter di Ütkising fast stunen blew, wåd er tö hör said:

¹² Ek üt Fortinst foar di Werken, mar dör di Gnåd van di, diär di Mensken räpt, skelt sa wis: Di Gurter skel di Litjer tinstbår wis.

¹³ Alliküs er skrewwen stånt: Jakob ha ik lew hed, mar Esau hå ik håtet.

¹⁴ Wat skel wü hjirtö si: Es Gott da ünrogtfârdig? Diär est fir fan!

¹⁵ For hi sprakt tö Moses: Hokken ik gnädig sen, danen sen ik gnädig, en aur hokken ik mi erbârme, diäraur erbarme ik mi.

¹⁶ Nü komt er ek ön üp hokkens Wel of Låpen, mar üp Gottes Barmhartigheid.

¹⁷ For di Skreft said tö Farao: Jüstement diärom ha ik di apwäkt, omdat ik min Magt wise wild ön di, en omdat min Nom üp di hile Örd forkindjigt ud skel.

¹⁸ Sa erbârmt hi sik nü aur danen, üs hi wel; en forstokket danen, hokken hi wel.

¹⁹ Diärom kjenst dü wel inwänd en si: Hur kjen hi üs da Skildj törekene? For hokken kjen sin Wel wederstun?

²⁰ Mar dag, o Mensk! hokken best dü da, dat dü me Gott rogt wedt? Sprakt uk en Werk tö sin Meister: Hurom måkest dü mi sa?

²¹ Hed en Potmåker ek di Magt, om van en Knol Lim jen fat tö Iären, en dit Üder tö Üniären tö måkin?

²² Diärom, dat Gott sin Wredheid wise, en sin Magt ipenbåre wild, hed hi me gurt Geduld sin Wredheids Fåten drain, diär törogtmåket wiär tö di Fordamnis.

²³ Omdat hi diärdör di Rikdom van sin Herligheid ipenbåret ön di Barmhartigheids Fåten, welk hi tö di Herligheid töred måket hed.

²⁴ Hokken hi uk röpen hēd, nämelk üs, ek alining ut di Juden, mar uk üt di Heiden.

²⁵ Alliküs hi dör Hosea said: Ik wel dit min Volk näm, wat ek min Volk wiär, en min Lēwde, wat ek min Lēwde wiär.

²⁶ En hat skel geske, ön dit Plåts, dat tö jam said ud: I sen ek min Volk, diär skel ja di lewendig Gotts Biärner nämt ud.

²⁷ Mar Jesaias räpt aur Israel üt: Wan uk di Tal van Israels Biärner sa gurt es, üs Sönd ön Hef, da skel di Aurblewwenen dag selig ud.

²⁸ For di Herr wel sin Urd ütför me Geregtigheid ön en Hast, jå me Fordarwin en Stjüren est en ofmåket Såk, wat di Herr wise wel üp di Örd.

²⁹ En üs Jesaias tövoaren said hēd: Wan di Herr Zebaoth üs ek en Sit hed aurbliw letten, da wiär wü üs Sodoma uden, en alliküs Gomorra.

³⁰ Wat skel wü nü hjirtö si? Dit wel wü si: Di Heiden, diär di Rogtfârdigheid ek sågt hå, hå di Rogtfârdigheid fingen; mar k si van di Rogtfârdigheid, diär üt di Glow komt.

³¹ Mar Israel strewet eter di Rogtfârdigheid, en hēd di Wet van di Rogtfârdigheid ek fingen.

³² Hurom dit? Diärom, dat ja ek üt di Glow, mar dör di Werken eter di Wet di Rogtfârdigheid sågt; för ja hå jam stöt ön di Stin tö en Önstōt.

³³ Alliküs er skrewwen stånt: Se hjir, ik li ön Sion en Stin tö en Önstōt, en en Klep tö Argernis; en hokken ön höm liwt, di skel ek tö Skand ud.