Markus 13 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 13. Capitel.

¹ En diär hi üt di Tempel ging, sprok jen van sin Lirlings tö höm: Meister, lukke, wat hok Stin, en watfoar Begning dit es?

² En Jesus swåret, en said tö jam: Sjogst dü wel di hile gurt Begning? Ek en Stin wel er üp di üder bliw, diär ek skel ofbreken ud.

³ En diär hi üp di Ölibârig seet lik aurvoar di Tempel, fråget Petrus, en Jakobus, en Johannes, en Andreas höm alining.

⁴ Si üüs, wan wel dit Alles ske? En /wat/ wel dit Teken wiis, wan dit Alles tö föllig komt?

⁵ Jesus swåret jam, en begent tö sien: Nem ju ön Agt, dat er ju Nemmen forfört.

⁶ For diär wel Vulen kom ön min Noom en si: Ik sen Christus, en wel Vulen forför.

⁷ Wan I tö hiren fo van Krig en Oarlef, da fürgt ju ek, for hat mut Alles geske. Mar di Jend es jit ek kjemmen.

⁸ Wan dit jen Volk apstånt tögen dit üder Volk, en dit jen Könningrik tögen dit üder Könningrik apstånt; en wan er Öördsjilwin hen en weder es, en jür Tid en Forfirels sen. Dit es di Begen van di Noad.

⁹ Mar se I voar ju sallew tö. For ja wel ju aurlöwere ön di Råd en on di Synagogen: en I skel slain ud, en I mut henfört ud voar Vögeder en Könninger om min wel, tö en Tjügnis aur jam.

¹⁰ En dit Evangilje mut jest prötjet ud, voar alle Volken.

¹¹ Wan ja ju nü henför en aurlöwere wel, da sörge ek tövoaren, wat I si skel, en betäänk ju ek, mar wat ju tö di Stünd iwen ud, dit spreek. For I sen-t ek, diär spreek, mar di hellig Geist.

¹² En di jen Brödher wel di üder Brödher aurlöwere tö di Doad, en di Vader sin Seen; en di Biärner wel jam apsäät tögen di Aaldern; en wel jam tö di Doad forhelp.

¹³ En I skel håtet ud van arkjen om min Nooms wel. Mar hokken üthârdet tö Jend, di skel selig ud.

¹⁴ Wan I di Grūl van di Forwösting tö sen fo, hur van di Profet Daniel said heed, dat er stånt, diär-er ek henhjert; da flögt, al hokken ön Judäa es, üp di Bariger.

¹⁵ En hokken üp Tåk es, di kom ek diäl ön-t Hüs, en kom ek iin, om wat ön sin Hüs tö hålin.

¹⁶ En hokken üp Eker es, di kir ek weder om, om sin Kloader tö hålin.

¹⁷ Mar we di Wüffen, diär üp Wei sen, en diär Süg ha ön di Dågen.

¹⁸ Bed dag, dat ju Flögt ek ske mai ön Wunterem.

¹⁹ For ön di Dagen skel er sa-n Bedrüwwing wiis, üs-er van tö voaren jit older wessen heed, van Warlds Begen of ön tö nü tö, welk Gott skåben heed; en üs-er uk ek weder ud skel.

²⁰ En wan di Herr dös Dågen ek forkort hed, da kam-er niin Mensk fri; mar om di Ütwäleten jar wel, diär hi ütkwoart heed, heed hi di Dagen forkort.

²¹ Wan-er da hokken tö ju said: Sé, hjir es Christus, diär es er, üs I se; da skel I dit ek liiw.

²² For diär wel falsk Christussen, en falsk Profeten âpstun, diär Teken en Wunder forrogt, om tö forleitin, wan-t mögelk wiär, uk di Ütwäleten.

²³ Mar nem I ju ön Agt. Betäänk, ik hå-t ju Alles tövoaren said.

²⁴ Mar ön di Dågen eter di Bedrüwwing wel Sen en Mūn jår Skiin forlees.

²⁵ En di Stiärner wel van Hemmel fål; en di Kraften, diär ön Hemmel sen, skel forskåket ud.

²⁶ En da wel ja di Menskenseen kommen se ön di Wolken me gurt Kraft en Herligheid.

²⁷ En da wel hi sin Engeler stjür, en wel sin Ütwäleten forsåmle van al vjur Winden, van Wârlds Jend tö dit Bütterst van di Hemmel.

²⁸ Lir en Gliknis van di Figenboom. Wan di Saft ön di Twiggen träängt, en di Twiggen ütsprit, en Bleden fo: da weet I, dat di Sommer nai es.

²⁹ Alliksa, wan I sé, dat sok Teken geske, da weet I, dat et nai voar Dür es.

³⁰ Wårelk, ik si ju: Dit Geslegt wel ek forgung, tö dat dit Alles ske.

³¹ Hemmel en Öörd wel forgung; mar min Uurd skel ek forgung.

³² Mar /van/ di Dai en Stünd weet-er Nemmen wat, nog weder di Engeler ön Hemmel, of di Seen; mar di Våder alining.

³³ Se tö, wåke en bödige; for I weet ek, wan-t Tid es.

³⁴ Alliküs en Mensk, diär ön Bütlönd reiset, en forlet sin Hüs, en jåw sin Knegter Magt, en ark sin Werk, en gebod di Dürwagter, dat hi wåke skuld.

³⁵ Sa wåke nü (for I weet ek, wan di Hüsherr komt, of hi ön Indjnem komt, of om Mednagt, of om di Hoankräden, of ön di Miärensstünd):

³⁶ Om dat hi ek ünforsens hastig komt, en ju ön Slip fent.

³⁷ Mar wat ik ju si, dit si ik ju al: Wåke!