Matthäus 19 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 19. Capitel.

¹ En hat kâm tö pas, dat Jesus, diär hi me dös Reden tö Jenđ wiär, ging hi weg van Galiläa, en kâm aur tö di Üder Eg van di Jordan, hentö di Skiding van Judäa.

² En gurt Kär Lid fölgt höm, en hi måket jam al sünđ.

³ Diär kâm di Farisäers tö höm me di Fråg, om höm tö forsjukken: “Dört en Man sik aur ark Uarsåk van sin Wüf skäd let?”

⁴ Mar hi död jam di Swår en said: “Hå I ek lesen, dat di, diär van jest Begen of ön di Mensken måket hēd, et sa måket hēd, dat en Man jen Wüf hå skuld?

⁵ En said: “Diärom wel en Mensk Våder en Moder forlet, en sik tö sin Wüf hoald, en di tau skel jen Flēsk wīs.

⁶ Sa dat jat ek moar tau sen, mar jen Flēsk. Wat Gott tö hop föget hēd, dit skel di Mensk ek skǟd.”

⁷ Ja said tö höm: Hurom hēd da Moses befälen, hör en Skädbrēw tö dön, en hör tö forletten.

⁸ Hi said tö jam: “Moses hēd, aurdat I sok hart Harten hå, ju diärtö Forlof dön, van ju Wüffen ju tö skäden; mar van jest Begen of ön heedt ek sa wessen.

⁹ Mar ik si ju: Hokken sik van sin Wüf skäd let, hat mai da wiis for Hureri, en en Üder jen nemt, di brakt di Ee, en hokken di, diär skäd es, frīt, di brakt di Ee.

¹⁰ Diär said sin Liirlings tö höm: “Wan-t höm sa me Man en Wüf forhalt, dat est ek reedsom, sik tö befrien.

¹¹ Diär said hi tö jam: Dit Uurd fåtet ek arkjen, mar dânen, diär-t tödilet es.

¹² For Sommen sen ütskären, diär van Moderlif sa tökjemmen sen.

¹³ Diär wåd-er Biärnkes tö höm brågt, dat hi di Hund leid üp jam en bödigt; mar di Lirlings foar jam ön.

¹⁴ Mar Jesus said tö jam: “Let di Biärnkes, en wǟrne jam ek of, tö mi tö kommen; for foar sokken es dit Hemmelrik.

¹⁵ En hi leid di Hunden üp jam, en ging fârder.

¹⁶ En tänk jens om: Diär kam-er jen tö höm en said: “Gud Meister! wat Guds mut ik dö, dat ik dit ewig Lewent wen kjen?

¹⁷ Hi said tö höm: “Wat nǟmst dü mi gud? Nemmen es gud, üs alining Gott. Mar wedt du tö dit ewig Lewent īngung, da hoald di Gebote.”

¹⁸ Diär said hi tö höm: “Wat foar hokken?” Jesus swåret: “Dü skedt ek doad slå. Dü skedt ek di Ee brēk. Dü skedt ek stjäl. Dü skedt ek falsk Tjügnis ofli.

¹⁹ Iäre Våder en Moder. En /dü/ skedt di Mensken, diär di nai stūn, lew ha, allik üs di salw.”

²⁰ Diär said di jung Drǟng tö höm: “Dit hå ik /Alles/ van litj of ön (van litj âp) hölden. Wat wånt mi jit?”

²¹ Jesus said tö höm: “Wedt dü volkommen wiis, da gung hen, forkope wat dü heest, en döt ön di Armen, da wedt dü en Skats ön Hemmel hå. En da kom, en fölge mi.”

²² Mar diär di jung Drǟng di Swår hjert, ging hi mesmudig weg, for hi hed vūl Håb en Gud.

²³ Diär said Jesus tö sin Lirlings: “Wårelk ik si ju: Hat halt swår, dat en rik Man ön Hemmel komt.”

²⁴ En firder si ik ju: “Hat es legter, dat en Kamēl dȫr en Nedelōg geid, üs dat en rik Man ön Hemmel komt.”

²⁵ Diär sin Lirlings dit hjert, wåd ja forlegen en said: “Hokken kjen da selig ūd?”

²⁶ Mar Jesus lukket jam ön, en said tö jam: “Bi di Mensken es dit ünmögelk; mar bi Gott sen alle Dinge mögelk.

²⁷ Diär nōm Petrus dit Uurd, en said tö höm: “Betǟnk! Wü hå Alles forletten, en ha ju fölligt. Hur wel-t üs gung?”

²⁸ Jesus said tö jam: “Wårelk, ik si ju, dat I, diär I mi fölligt ha, skel ön di ni Iinrogting, wan di Menskenseen set wel üp di Trōn van sin Herligheid, set skel üp twelf Stöler, om Israels twelf Ofstamminger tö rogten.

²⁹ En al hokken Hüsing, of Brödhern, of Sestern, of Våder, of Moder, of Wüf, of Biärner, of Eker om min Nōms wel forlet, di skelt höndertfoaldig nem en dit ewige Lewent ârwe.

³⁰ Mar vulen, diär di Jésten sen, skel di Leetsten, en di Leetsten skel di Jésten wiis.