Matthäus 5 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 5. Capitel

¹ Diär Jesus di Kär Lid saag, ging hi âp üp en Bârig, säät sik, en sin Lirlings kâm hjårt tö höm.

² Da måket hi sin Müd ipen, liirt jam en sprok:

³ “Sēlig sen di geistlig Armen, for dit Hemmelrik es jaar.

⁴ Selig sen danen, diär Sörrig hå, for ja skel nog tröstet ūd.

⁵ Selig sen di Gudårtigen, for ja skel dit Lönd arwe.

⁶ Selig sen danen, diär hungrig en törstig sen eter Rogtfardigheid, ja skel nog sat ud.

⁷ Selig sen di Barmhartigen, for jam skel nog Barmhartigheid töwäänt ud.

⁸ Selig sen danen, diär en riin Hart hå, ja kjen fri âplukke tö Gott.

⁹ Selig sen di Freedsåmen, ja skel Gotts Biärner näämt ud.

¹⁰ Selig sen danen, diär foar jaar Rogtfardigheid lid mut, for dit Hemmelrik es jaar.

¹¹ Selig sen I, wan di Mensken ju om min Wel beskempe en forfölge, en allerlei Arigs van ju âplöög.

¹² Wiis blid en frügge ju fan Harten, for ju Loan wel gurt wiis ön Hemmel. Alliksa hå ja di Profeten forfölgt, diär voar ju wessen hå.

¹³ I sen dit Sålt foar di Öörd. Mar wan dit Sålt småkloas ud, hurme skel em da sålte? Hat doogt firder nöndt, üs dat et wegsmetten, en van di Lid tötrat ud.

¹⁴ I sen dit Läägt foar di Warld. Hat kjen di Stad, diär üp en Bârig liidt, ek forborgen bliiw.

¹⁵ Uk tjent em niin Läägt ön, om-t önder en Skääpstenk tö säten, mar üp en Stander, om dat alle Lid ön-t Hüs Läägt diärvan hå.

¹⁶ Sa let ju Läägt skiin foar di Mensken, dat ja ju gud Dåden sé, en ju Våder ön Hemmel prise.

¹⁷ I mut ek miin, dat ik kjemmen sen, om di Rogten en di Profeten oftöskaffin, ik sen ek kjemmen om-s oftöskaffin, mar om er vol foar tö dön.

¹⁸ For ik si ju wårelk, bet dat Hemmel en Öörd forgung, skel er ek en Bokstēw, nog en Tüttel van di Rogten wegfål, bet dat dit Al sken es.

¹⁹ Hokken nü jen van di litjst Rogten ofskaffet, en lirt di Lid alliksa, di skel di litjst wiis önt Hemmelrik, mar hokken diär eter däd en lirt, di skel di gurtst önt Hemmelrik näämt ud.

²⁰ Diärom si ik ju: “Hat mai da wiis, dat ju Rogtfardigheid beter es, üs di Skreftgeliärten en Farisäers jaar, üders kjen I ek önt Hemmelrik kom.

²¹ I hå hjert, dat er tö di Oalden said uden es: Dü skel ek doadslå, mar hokken doad slaid, di skel voar-t Rogt skildig wiis.

²² Mar ik si ju: “Hokken me sin Brödher håtet, di skel voart Rogt skildig wiis. Mar hokken tö sin Brödher said: Ragga! di skel voar di Råd skildig wiis. Mar hokken said: dü Nar, di fortinet ön di Hel tö kommen.

²³ Diärom, wan dü din Gåw üp Aalter åwerst, en ūdst-er da om tö täänken, dat din Brödher wat tögen di heed.

²⁴ Dat let voar Aalter din Gåw, en gung jest hen en forlikke di me din Brödher, en da kom en åwer din Gåw.

²⁵ Forlikke di hastig me din Tögenparti, wedert at jit me arküder lewwe, om dat di Tögenparti di ek bi di Rigter önklåget, en di Rigter aurlöwert di ön di Löndsdiner, en dü ūdst ön-t Tügthüs säät.

²⁶ Wårelk ik si di, dü skedt ek weder ütkom, bet dü uk di leest Penning betålest.

²⁷ I hå hjert, dat er tö di Oalden said uden es: Dü skedt niin Eebreker wiis.

²⁸ Mar ik si ju: Hokken en Wüf önlukket, om dat hi hör hå wel, di heed ön sin Hart di Ee breken.

²⁹ Argert din rogt Oog di, da riiw-t üt, en smit et weg van di. For hat es bēter foar di, dat er jen van din Leden forlesen geid, üs dat di din hile Lif ön di Hel smetten ud.

³⁰ Argert din rogt Hunđ di, da hau en of, en smit en van di. For hat es bēter, dat er jen van din Lēden forlesen geid, üs dat din hile Likhäm ön di Hel fart.

³¹ Diär es uk said: Hokken höm van sin Wüf skäd let, hi skel hör en Skäđbrew dö.

³² Mar ik si ju: Hokken höm van sin Wüf skäd, hat mai da wiis om Hureri, di måket, dat jü di Ee brakt, en hokken di Forletten friit, di brakt di Ee.

³³ Firder hå I hjert, dat er tö di Oalden said uden es: Du skedt ek falsk swår; mar dü skedt üüs Herr Gott din Iid hoald.

³⁴ Mar ik si ju: “I skel hiil ent al ek swär, nog weder bi di Hemmel, for hi es Gotts Troon.

³⁵ Of bi di Öörd, for di es sin Futskemelk; of bi Jerusalem, for dit es en gurt Könnings Stad.

³⁶ Uk skedt dü ek bi din Hauđ swär, for dü fermaist jå ek en iningst Hiir wit of sūrt tö måkin.

³⁷ Mar let ju Uurden Jå, jå! Nån, Nån wiis. Wat er aur es, dit es wat Arigs.

³⁸ I hå hjert, dat er said uden es: Oog om Oog, en Ted om Ted.

³⁹ Mar ik si ju: I skel ju ek apsäät tögen di Krakelers; mar wanđ-ner di hokken slaid üp di rogt Sjak, da hoald höm uk di Üder hen.

⁴⁰ Wand-ner hokken me di strid wel voar di Rogt, en din Rok di nem wel, da let höm uk di Aurrok.

⁴¹ Nödigt er di hokken, jen Miil me höm tö gungen, da gung tau me höm.

⁴² Iiw di wat, diär di bed, en wise di ek of, diär wat van di liin wel.

⁴³ I hå hjert, dat er said uden es: Dü skedt din Naist lew hå, en din Find håte.

⁴⁴ Mar ik si ju: Hå ju Finder lew; segne danen, diär üp ju flök; dö danen Gud, diär ju håte; en bödige foar danen, diär om ju skrei en ju forfölge.

⁴⁵ Dat I ju Herr Gott sin Biärner sen, diär sin Sen âpgung let aur di Guden en aur di Arigen, en riin let aur di Rogtfârdigen en Ünrogtfârdigen.

⁴⁶ For wan I danen lew hå, diär ju lew hå, wat Loan hå I diärvan? Dö di Tolners ek allik sá?

⁴⁷ En wan I tö ju Frinđ'ner blid sen, wat Gurts hå I diär me dön? Dö di Heiden ek dit salw?

⁴⁸ Diärom skel I volkommen wiis, alliksa üs ju Våder ön Hemmel volkommen es.