Matthäus 25 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 25. Capitel.

¹ Da wel dit Hemmelrik lik wīs tin Jungfåmner, diär jår Lampen nōm, en ging üt, di Bridman öntögen.

² Mar fiif van jam wiär wanredig, en fiif wiär klōk.

³ Di Wanredigen no̊m jår Lampen, mar ja nōm nin Öli me.

⁴ Di Klōken nōm Öli ön jår Krükken tö di Lampen.

⁵ Diär nü di Bridman sümmet, wåd ja al slipig, en slöp īn.

⁶ Om Mednagt öntstönd er en Geskrig: Lukke hjir, di Bridman komt, gung höm önjen.

⁷ Da stönd di Jungfåmner al âp, en maket jår Lampen klår.

⁸ Mar di Wanredigen said tö di Klo̊ken: Jiw ǖs wat van ju Öli, for üs Lampen gung üt.

⁹ Diär swåret di Kloken en said: Biliwe ek; om dat wü en I nīn Brak fo; mar gung hen tö di Kråmers en kōpe foar ju sallew.

¹⁰ En diär ja henging, om Öli tö kopin, kâm di Bridman, en dânen diär klår wiär, ging me höm iin tö Brödlep, en di Dür wåd töslöten.

¹¹ Tölēst kam uk di Üder Jungfåmner en said: Herr, Herr, måke ipen!

¹² Mar hi swåret en said: “Wårelk, ik si ju, ik kǟn ju ek.”

¹³ Diärom wåke, for I wēt nogweder Dai of Stünd, wan di Menskenseen kom wel.

¹⁴ Alliksa üs en Mensk, diär aur Lönd reiset, en rȫp sin Knegter, en död jam sin Gud aur.

¹⁵ En jen död hi fiif Centner, di Üder tau, di trǟd jen, ark na sin Gawen, en dådelsk reiset hi weg.

¹⁶ Da ging di hen, diär fiif Centner fingen hed, en handelt diärme en woan üder fiif Centner (Pünd).

¹⁷ Alliksa, diär tau fingen hēd, woân tau üdern tö.

¹⁸ Mar di diär man jen fingen hed, ging hen, en bedoppet di önder di Öörd, en forhüdet di Herr sin Jild.

¹⁹ Lung Tid diär eter kam di Herr van dös Knegter töreg, en höld Rēkning me jam.

²⁰ Da kâm di voar, diär fiif Centner fingen hed, en brågt Üder fiif Centner, en said: Herr, I hå mi fiif Centner of Talente dön; lukke hjir, ik hå jit Üder fiif diärme wonnen.

²¹ Sin Herr said tö höm: Wel, dü best en bråw en tru Knegt, dü hēst aur Litjet tru wessen, ik wel di aur en hīl Hoppen sǟt. Kīr īn ön di Herr sin Frügged.

²² Diär kâm uk di, diär tau Talente fingen hēd en said: Herr! tau Talente hå I mi dön, lukke hjir, ik hå jit tau Üdern diärme wonnen.

²³ Sin Herr said tö höm: Aa dü bråw en tru Knegt! Dü hēst aur Litjet tru wessen, ik wel di aur en hīl Hoppen sät; kīr iin ön di Herr sin Frügged.

²⁴ Tölēst kam uk di, diär jen Talent fingen hed, en said: Herr, ik kǟn ju, dat I en strǟng Man sen. I wel iinbârge, hur I ek sen hå, en såmle, hur I nönt ütstrīt hå.

²⁵ Diärom wiär ik bang voar ju, ging hen en bedoppet ju Talent ön di Grünđ. Lukke, hjir ha I ju Jild weder.

²⁶ Mar sin Herr swåret en said tö höm: Dü Dögenigt en lai Knegt, wust dü, dat ik īnbarge wild, hur ik ek sen hå, en såmle wild, hur ik nönt ütstrit hå.

²⁷ Dü hédst min Jild ön di Wekselbank beli skuld, en wan ik da kjemmen wiär, da hed ik min Jild me di Rǟnt weder töreg fingen.

²⁸ Diärom nem höm dit Jild van, en dö-t di, diär tin Talente hēd.

²⁹ For di diär wat hēd, höm ūd-t dön, dat hi Aurflöd hēd; mar di diär nönt hēd, höm ud uk dit nommen, wat er hēd.

³⁰ En di Dögenigt skop üt ön di pek Junkens, diär skel Hülin en Tedsnapperin wīs.

³¹ Mar wan di Menskenseen ön sin Herligheid komt, en all hellige Engeler me höm, da skel hi set üp di Trōn van sin Herligheid.

³² En da skel alle Mensken üp Wârld jam forsåmle voar höm. En hi wel jam van arküder skäd, allik üs en Hört di Sjip van di Rammer ofsendert.

³³ En hi wel di Sjip tö di rogt Hunđ, en di Rammer tö di left Hunđ stel.

³⁴ Da wel di Könning si tö dânen, diär bi di rogt Hunđ stūn: “Kom hjårt, I sen wel segnet van min Vader, ârwe dit Rik, diär ju van jest Begen van di Wârld tötågt es.

³⁵ For ik hå hungrig wessen, en I hå mi wat tö iten dön. Ik hå törstig wessen, en I ha mi tö drinken dön, ik wiär främed, en I ha mi behērbârigt.

³⁶ Ik wiär nåken, en I hå mi âpkloadet, ik wiär krånk, en I hå mi besågt. Ik wiär inskot, en I kâm tö mi.”

³⁷ Da wel di Rogtfardigen höm swåre en si: “Herr, wan hå wü Ju hungrig sen, en ha Ju wat tö iten dön? Of wan ha wü sen, dat I törstig wiär, en hå Ju wat tö drinken dön?

³⁸ Wan ha wü sen, dat I främed wiär, en hå Ju beherbârigt? Of wan ha wü sen, dat I nåken wiär, en ha Ju âpkloadet?

³⁹ Of wan ha wü Ju krånk, of ön Gefangenskep sen, en kam tö Ju?”

⁴⁰ Diärüp wel di Könning swåre, en si tö jam: “Warelk, ik si ju: Wat I jen van min âremst Brödhern dön hå, dit hå I mi dön.”

⁴¹ Da wel hi si tö danen tö di left Hunđ: “Måke, dat I weg kom, I Forflökten ön dit Jöld, diär ewig brent, en önleid es foar di Düwel en sins Gelikken.

⁴² For ik wiär hungrig, en I död mi nönt tö iten, ik wiär törstig, en I hå mi nönt tö drinken dön.

⁴³ Ik wiär främed, en I hå mi ek âpnommen, ik wiär nåken, en I ha mi ek âpkloadet, ik wiär krånk en gefangen, en I ha mi ek betinet.

⁴⁴ Da wel ja höm uk swåre en si: “Herr, wan ha wü ju hungrig of törstig, of främed, of nåken, of krånk, of gefangen sen, en hå ju ek betinet?”

⁴⁵ Da wel hi jam swåre en si: “Wårelk, ik si ju: Wat I jen van dös Ringsten ek dön ha, dit ha I mi ek dön.

⁴⁶ En ja wel ingung ön di ewig Pīn, mar di Rogtfardigen īn önt ewige Lewent.