Römer 11 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 11. Kapitel.

¹ Diärom si ik nü: Hēd Gott da sin Volk forstöt? Diär est fir van! For ik sen uk en Israelit, van Abrahams Ofkomst, van Benjamins Stam.

² Gott hed sin Volk ek forstöt, wat hi tövoaren küd hed. Of wēt I ek, wat di Skreft om Elias said? hurdelling hi Gott önsprakt tögen Israel, wan hi said:

³ Herr! ja hå din Profeten doadslain, en din Alters ofbreken, en k sen alining aurblewwen, en ja stun mi uk eter-t Lewent.

⁴ Mar hur lüt di Swår van Gott tö höm? k ha sowen düsend Man aurbliw letten, diär jar Knebiner ek bögen hå voar Baal.

⁵ Sa geid-t uk nü tö Tid me di Aurblewwenen eter di Gnadenwål.

⁶ Mar es dit dör di Gnade, da est ek dör di Werken, üders wiär Gnade ja ek moar Gnade. Mar es dit üt Fortinst foar di Werken, da est nin Gnade moar, üders wiär Fortinst nin Fortinst.

⁷ Wat nü da? Wat Israel sjukt, dat hed-t ek fingen; mar di Wål feid dit, di Üdern sen forstokket.

⁸ Alliküs er skrewwen stånt: Gott hed jam en trâg Geist iwen; Ogen, om ek tö sen, en Oaren, om ek tö hiren, tö Delling tö.

⁹ En David said: Jar Stål mut tö en Strik ud foar jam; en tö en Fäl, en tö en Argernis, en tö en Forgelting.

¹⁰ Omdat jar Ogen forbländ ud, dat ja ek se kjen, en dat jar Reg stidigs krüm es.

¹¹ Da si ik nü: Hå ja diäraur stjappelt, dat ja fål skuld? Diär est fir van! Mar dör jar Fal sen di Heiden di Seligheid dilhaftig uden, om jam tö Nåiwering tö bewegin.

¹² For wan jar Fal Rikdom foar di Welt wis skel, en jår Skåd Rikdom foar di Heiden es, hur vul moar, wan di Tal vol ud?

¹³ Tö ju Heiden sprēk ik: For aurdat k Apostel bi di Heiden sen, da wel k min Forlining prise.

¹⁴ Of ik meskin min Flesk üt di Trâgheid âpwäk küd, om na tö iwerin, en hokken van jam selig måke.

¹⁵ For wan jår Ofwising tö en Forsöning foar di Warld es, wat wiär dit üders, üs dit Lewent van di Doaden tö nemmen.

¹⁶ Es di jest Gröd hellig, da es uk dit Jei hellig; en wan di Röt hellig es, da sen uk di Twigen hellig.

¹⁷ Of er nü hokken van di Twiggen öntau breken sen, en dü, diär dü en wild Ölibōm wiärst, best diärüp påtet en dilhaftig uden di Röt en di Saft ön di Ölibom.

¹⁸ Diärom röme di ek tögen di Twiggen. Mar wan dü di diärtögen römest, da skedt dü wēt, dat dü di Röt ek draist, mar di Röt drait di.

¹⁹ Da sprakst dü: Di Twiggen sen ofbreken, omdat ik inpåtet ud.

²⁰ Dit es wel said. Ja sen ofbreken uden, om jår Ünglōws wel. Mar dü stånst dör di Glow; wis ek stolt, mar fürgt di.

²¹ Hēd Gott di natürelk Twiggen ek forskoanigt, da wel hi di uk ek forskoanige.

²² Diärom mark üp Gottes Gudheid en Strängheid; di Strängheid tögen dânen, diär fälen sen; di Gudheid tögen di, wan dü bi di Gudheid blewst, üders udst dü ofkappet.

²³ Mar uk di Jündern, wan ja ek bliw ön di Ünglow, skel inpåtet ud. Gott kjen jam wel weder inpåte.

²⁴ For wan dü van di Ölibom, diär van Natur wild wiär, ofkappet best, en tögen di Natur inpåtet best ön di gud Ölibōm, hur vulmoar skel di natürelk Twiggen inpåtet ud ön jår ein Stam.

²⁵ Lew Brödhem! Ik wel ek, dat ju di Hjemmelkheid ünbekänt bliw skel, omdat I ek einklok sen. Blindheid es er aur en Dil van Israel kjemmen, sa lung üs di Voltal van di Heiden ingingen es.

²⁶ En dit hile Israel skel selig ud, üs er skrewwen stånt: Üt Sion skel di Reddiger kom, en di Gottloasheid van Jakob ofwänd.

²⁷ En dit es min Forbünd me jam, dat ik jår Send wegnem wel.

²⁸ Eter dit Evangilje hoald ik jam foar Finder, om ju wel; mar eter di Ütwål hå ik jam lew, om di Väders wel.

²⁹ Gottes Gnadengåwen en Innödigen skel jam ek fortröt.

³⁰ For alliksa üs I tövoaren ek liwt hå ön Gott, mar nü ha I Barmhartigheid dör jår Unglōw fingen.

³¹ Sadelling hå di Jündern uk ek liw wild ön Gottes Bârmhartigheid, diär ju tö Dil uden es, omdat ja uk Gottes Barmhartigheid fo.

³² For Gott hed Alles beslöten önder di Ünglow, omdat hi tögen alle barmhartig wis måt.

³³ O wat en Dipte van Rikdom, bid Wisheid en Känels van Gott! Wat ünbegrippelk sen sin Redslaggen, en sin Weien sen ek üttögründigen!

³⁴ For hokken kjen di Herr sin Sen kän? Of hokken es sin Rådman wessen?

³⁵ Of hokken hed höm tövoaren wat iwen, wat höm weder forgelt ud kjen?

³⁶ For van höm, en dör höm, en ön höm sen alle Dinge! Höm skel di Iär wis ön Ewigheid! Amen.