Matthäus 12 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 12. Capitel.

¹ Om di Tid ging Jesus aur di Sīt üp en hellig Dai, en sin Lirlings wiär hungrig, en ja begent Aagsen of tö plokkin, en tö iten.

² Diär di Farisäers dit tö sen fing, said ja tö höm: Sjogst dü, din Lirlings dö, wat ek passet üp en hellig Dai tö dön.

³ Mar hi said tö jam: Hå I ek lesen, wat David död, diär hi hungrig wiär, en dânen, diär me höm wiär?

⁴ Diär hi inging ön Gotts Hüs, en eet di (Tübakken) /Skaubroađ/, diär dag ek passet foar höm tö iten, of danen, diär me höm wiär, mar alining di Pröster?

⁵ Of hå I ek lesen ön di Rogten, hurdelling di Pröster üp di Sabbath ön di Tempel di Sabbath skäänd, en sen dag sönder Skild?

⁶ Mar ik si ju, hjir es di, diär wat Gurters es üs di Tempel.

⁷ Mar wan I wust, wat et es: Ik hå min Formåk ön di Barmhartigheid, en ek ön-t Afer; da héd I di Ünskildigen ek fordammet.

⁸ Di Menskenseen es en Herr uk aur di Sabbath.

⁹ En hi ging diärvan firder, en kâm ön jår Skul.

¹⁰ En lukke hjir, diär wiär en Mensk, di hed en fordorret Hunđ. En ja fraget höm en said: “Est uk rogt üp en Sabbath tö hilin?” Omdat ja höm beskildige küd.

¹¹ Mar hi said tö jam: “Hokken es mung ju, wan-er en enkelt Sjip heed, dat et höm ön en Gråw falt üp en Sabbath, dat hi ek tögrept en-t üthelpt?

¹² Hur vuul moar es nü ek en Mensk, üs en Sjip? Diärom mei em üp en Sabbathdai wel Guds dö.”

¹³ Da said hi tö di Mensk: “Strek din Hund üt.” En hi rakt sin Hund üt, en hi wåd weder sünđ, allik üs di üder.

¹⁴ Diär ging di Farisäers üt en rådslåget aur höm, hur-delling ja höm omt Lewent bring küd.

¹⁵ Mar diär Jesus dit fornoom, week hi diärvan. En diär fölgt höm en hil Kär Lid eter, en hi måket jam al sünd.

¹⁶ En hi leid jam dit üp me hart Uurden, dat ja diär nöndt van si skuld.

¹⁷ Omdat et tö folling komt, wat er said uden es döör di Profet Jesaias, diär said:

¹⁸ “Lukke hjir, dit es min Knegt, diär ik ütkiist hå, en min lewst Seengen, diär min Seel håget. Ik wel min Geist üp höm li, en hi skel di Heiden min Lir forkindige.

¹⁹ Hi skel ek ünsågt ud en skril, en em skel sin Stem ek hir üp di Gåten.

²⁰ Dit knäkked Reid wel hi ek breek, en di rükken Kwert wel hi ek ütslük, tö dat dit Gerigt di Bogt diäraur faid.

²¹ En di Heiden skel üp sin Noom höpe.

²² Diär waad en beseten Mensk tö höm brågt, di wiär blind en stum, en hi holp höm sa, dat hi weder sprēk en sé küd.

²³ En dit hile Volk forskrok sik en said: “Es dit ek Davids Seen?”

²⁴ Mar di Farisäers, diär ja dit hjert, said: “Hi drewt di Düwel ek üders üt, üs dör Beelzebub, di Opperst van di Düweler.”

²⁵ Mar Jesus fornōm jår Tågten (Âpfinđnels) en said tö jam: “Ark Rik, wan-t me höm salw ünjens ūd, dit ūd wööst, en ark Stad of Hüs, wan-t me höm salw ünjens ūd, kjen ek bestūn.

²⁶ Wan da di jen Satan di Üder ütdrewt, da mut hi me höm salw ünjens wīs. Hur kjen sin Rik bestūn?

²⁷ Mar wan ik di Düweler ütdriw dör Beelzebub, dör hokken driw ju Jungen jam üt? Diärom skel ja ju Rogtsprekers wīs.

²⁸ Mar wan ik di Düweler dör Gotts Geist ütdriw, da es voaral dit Hemmelrik tö ju kjemmen.

²⁹ Of hur kjen-er Hokken ön en stark Man sin Hüs gung, om höm sin Hüsgeråd tö rowin, hat mai da wīs, dat hi tövoaren di Stark bent, en da höm sin Hüs berowet.

³⁰ Hokken ek me mi es, di es tögen mi, en hokken ek me mi såmelt, di sprat üt arküder.

³¹ Diärom si ik ju: “Al Senđ en Laster ūd di Mensken foriiwen, mar di Spot üp di hellig Geist ūd di Mensken ek foriwen.

³² En hokken di Menskenseen wat entögen said, dit ūd höm foriwen; mar hokken di hellig Geist wat öntögen said, höm ūd-t ek foriwen, nogweder ön dös, of ön jünder Wârld.

³³ Öntweder säät en gud Boom, da ud di Frügt gud, of säät en önstat Boom, da es di frügt nöndt sågs. For ön di Frügt käänt em di Boom.

³⁴ I Slangenbröd, hur kjen I wat Guds sprēk, wīl I ârig sen. Hur dit Hart vol van es, dit lapt di Müd aur.

³⁵ En gud Mensk bringt wat Guds voar-en Dag van sin gud Skats ön sin Hart, en ârig Mensk bringt wat Arigs voar-en Dag van sin forkirt Skats.

³⁶ Mar ik si ju, dat di Mensken Rekenskep ofli mut üp di jungst Tingdai van ark enkelt ünnet Uurd, wat ja said hå.

³⁷ Eter din Uurden ūdst dü foar rogtfârdig spreken, en eter din Uurden skedt dü fordammet ud.

³⁸ Diär swåret Sommen mung di Skreftgeliärten en Farisäers, en said: “Meister, wü wel hold en Wunderwerk van di se.

³⁹ En hi swåret en said tö jam: “Di ündögt en hūrsk Årt forlangt en Wunderteken, en diär skel jam niin Teken dön ud üs di Teken van di Profet Jonas.

⁴⁰ For allik üs Jonas tri Dågen en tri Nagter ön di Walfesk sin Lif wiär, alliksa skel di Menskenseen tri Dagen en tri Nagter med ön di Öörd wīs.

⁴¹ Di Lid van Ninive wel üp di jungst Tingdai âptred me dös Slag Lid, en jam fordamme, for ja bekirt jam eter Jonas Prötji, en lukke hjir, hjir es moar üs Jonas.

⁴² Di Könningswüf van Süden wel üp di jungst Tingdai aptred me dös Slag Lid, en wel jam fordamme, for jü kâm van Warldsjenđ, om Salomons Wisheid tö hiren.

⁴³ Wan di ârig Geist van di Mensken ütfären es, da kaiert hi ön fordorret Wungen, sjukt Ru en fent nin Ru.

⁴⁴ Da said hi: Ik wel weder omkir ön min Hüs, diär ik van ütgingen sen. En wan hi komt, da fent hi=t ledig, fåget en âpprunket.

⁴⁵ Da geid hi hen, en nemt sowen üder Geister tö höm, diär âriger sen, üs hi salw, en wan ja inkom, une ja diär, en hat ud me di salw Mensk âriger üs tö voaren. Alliksa skel-t uk dös ârig Geslegt gung.

⁴⁶ Diär hi jit sa tö dit Volk sprok, lukke hjir, diär stönđ sin Moder en sin Brödhern bütten, ja wild höm tö Ūrd hå.

⁴⁷ Diär said er jen tö höm: “Se, din Moder en din Brödhern stūn bütten, en wel di sprēk.”

⁴⁸ Mar hi swåret en said tö höm, diär-t höm önsaid: “Hokken es min Moder? En hokken sen min Brödhern?

⁴⁹ En hi strakt sin Hunđ üt aur sin Lirlings, en said: “Lukke hjir, dit es min Moder en dit sen min Brödhern.

⁵⁰ For hokken Gotts Wel däd, diär min Våder ön Hemmel es, disalw es min Brödher, Sester en Moder.”