Römer 7 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 7. Kapitel.

¹ Wēt I ek, min lew Brödhem! (för ik sprek me danen, diär di Wet kän), dat di Wet aur di Mensk hersket, sa lung üs hi lewwet?

² For di befrit Wüf, diär önder di Man stånt, aurdat hi lewwet, es bünden dör di Wet; mar wan di Man doad es, da es jü fri van di Wet, wat di Man öngeid.

³ Wan di Man jit lewwet, en jü es nü bi en Üder Man, da ud jü en Hur nämt; mar wan di Man stürwen es, da es jü fri van di Wet, dat jü nin Hur es, wan jü en Üder Man nemt.

⁴ Alliksa, min Brödhem! sen I doad foar di Wet, dör Kristus sin Likhäm, omdat I en Üdern töhir, nämelk höm, diär van Doaden apwäkt es, omdat wü Gott Frügt bring.

⁵ For üs wü ön dit Flēsk wiär, da wåd di sendig Lest apreget dör di Wet, en wåd magtig ön üs Led, om di Doad Frügt tö bringen.

⁶ Mar nu sen wü van di Doad liset, en diärvan ofstürwen, wat üs bünden höld, sadat wü nu me en apnit Geist tine skel, en ek ön dit oald Wesen van di Bokstewer.

⁷ Wat skel wü nü diärtö si? Es di Wet Send? Diär est fir van! Mar di Send küd ik ek, üs dör di Wet. For ik wust nönt van di Lest, wan di Wet ek said hed: Dü skedt ek begiärelk wis.

⁸ Mar di Send nōm Oarsak dör dit Gebot, en apreget ön mi allerlei Lest. For sönder di Wet wiär di Send doad.

⁹ Ik lewwet meskin jens sönder di Wetten. Mar üs dit Gebot kam, wåd de Send weder lewendig.

¹⁰ Mar ik stoarw; en dit Gebot, wat mi tö dit Lewent iwen wiär, dit råket mi tö di Doad.

¹¹ For di Send nōm Oarsak dör dit Gebot, en forleitet mi en brågt mi di Doad dör dit sallew Gebot.

¹² Din Wet es altid hellig, en dit Gebot es hellig, rogt en gud.

¹³ Es dit da, wat gud es, mi tö di Doad uden? Diär est fir van! Mar di Send hēd dör dit Guds ön mi di Doad wirket, omdat et ipenbår ud, wat Send es; en omdat di Send dör dit Gebot aurüt Send wiär en nöntsågs.

¹⁴ For wü wēt, dat di Wet geistelk es; mar k sen flesklik, önder di Send forkopet.

¹⁵ For k wēt ek, wat ik dö; för ik dö ek, wat ik wel; mar wat k håte, dat dö k.

¹⁶ Wan ik nü dit dö, wat ik ek wel, da stemme k ja diärfoar, dat di Wet gud es.

¹⁷ Da dö ik ditsalwige ek, mar di Send, diär ön mi unet.

¹⁸ For ik wēt, dat ön mi, dit es ön min Flēsk, unet nönt Guds. Din Wel hå ik nog, mar om dit Guds tö dön, dit formai k ek.

¹⁹ For dit Guds, wat ik wel, dit dö ik ek, mar dit Arigs, wat ik ek wel, dit dö ik.

²⁰ Mar wan ik dit dö, wat ik ek wel, da dö ik ditsalwige ek, mar di Send, diär ön mi unet.

²¹ Sa findj ik nu ön mi en Wet, dat ik dit Guds dö wel, dat dit Arigs mi önklöwwet.

²² For ik hå en Formåk ön Gottes Wet, eter di inwendig Mensk.

²³ Mar ik se en Üder Wet ön min Lēd, welk ön Strid es me di Wet ön min Gemüt, en nemt mi gefangen ön di Wet van di Send, welk ön min Led es.

²⁴ Ik elendig Mensk, hokken wel mi oflöse van di Likhäm tö di Doad.

²⁵ Ik danke Gott dör üs Herr Jesus Kristus. Sa tine ik nu me min Gemüt Gottes wēt, mar me min Flēsk di Sends Wet.