Römer 12 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 12. Kapitel.

¹ Ik formåne ju, lew Brödhem! dör Gottes Barmhartigheid, dat I ju Likhäms tö en Åfer heniw, wat lewendig en hellig es, en Gott håget, wat ju âprogtig Gottestinst wis skel.

² En nem ju ek di Skek eter dös Warld ön, mar forandere ju Sen dör Apniing, omdat I prowe mai, wat Gottes Wel es, wat gud es, wat höm wel håget, en volkommen es.

³ For dör di Gnad, diär mi iwen es, si ik tö Ark mung, dat Nemmen sik foar moar halt, üs-t sik gebört; mar dat hi van sik halt me di rogt Måt, Ark diäreter üs Gott di Måt van di Glow ütdilet hēd.

⁴ For allik üs wü ön jen Likhäm vul Lēde/n/ hå, en alle Leden en disallew Dåden hå.

⁵ Sa sen wü uk jen Likhäm ön Kristus, mar önder arküder es di jen di Üder sin Lēd.

⁶ En hå forskellige Gåwen eter di Gnåd, diär üs iwen es.

⁷ Hēd er hokken Spoaiing, da mut di sin Glow likke. Hēd er hokken en Amt, da mut hi sin Amt wårnem. Lirt er hokken, da mut hi di Lir wårnem.

⁸ Wan er hokken formånet, da mut hi dit Formånin wårnem. Wan er hokken jewt, da iw hi me Redelkheid. Wan er hokken regiret, da mut hi Omsorrig hå. Wan er hokken Barmhartigheid öwet, da dö hi dit me Lest.

⁹ Di Lēwde es ek falsk. Håtet dit Arigs, en halt sik tö dit Guds.

¹⁰ Hå en hartlik Lēwde tö arküder üs Brödhem. Di Jen mut di Üder voargung, om höm di Iär tö bewisin.

¹¹ Wis ek trâg tö dit, wat I dö skel. Wis wäken ön ju Geist. Skekke ju ön din Tid.

¹² Wis blid ön Höp; geduldig ön Bedrüwwetheid. Hoald ön me Bödigin.

¹³ Dile me ön di Helligen tö jår Noadbedârew. Beherbârige hold.

¹⁴ Segne dânen, diär ju forfölge; segene, en forflök ek.

¹⁵ Wis blid me di Bliden, en skroale me de Skroalenden.

¹⁶ Wis jens Sens me arküder. Tragte ek eter hōg Dingen, mar hoald ju tö di Nederigen.

¹⁷ Biid ju ek sa vul in van ju sallew. Forgelt Nemmen dit Arigs me Arigs. Li ju diärüp, iärbar tögen Arkjen tö wisen.

¹⁸ Est mögelk, sa vul üs-t bi ju stånt, da hoald me alle Mensken Frēd.

¹⁹ Wröge ju sallew ek, min Lewsten! mar iw di Töm Rüm. For diär stånt skrewwen: Di Wrög komt mi tö, ik wel forgelt, sprakt di Herr.

²⁰ Wan nü din Find hungert, da iw höm Īt en Drink; es hi törstig, da iw höm tö drinken. Wan dü dit dädst, da skedt dü glemmen Kölen üp sin Haud Såmele.

²¹ Let dit Arig ek di Wenbogt aur di fo, mar aurwen dit Arigs me dit Guds.