Matthäus 24 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 24. Capitel.

¹ Diärüp ging Jesus weg van di Tempel, en sin Lirlings kâm tö höm, om höm di Begning van di Tempel tö wisin.

² Mar Jesus swåret jam en said: “Se I dit Alles? Warelk, ik si ju: Diär wel nīn Stīn üp di Üder lien bliw, diär ek ofbreken ūd.”

³ Diär hi höm nü üp di Oliwenbârig diälsǟt, kâm sin Lirlings tö höm, en said: “Si ǖs, wan skel dit gebȫr, en wat skel dit Markteken van din Wederkomst wīs, en wan di Wârld forgung skel?”

⁴ Jesus swåret en said tö jam: “Se ju wel voar, dat er ju Nemmen forfȫrt.

⁵ For diär wel Vulen ön min Noom âptrēd, en si: Ik sen Christus, en wel Vulen wankelig måke.

⁶ Uk skel I van Krig en Oarlef en Krigsgerügten tö hiren fo; mar sé ju wel voar en ūd man ek forfīrt; for Alles dit mut gebör; dag est jit ek tö Jenđ.

⁷ For dit jen Volk wel âpstūn tögen dit Üder; en dit jen Rik tögen dit üder; diär wel Pest en (Hungersnoad) jür Tid, en Ördsjilwen hen en weder kom.

⁸ Al dit es man en Begen van di Noad, diär kom skel.

⁹ Da wel ja ju aurlöwere ön Bedrüw̄ing en wel ju doad slå; en om min Nōms wel fo I di Håt van alle Nationen.

¹⁰ Da wel-er jam Vulen ârgere, ja wel arküder forrēd en arküder håte.

¹¹ En vul falsk Profeten skel er da âptrēd en Vulen forfȫr.

¹² En aurdat di Ünrogtfardigheid aurhunđ nemt, ud di Lēwde bi Vulen iskul.

¹³ Mar di diär ütharret tö Jenđ, di skel selig ūd.

¹⁴ Jest mut dös Bödskep van Gottes Hemmelrik üp di hile Warld, alle Volksstammen tö en Tjügnis, forkindigt ud; da wel di Jend kom.

¹⁵ Wan I nü di Grūl van di Forwösting, diärvan di Profēt Daniel skrewwen hēd, sé, üs er stånt üp en hellig Plåts, hokken dit last, di mark diärüp.

¹⁶ Da flögt üp di Bâriger, hokken önt jüdisk Lönd es.

¹⁷ En hokken üp Tåk es, di kom ek diäl, om wat üt sin Hüs tö hålin.

¹⁸ En hokken üp Mark es, di kīr ek om, sin Kloader tö hålin.

¹⁹ We di Jungwüffen, diär en Litj hå skel, en danen, diär en Biärnke bi di Brest ha, tö di Tid.

²⁰ Bed, dat ju Flögt ek ske ön di Wuntertid of üp en Helligdai.

²¹ For diär wel da en gurt Bedrüw̄ing wiis, üs er jit ek wessen hēd, van di Begen van di Wârld of ön, en üs-er uk ek weder kom skel.

²² En wan di Dår ek forkort wåd, da wåd er nin Mensk selig, mar om di Utwäleten jar wel skel di Dagen forkort ūd.

²³ Wan er da hokken tö ju si wel: Lukke hjir es Christus, of diär, da mut I dit ek līw.

²⁴ For diär wel falsk Christi en falsk Profeten âpstun, en gurt Teken en Wunder dö, om uk di Ütkuarten, want mögelk wiär, ön di Dwåling to forleiten.

²⁵ Mark diärüp, ik hå-t ju voarüt said.

²⁶ Diärom, wan ja tö ju si wel: Lukke hjir, hi es ön di wȫst Gegend, da gung ek /diär/ üt. Lukke hjir, hi es ön dit Kåmer, da līw dit ek.

²⁷ For allik üs di Leid ön Oâsten apslaid, en skintj ön Wä̂sten; sa skel uk di Menskenseen sin Önkomst wīs.

²⁸ Mar hur en As es, diär forsåmle jam die (Adler) /Aarner/.

²⁹ Mar dådelsk eter di Bedrük ön di Dågen skel Sen en Mūn jår Skin forlēs, en di Stjären skel van Hemmel fål, en di Hemmelskraft wel sik bewege.

³⁰ En da skintj dit Teken van di Menskenseen ön Hemmel. En da wel alle Mensken-Geslagten üp Warld skroale, en ja wel di Menskenseen kommen sé ön di Wolken ön Hemmel me gurt Kraft en Herligheid.

³¹ En hi wel sin Engeler stjür me en hel Tūthūrn, en hi wel di Ütkwuarten forsåmle van alle fjur Winđen, van di jen Jend ön Hemmel tö di üder.

³² Ön di Figenboom līr en Liknis. Wan sin Twiggen saftig ūd, en di Bleden kom, da wēt I, dat di Sommer nai es.

³³ Alliksa wen I dit Alles sé, da weet I, dat di Sommer voar Dür es.

³⁴ Wårelk, ik si ju: Döt Geslägt wel ek forgung, tö dat dit Alles sken es.

³⁵ Hemmel en Öord skel forgung, mar min Uurder skel ek forgung.

³⁶ Mar van di Dai en Stünd wēt Nemmen wat, uk di Engler ön Hemmel ek, üs alining min Våder.

³⁷ Alliksa üs-t bi Noahs Tid wiär, alliksa wel di Menskenseen sin Tökomst wīs.

³⁸ For alliksa üs ja wiär ön di Dågen voar di Sendflöd, ja eet en drōnk, ja frīt, en let jam fri, tö di Dai, dat Noah ön dit Skep ging.

³⁹ En ja agt diär ek üp, tö dat di Sendflöd kâm, en nōm jam al weg. Alliksa skel uk di Menskenseen sin Tökomst wīs.

⁴⁰ Wan-er da tau üp Mark sen, diärvan ud er jen önnommen, en di üder ūd fri letten.

⁴¹ Van di tau Tinstfåmner, diär di Hunđmellen grinj, ud er jen önnommen, en di üder ud fri letten.

⁴² Diärom wåke, for I wēt ek, tö wat Klokkentid ju Herr komt.

⁴³ Mar dit skel I wēt: Wan en Hüsvåder wust, tö wat Klokkenslag di Tīw kom wild, da wild hi jå wåke, en höm ek inbrēk let.

⁴⁴ Diärom hoald I ju klår, for di Menskenseen komt tö en Stünd, dat I er ek om tänk.

⁴⁵ Mar hokken nü en tru en klōk Knegt es, diär sin Herr sǟt hēd aur sin Tīnsten, dat hi jam tö rogter Tid di Miältid dǟd.

⁴⁶ Lekkelk es di Tīnstknegt, diär sin Herr, wan hi komt, höm sa öntreft, om dit tö dön.

⁴⁷ Warelk, ik si ju: “Hi wel höm sǟt aur al sin Håb en Gud.”

⁴⁸ Mar wan jünđer, di ārig Knegt, ön sin Hart tǟnkt: Min Herr skoft sin Önkomst jit lung âp.

⁴⁹ En begent di Üder Knegter tö slåen, et en drinkt me di Drunkenlid.

⁵⁰ Da wel di Herr van di sallew Knegt kom üp en Dai, dat hi höm ek forwagten es, en tö di Stünd, en om di Klokkenslag, diär hi nönt van wust.

⁵¹ En hi wel höm ofjolte, en höm sin Loan dö me di Skinhelligen. Diär wel da wis Hülin en Tédsnapperin.”