Markus 7 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 7. Capitel.

¹ En di Farisäers kâm tö höm, en Sommen van di Skreftlirten, diär van Jerusalem kâm.

² En diär ja såg, dat er hokken van sin Lirlings me ünrin, dit es me üntauet Hunden dit Broad ēt, last ja jam.

³ For di Farisäers en alle Juden īt ek üders, üs ja taue jår Hunden hokmal; ja hoald folglik nau di Skek van di Olderlid.

⁴ En wan ja van Marked kom, īt ja ek, sönder jest jam tö tauin. En sok Dingen sen er vūl, diär ja önnommen ha tö hoalden van Drinkbekkers, en Krükken, en köpern Fåten, en Ståler tö tauin.

⁵ Diär fråget di Farisäers en Skreftlirten höm. Hurom wandle din Lirlings ek eter di Skek van di Olderlid, mar it dit Broad me üntauet Hunden?

⁶ Mar hi swaret en sprok tö jam: Jesaias hēd rogt profeseiet van ju Ogendiners, üs er skrewwen stånt: Dit Volk iäret mi me di Leppen, mar jår Hart es fir van mi.

⁷ Mar hat es forīws, dat ja mi tine, aurdat ja sa en Lirdom lir, diär nönt es üs Menskengebot.

⁸ I forlet Gottes Gebot, en hoald di Menskengebot van Krükken en Drinkbekkers tö tauin; en döslikken ha I vūl tö dön.

⁹ En hi said tö jam: Wat ha I Gottes Gebot wel net ofskaffet, omdat I ju ein Skek hoald küd.

¹⁰ For Moses hēd said: “Dü skedt din Vader en din Moder iäre; en hokken üp Våder of Moder flökt, di skel wårlik sterw.

¹¹ Mar I lir: “Wan er hokken tö Våder of Moder said: Korban, dit wel si, wan ik et awere, da est vul beter foar di, di däd wel.”

¹² En sa let I höm nönt moar dö foar sin Vader en Moder.

¹³ En sa hēw I Gottes Uurd ap dör ju Rogten, diär I apsǟt ha; en dösgelikken dö I vūl.

¹⁴ En hi rööp dit hile Volk hjårt tö höm, en said tö jam: Hir altermal mi tö, en fornem et.

¹⁵ Diär es nönt bütten di Mensk, wat höm ünrīn måke küd, wan-t uk ön höm iingeid; mar wat er van höm ütgeid, dit est wat di Mensk ünriin måket.

¹⁶ Wan er hokken Oaren hēd om tö hiren, di hir!

¹⁷ En diär hi van di Kär önt Hüs kam, fraget sin Lirlings om dit Gliknis.

¹⁸ En hi said tö jam: Sen I uk jit sa ünforständig? Fornem I jit nönt, dat Alles, wat bütten di Mensk es, en ön höm iingeid, dit kjen höm ek ünrin måke?

¹⁹ For hat geid ek ön sin Hart, mar ön sin Bük, en geid di rogt Wei weder üt, diär van al dit Iten rensket.

²⁰ En hi said: Wat van di Mensk ütgeid, dit måket di Mensk ünrin.

²¹ For van bennen, üt di Mensken jår Hart kom arig Tågten, Eebrēk. Hureri, Mūrd.

²² Tiweri, Gids, Boosheid, Bedraieri, Üntügt, Skalksoog, Gottesbespotting, Hoffart, Ünforständigheid.

²³ Al dös arig Dingen kom üt van bennen, en make di Mensken ünrīn.

²⁴ En hi stönd âp, en ging diärvan hen tö di Skiding van Tyrus en Sidon; en ging iin ön en Hüs, en wil-t Nemmen weet let, en hat küd dag ek hjemmelk bliw.

²⁵ For en Wüf hed van höm hjert, hör Dågter hed en ârig Geist; en jü kam, en fääl höm tö Fut.

²⁶ En hat wiär en grigisk Wüf, van Geburt üt Syrofönizien, en jü boad höm, dat hi di Düwel van hör Dågter ütdrēw.

²⁷ Mar Jesus said tö hör: Let jest di Biärner sat ud. Hat es ek rogt, dat em di Biärner dit Broad nemt, en smit et voar di litj Hünder.

²⁸ Mar jü swåret en said tö höm: Jå, Herr, mar dag iit di litj Hünder önder Staal di Brokling van di Biärner.

²⁹ En hi said tö hör: Om dit Uurds wel, da gung hen, di Düwel es van din Dågter ütfären.

³⁰ En diär jü ön hör Hüs kâm, foand jü, dat di Düwel ütfären wiär, en di Dågter leid üp Bäd.

³¹ En diär hi weder wegging van di Skiding bi Tirus en Sidon, kam hi hen bi di See van Galiläa, medden aur di Skiding van di tīn Städer.

³² En ja brågt tö höm en Dowen, diär stum wiär; en ja boad höm, dat hi di Hund üp höm leid.

³³ En hi noom höm alining bi Sid van di Kär, en leid höm di Finger ön di Oaren, en spüttet, en rört bi sin Tung.

³⁴ En såg âp jen Hemmel, hålet en Holsik, en said tö höm: Hefatha! dit bedüdet, måke ipen!

³⁵ En metjens wad sin Oaren ipen, en sin Tungbjend wåd loas, en hi sprok rogt.

³⁶ En hi forboad jam-t, dat ja dit Nemmen si skuld. Mar al wat hi-t moar forboad, je moar ja dit forbredet.

³⁷ En ja forwundert jam aur di Måten en said: Hi heed Alles wel måket, hi måket di Dowen, dat ja hiir, en di Stummen, dat ja spreek kjen.