Römer 1 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 1. Kapitel.

¹ Paulus, en Tīnstknegt van Jesus Kristus, es röpen uden, om en Apostel tö wisen, ofsendert, om dit Evangilje van Gott tö forkindigen.

² Wat hi tövoaren löwet hēd dör sin Profeten ön di hellig Skreft.

³ Van sin Sen, diär geboren es van Davids Stam eter dit Flēsk.

⁴ Dat Jesus Gottes Sen es, dit hed di hellig Geist bekraftigt, en bewiset et, hi måket üs hellig, sönt hi âpstönden es van Doaden, nämelk üs Herr Jesus Kristus.

⁵ Dör hom hå wü Gnade en Apostelamt fingen, om mung alle Heiden dit Harkin üt di Glōw om sin wel âptörogten.

⁶ Mung hokken I uk sen, diär röpen sen van Jesus Kristus.

⁷ Ju altermål, diär I ön Rom sen, Gott sin Lewsten en Helligen, welk röpen sen: Gnade wis me ju, en Frēd van Gott, üs Våder en di Herr Jesus Kristus.

⁸ Foâr-t jenst danke ik min Gott dör Jesus Kristus foar ju altermål, dat ju Glow üp di hile Warld forkindigt ud.

⁹ For Gott es min Tjüg, höm tine ik ön min Geist ön dit Evangilje van sin Seen, dat k sönder Âphoalden om ju tänk.

¹⁰ En altid ön min Bödig bed, of et jens diärtö kom mai, dat k me Gotts wel tö ju kom måt.

¹¹ For ik läng diäreter, om ju tö sen, omdat k ju wat geistelk Gåw medile, dat I wat skarkt ud.

¹² Dit es, dat ik samt ju wat tröstet ud, dör ju en min Glow, welk wü önder arküder hå.

¹³ Ik wel 't ju ek forswügge, lew Brödhem! dat k et me åft voarnommen ha, tö ju tö kommen, mar ik sen bet nu tö forhendert uden, omdat k mung ju Frügt skaffe, alliküs mung di uder Heiden.

¹⁴ Ik sen en Skildner bid bi de Griken en Barbaren, bid di Wissen en Ünwissen.

¹⁵ Diärom, sa vul üst üp mi önkomt, sen k klår, uk ön Rom ju dit Evangilje tö prötjin.

¹⁶ For ik skamme mi ek voar dit Evangilje van Kristus, för hat es en Kraft van Gott, om al danen selig tö måkin, welk diärön liw, jest di Juden, en da uk di Griken.

¹⁷ For dör ditsalwige ud di Geregtigheid ipenbåret, diär voar Gott gelt, diär üt di Glow ön Glow, alliküs er skrewwen stånt: Di Rogtfardig skel dör sin Glow lewwe.

¹⁸ For Gottes Wredheid van Hemmel ud ipenbåret aur alle Gottloasheid en Üngeregtigheid van di Mensken, welk di Wårheid ön Üngeregtigheid aphoald.

¹⁹ For dat em wēt, dat Gott es, es ipenbar voar jam; för Gott hēd-t jam ipenbåret.

²⁰ Diärom, dat Gottes Ünsigtbarheid, dit es, sin ewig Kraft en Gotthed, sen ud, diär em wårnemt ön di Werken, nämelk di Warlds Skaffing; omdat ja nönt ha, om sik tö öntskildigen.

²¹ Aurdat j a wust, dat er en Gott es, en hå hom ek priset, nog danket, mar sen ön jar Tigten en Tragten legtfardig uden, en jar ünforständig Hart kam ön Junkens.

²² For ja bildt jam in, dat ja wis wiär, en ja sen tö Narren uden.

²³ En ha Gottes Herligheid en Unforgängeligheid forwandelt ön en Biid, alliküs en forgängelk Mensk, en di Vügler, en di Dirten me vjur Fet, en dânen, diär krep.

²⁴ Diärom hed Gott jam uk heniwen ön jar Wellest, en Ünrinheid, en Skanddåden, hurme jar ein Lewent en Likhäm skänd ud.

²⁵ Üs dânen, diär Gottes Wårheid forwandelt hå ön Lögen, en hå dit geskaffen Ding maar iäret en tinet üs di Skaffer, diär tö prisin es ön Ewigheid. Amen.

²⁶ Diärom hēd Gott jam uk heniwen ön üniärelk Wellest. For jar Wüffen ha di natürelk Brük forwandelt ön di ünnatürelk.

²⁷ Alliksa uk di Karming ha di natürelk Brük van di Wüf forletten, en sen âphitset uden van jar Wellest me arküder, en ja ha Man me Man Skand drewwen, en di Loan van jår Dwålin (üs-t ja kom måst) ön jam sallew fingen.

²⁸ En alliküs ja dit ek rekent hå, dat ja Gott küd, hed Gott jam uk hengung letten ön jar forkirt Sennigheid, wat nöntsågs es.

²⁹ Vol van Üngeregtigheid, Hureri, Skalkheid, Gits, Bosheid, vol van Hat, Murd, Strid, List, Geftigheid, Sladderin.

³⁰ Aplögen om Üdern, Gottes Lästerer, Wreweler, Hogfart, Gurtpråler, Bedraiers, Sokken, diär jar Aldern ek harke wel.

³¹ Ünforständigen, Üntruen, Starrigen, Ünforsönliken, diär ek forlikke wel, Ünbarmhartigen.

³² Diär Gottes Geregtigheid wēt, dat danen, diär sok dö, di Doad fortinet ha, ja dö dit dit ek alining, mar ha uk ön dânen en Gefallen, diär sa wat dö.