Matthäus 14 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 14. Capitel

¹ Om di Tid kam dit Gerügt van Jesus voar di Viårtförst Herodes.

² En hi said tö sin Knegter: “Dös es Johannes, di Döper! Hi es van Doaden apstönden, diärom däd hi sok Dåden.”

³ For Herodes hed Johannes greppen, bünden en höm ön Gefangenskep säät, aur di Herodias, di Wüf /van sin/ Brödher Filip.

⁴ For Johannes hed tö höm said: “Hat es ek rogt, dat dü hör hēst.

⁵ En hi hed höm hold dit Lewent nommen, mar hi wiär bang voar-t Volk; for ja höld höm al foar en Profet.

⁶ Mar diär Herodes sin Jårsdai (fiert) wåd, da dåndset di Dågter van Herodias ön di Medden. Dit håget Herodes wel.

⁷ Diärom löwet hi hör me en Iid, hi wild hör iiw, al wat jü forlangt.

⁸ En üs hör tö voaren van hör Moder iinstoket /(insät)/ uden wiär, said jü: Iiw mi ön en Fat di Haud van Johannes di Döper.

⁹ En di Könning wåd bedrüwwet; mar dag, aurdat hi swären hed, en /om/ di Lids /wel/, diär me höm tö Stål seet, befoal hi, hör-t tö iwen.

¹⁰ En stjürt hen en let Johannes ön dit Tögthüs di Haud ofslå.

¹¹ En sin Haud wåd üp en Fat hjårt drain, en di Fåmen iwen, en jü brågt en hen tö hör Moder.

¹² Diär kâm sin Lirlings, en nōm sin Lik weg, en bedoppet en, en kâm en forkindigt dit Jesus.

¹³ Diär Jesus dit hjert, ging hi diärvan üp en Skep, ön di Wösteni alining. Sa gau di Lid dit hjert, fölgt ja ham tö Fut üt di Städer.

¹⁴ Diär Jesus nü ütstapt, såg hi en hil Kär Lid, en hi hed en gurt Amk me jam, en måket jår Krånken sünd.

¹⁵ Diär-t indigt, kâm sin Lirlings hen tö höm, en said: “Hjir es en Wösteni, en di Nagt falt aur üüs, let di Lid gung, om dat ja ön di Tärper gung, om jam Lewentsmeddel tö kopin.

¹⁶ Mar Jesus said tö jam: “Ja hå ek nödig weg tö gungen, iiw I jam wat tö iten.

¹⁷ Ja said tö höm: “Wü hå hjir nönt üders, üs fiif Broad en tau Fesk.”

¹⁸ Hi said tö jam: “Bring's mi hjårt!”

¹⁹ En hi befoal dit Volk, dat ja jam diäl sä̂t skuld üp dit Gä̂s, en nöm di fiif Liwbroad en di tau Fesk, såg âp tö Hemmel en danket, en broks en jåw di Lirlings di Liwer, en di Lirlings jåw dânen dit Volk.

²⁰ En ja eet altermål, en wåd sat, en ja såmelt ap, wat-er aur bleew, twelf Korw vol.

²¹ Danen diär iten hed, wiär bi fiif düsend Man, sönder Wüffen en Biärener.

²² En metjens twōng Jesus sin Lirlings, dat ja tö Skep gung skuld, en voar höm aurfår tö di Üder Eg, tö dat hi di Kär Lid van höm weggung let.

²³ En diär hi di Kär Lid van höm hed weggung letten, klüwert hi alining âp üp en Bârig, om diär tö bödigin. En ön Ind'nem wiär hi diär alining.

²⁴ En dit Skep wiär al medden üp di See, en lad Noad van di Wogen, for di Wind wiär jam öntögen.

²⁵ Mar ön di vjårt Wagt ön Nagtem kam Jesus tö jam, en ging üp di See.

²⁶ En diär di Lirlings höm gungen såg üp di See, wåd ja forfiirt en said: “Hat es en Spook, en skrilt voar Skrek.”

²⁷ Mar metjens sprok Jesus med jam en said: “Wiis gud tö Mud! Hat es mi; I tört ek bang wiis.”

²⁸ Mar Petrus swåret höm en said: “Herr, es dit Ju, da hjit mi, dat ik tö Ju kom üp-t Weter.”

²⁹ En hi said: “Kom hjårt!” En Petrus stapt üt dit Skep, en ging üp-t Weter, om tö Jesus tö kommen.

³⁰ Mar diär hi di Wind mork, wåd hi bang, en diär hi begent tö sünken, skrilt hi en said: “Herr, help mi!”

³¹ Metjens rakt Jesus di Hund üt, fåtet höm ön, en said tö höm: “Wat heest dü en swak Glōw; hurom twiwelst dü?”

³² Diär ja ön-t Skep stöpen wiär, da leid di Winđ höm.

³³ Danen diär nü önt Skep wiär, kâm, fä̂l voar höm diäl üp Knebiner, en said: “Dü best wårelk Gotts Seen.”

³⁴ En ja skepet aur, en kâm ön di Gegend van Genezareth.

³⁵ Di Lid ön di Gegend küd höm, en stjürt na alle Kanten rund ombi, en brågt allerlei Krånken tö höm.

³⁶ En boad höm, dat ja man di Sōm van sin Kload önrör måt; en aldânen, diär höm önrört, wåd sünd.