Markus 3 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 3. Capitel

¹ En hi ging weder īn ön di Skul. En diär wiär en Mensk, di hed en forwellet Hund.

² En ja markt üp höm, of hi uk üp en Sabbath sünd måke wild; om dat ja höm beskildige küd.

³ En hi said tö di Mensk me di forwellet Hund: “Trēd üt ön di Medden!”

⁴ En hi sprok tö jam: “Skel em üp en Sabbath Guds dö, of Arigs? dit Lewent tö behoalden sjuk, of doad slå?” Mar ja swügget stel.

⁵ En hi såg jam ön rund ombi me Wredheid, en hi wåd bedrüwwet aur jar Forstoktheid önt Hart, en said tö di Mensk: “Strek din Hund üt.” En hi strakt en üt en di Hund wåd sünd, alliküs di üder.

⁶ En di Farisäers ging üt, en höld straks en Rådslåging me Herodes en sin Diners aur höm, hurdelling ja höm om-t Lewent bring küd.

⁷ Mar Jesus wēk weg me sin Lirlings hen bi di See, en en hīl Kär Lid fölligt höm eter van Galiläa, en van Judäa.

⁸ En van Jerusalem, en van Idumäa, en van di üder Sid bi di Jordan, en danen, diär bi Tyrus en Sidon une, en gurt Mengde, diär ja hjert, watfoar Dåden hi forrogt, kam tö höm.

⁹ En hi said tö sin Lirlings, dat ja höm en Skep berēd hoald måt, om dit Volks wel, en om-dat ja höm ek träng küd.

¹⁰ For hi måket vul Lid sünd, sa dat danen, diär Plågen hed, üp höm loas stört, dat ja höm önrört.

¹¹ En wan di fül Geister höm såg, fǟl ja höm tö Fut, röp en said: Dü best Gottes Seen!

¹² En hi trüwwet jam hart, dat ja ek si skuld, hur hi wiär.

¹³ En hi ging âp üp en Barig, en röp tö sik, hokken hi wild; en ja ging hen tö höm.

¹⁴ En hi bestelt Twellef, dat ja bi höm wiis skuld, en omdat hi jam ütstjür küd tö prötjin.

¹⁵ En omdat ja Magt hed, Krånkheiden tö fordriwen, en di Düweler üttödriwen.

¹⁶ En hi död Simon di Nōm Petrus.

¹⁷ En Jacobus, di Sen van Zebedäus, en Johannes, di Brödher van Jacobus, en död jam di Noom Bnehargem, dit bedüdet Seens van di Donner.

¹⁸ En Andreas, en Filippus, en Bartholomäus, Matthäus, en Thomas, en Jacobus, di Seen van Alphäus, en Thaddäus, en Simon van Kana.

¹⁹ En Judas Iskariot, diär höm forrat.

²⁰ En ja kam hen tö dit Hüs, en diär kam weder en Kär Lid tö hop, sa dat ja niin Rüm hed tö iten.

²¹ En diär danen dit hjert, diär bi höm wiär, ging ja üt, om höm fast tö hoalden, for ja said: Hi forlast di Besenning.

²² En di Skreftlirten, diär van Jerusalem me kjemmen wiär, said: Hi heed Beelzebub, en dör di Opperst Düwel drewt hi di Düweler üt.

²³ En hi rööp jam töhop, en said tö jam ön Gliknissen: Hur kjen di jen Satan di üder ütdriw?

²⁴ En wan en Rik me höm salw ünjens ud, kjen-t ek bestūn.

²⁵ En wan en Hüs me höm salw ünjens ud, kjen-t ek bestūn.

²⁶ Säät sik nü di Satan tögen sik salw âp, en es me sik salw ünjens, da kjen hi ek bestun, mar hat heed en Jend me höm.

²⁷ Nemmen kjen ön en stark Man sin Hüs īnfål, en sin Hüsgeråd rowe, hat mai da wiis, dat hi tö voaren di Stark bent, en da sin Hüs berowet.

²⁸ Wårelk, ik si ju: Al Send ud di Menskenbiärner foriwen.

²⁹ Mar hokken di hellig Geist last, di feid nīn Foriwing ön Ewigheid, mar hi es skildig tö en ewig Ordil.

³⁰ For ja said: Hi heed en fül Geist.

³¹ En diär kam sin Moder en sin Brödhem, en stönd bütten, stjürt Böd tö höm, en let höm röp.

³² En di Kär seet om höm. En ja said tö höm: Sé, hjir, din Moder en din Brödhem sen bütten, en fråge om di.

³³ En hi swåret jam en said: Hokken es min Moder en min Brodhem?

³⁴ En hi såg rund ombi üp di Lirlings, diär ön en Krånds rund om höm seet, en said: Lukke hjir, dit es min Moder en min Brödhem.

³⁵ For hokken Gotts Wel däd, di es min Brödher, en min Sester, en min Moder.