Matthäus 10 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 10. Capitel.

¹ En da rööp hi sin Lirlings tö sik, en död jam Magt aur di fül Geister, dat ja jam ütdrew, en /om/ vuul Lid van jår Sjugten en Gebrekken sünd tö måkin.

² Di Apostler jår Nomer sen: Di jest Simon, me di Tönōm Petrus, en sin Brödher Andreas, Jakobus, en Seen van Zebedäus, en sin Brödher Johannes.

³ Filippus, Bartholomäus, Thomas en Mātthäus, di Tolner, Jakobus, en Seen van Alphäus, Lebbäus, me di Tönoom Thaddäus.

⁴ Juda van Cana, en Judas Iskariot, disalw diär höm forrat.

⁵ Di twelf stjürt Jesus, en leid jam üp en said: Gung ek hen üp di Heiden jår Stråten, en gung ek iin ön di Städer ön Samåria.

⁶ Mar gung hen tö di forwildigt Sjip van-t Hüs Israel.

⁷ Gung hen en prötje, en si: “Dit Hemmelrik es nai hjårt kjemmen.

⁸ Måke di Krånken sünd, di Fülflötigen riin, wǟk di Doaden âp, driw di Düweler üt. Foriiws hå I-t fingen, foriiw-s skel I-t weder hen iiw.

⁹ I skel nog weder Gold, of Sölwer, of Köper ön ju Görteln hå.

¹⁰ Uk niin Fekken üp di Reis, uk ek tau Rokker, niin Skuur, uk niin Stokker. For en Aarbeder es di Kost wert.

¹¹ Wan-er hokken van ju ön en Stad of ön en Täärp geid, da erkindige I ju, of er hokken es, diär-t wert es, en bi disalw bliw, tö dat I weder ofreise.

¹² Wan I īn ön en Hüs kom, da wenske jam Sünđheid.

¹³ En wan dit Hüs et wert es, komt ju Freed diäraur. Es dit Hüs et ek wert, da kiirt ju Freed weder tö jusalw töbēk.

¹⁴ En wan-er ju hokken ek âpnem wel, of eter ju Prötji ek hir wel, da mut I ütgung of dit Hüs of Stad, en di Stof van ju Fet skodde.

¹⁵ Wårelk ik si ju: “Dit Sodomer en Galiläer Lönd wel-t fåliger gung, wan dit Ordel üp di jungst Dai spreken ud, üs sa en Stad.

¹⁶ Betänk, ik stjür ju üs Sjip med mung di Wolwen. Diärom wiis snoad üs di Slangen, en sönder Falsk üs di Düwwen.

¹⁷ Mar nem ju en agt voar di Mensken, for ja wel ju aurlewere voar Råd en Rogt en wel ju ofpitske ön jar Skulen.

¹⁸ I skel min Wel henfört ud voar di Stadhoalders en Könninger, om voar jam en di Heiden en Tjügnis of tö lien.

¹⁹ Wan ja ju nü aurlewere, da sörge ek, hur en wat I si wel, for hat skel ju tö di salw Stünd iindön ud, wat I si skel.

²⁰ For I sen-t ek, diär sprēk, mar hat es ju Våders Geist, diär ön ju sprakt.

²¹ Di jen Brödher wel di Üder, di Vader wel di Seen aurlewere, om tö sterwin, en di Biärner wel jam apsäät tögen jår Aaldern, en jam om-t Lewent bring.

²² En I skel forhast ud van arkjen om min Nooms wel. Mar hokken foar vol üthalt, di ud selig.

²³ Wan ja ju nü forfölge ön di jen Stad, da flögt ön di Üder. Wårelk ik si ju, di Menskenseen wel kom, jer dat I me di Städer ön Israel klår ud.

²⁴ Di Lirling es ek aur sin Meister, en di Knegt ek aur sin Herr.

²⁵ Hat mut di Lirling nog wiis, dat hi alliksa vuul es üs sin Meister, en di Knegt alliksa vuul üs sin Herr. Hå-s die Hüsvåder Beelzebub näämt, om hur vuul moar wel-s sin Tiinsten uk sa nääm?

²⁶ Diärom wiis ek bang voar jam. Diär es nöndt hjemmelk, wat ek weder tö en Voarskin komt, en diär es nöndt hjemmelk, wat em ek tö weten feid.

²⁷ Wat ik ju bi Nagtertid si, dit prötje bi läägt Dai, en wat ju önt Oar wesket uud, dit prötje van Taak.

²⁸ En wiis ek bang voar danen, diär ju Likhäm doad slå, en ju Seel ek doad slå kjen, mar wiis lewwer bang voar höm, diär Lif en Seel ön di Hel forbren kjen.

²⁹ Kopet em ek tau Spâriger foar jen Penning? En dag falt-er ek jen diäl üp Örd, sönder Gotts Wel.

³⁰ Jå, al ju Hiir üp Haud es täält.

³¹ Diärom wiis ek bang! I sen vuul beter üs en hiil hoppen Spâriger.

³² Diärom hokken mi bekäänt voar di Mensken, di wel ik uk bekään voar min Våder ön Hemmel.

³³ Mar hokken mi benånet, di wel ik uk benåne voar min Våder ön Hemmel.

³⁴ I mut ek miin, dat ek kjemmen sen, om Fred tö skaffin üp Warld. Ik sen ek kjemmen, om Freed tö skaffin, mar Krig en Oarlef.

³⁵ For ik sen kjemmen, om di Seen âptöstokin tögen sin Våder, en di Daagter tögen hör Moder, en di Snår tögen hör Swigermoder.

³⁶ En dânen, diär bi arküder ön jen Hüs une, sen fiindsk tögen arküder.

³⁷ Hokken Våder of Moder moar lew heed üs mi, di es mi nöndt wert. En hokken sin Seen of sin Dågter moar lew heed üs mi, di es mi nöndt wert.

³⁸ En hokken sin Krüts ek üp sik nemt, en mi ek eterfölgt, di es mi nöndt wert.

³⁹ Hokken sin Lewent behoald wel, di wel-t forlees, en hokken sin Lewent om min Wel forlast, di wel-t behoad.

⁴⁰ Hokken ju âpnemt, di nemt mi âp, en di diär mi apnemt, di nemt höm âp, diär mi stjürt heed.

⁴¹ Hokken en Profet âpnemt ön en Profet sin Noom, di skel en Profeten Loan fo; en hokken en rogtfardig Man âpnemt, di skel üs en rogtfârdig Mensk beloanet ud.

⁴² En hokken jen van dös Ringsten en Drōnk kuul Weter dääd, ön en Jünger sin Noom. Wårelk, ik si ju, hat skel höm ek ünbeloanet bliw.