Markus 12 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 12. Capitel.

¹ En hi fing ön tö prötjin döör Gliknissen tö jam: En Man plåntet en Wiingoard, en säät en Tūn diärom, en grow en Pärskül, en begt en Türn, en forhǖrt di Wiingoard ön di Gârtners, en reiset aur Lönd.

² Diär di Tid kjemmen wiär, stjürt hi en Knegt tö di Gârtners; dat hi van di Gârtners fing van di Frügt ön di Wiingoard.

³ Mar ja noom höm, en slog höm, en let höm ledig gung.

⁴ En hi stjürt alweder en üder Knegt; mar ja stinigt höm sa, da hi en Gat ön Haud hed, en me Skund en Skand forhånet wåd.

⁵ Alweder stjürt hi en Üdern, di wåd doadslain; en vūl Üdern, Sommen slog's, en Sommen måket's doad.

⁶ Da hed hi jit en iningst Seen, diär höm lew wiär; di stjürt hi töleest uk tö jam, en said: Ja wel jam dag voar min Seen öntse.

⁷ Mar disallew Wiingârtners said tö arküder: Dös es di Arwing, kom, let üs höm doad slå, da wel dit Arwdil üs wiis.

⁸ En ja noom höm, en slog höm doad, en smēt höm üt bütten di Wiingoard.

⁹ Wat wel nü di Herr van di Wiingoard dö? Hi wel kom, en di Wiingârtners ombring, en di Wiingoard ön Üdern (dö) iiw.

¹⁰ Ha I uk ek lesen dös Skreft: Di Stin, welk di Bulid forworpen ha, di es tö en Hörnstīn uden.

¹¹ Van di Herr es dit sken, en hat es wunderlik voar üs Ogen.

¹² En ja tragtet diäreter, hurdelling ja höm grip küd, mar ja fürgt sik dag voar di Kär Lid, for ja fornoom, dat hi üp jam dös Gliknis spreken hed; en ja ferlet höm, en ging diärvan.

¹³ En ja stjürt hok Diners van di Farisäers en Herodes tö höm, dat ja höm bi sin Uurden fang skuld.

¹⁴ En ja kâm en said tö höm: Meister, wü weet, dat dü wårhaftig best, en fragest om Nemmen wat, for dü agst ek üp di Person van di Mensken, mar dü lirst Gottes Wei rogt. Est rogt, dat em di Kaiser Skat jewt, of ek? Skel wü en iiw, of ek iiw?

¹⁵ Mar hi markt jår Falskheid, en said tö jam: Wat forsjuk I mi? Bring mi en Panning, dat ik en se.

¹⁶ En ja brågt höm jen. Da said hi: Huns (Bild) /Skek/ en Üpskreft es dit? Ja said tö höm: Di Kaiser sin.

¹⁷ Diär swåret Jesus en said tö jam: Da dö di Kaiser, wat di Kaiser sin es, en Gott, wat Gott sin es. En ja wundert sik aur höm.

¹⁸ Diär kâm di Sadducäers tö höm, welk ek ön Apstunen liiw. Ja fråget höm en said.

¹⁹ Meister, Moses heed üs skrewwen: Wan huns Brödher sterwt, en eterlet en Wüf, en niin Biärner nålet, da skel sin Brödher di Inkewüf fri, en sin Brödher Siit apwääk.

²⁰ Nü håd er Sowen wessen. De jest noom en Wüf; hi stoarw, en let niin Siit eter.

²¹ En di taust nooms uk, en stoarw, en let uk niin Sit eter. Alliksa di trääd.

²² En al Sowen noom hör, en let niin Siit eter. Töleest van al stoarw uk di Wüf.

²³ Wan nü di Apstuning komt, en ja âpstun, huns Wüf van di Sowen skel jü da wiis? For Sowen ha hör ja tö Wüf hed.

²⁴ Diär swåret Jesus, en said tö jam: Est ek, alliküs dat I ferirret sen? Hat likket ja, dat I nog weder wat van di Skreft, of van Gottes Kraft weet.

²⁵ Wan ja van Doaden apstönden sen, da wel ja nog weder fri, of jam fri let, mar ja sen alliküs di Engeler ön Hemmel.

²⁶ Mar dit van di Doaden, dat ja âpstun wel, hå I ek lesen ön dit Bok van Moses, hurdelling Gott tö höm said, en sprok: Ik sen Abrahams Gott, en Isaaks Gott, en Jakobs Gott?

²⁷ Gott es ek foar di Doaden, mar foar di Lewendigen Gott. I dwåle hil ent al.

²⁸ En diär kam jen van di Skreftgeljärten, welk jam önhjert hed, hurdelling ja arküder befråget hed, en hi wust nog, dat hi jam wel swåret hed, en fråget höm. Welk es dit wigtigst Gebod van alle.

²⁹ Mar Jesus swåret höm: Dit wigtigst Gebot van alle Geboten es dit. Hiir Israel, di Herr üs Gott es en iningst Gott.

³⁰ En dü skedt Gott, din Herr, lew ha van din hil Hart, me din hil Seel, ön din hil Gemüt, en me al din Kraft. Dit es dit wigtigst Gebot.

³¹ En dit üder es alliksa: Dü skedt din Naisten lew ha, üs di sallew. Diär es niin Gebot gurter, üs di tau.

³² En di Skreftlirten said tö höm: Meister, dü heest forwår rogt spreken, for diär es jen Gott, en diär es niin Üdern forbütten höm.

³³ En Höm lew ha van din hile Hart, ön din hil Gemüt, me din hil Seel, en me al din Kraft, en di Naisten lew ha, üs di sallew, dit es moar üs Brandåfer en alle Slagtåfer.

³⁴ Mar diär Jesus markt, dat hi forständig swåret, said hi tö höm: Dü best ek fir van Gottes Hemmelrik. En Nemmen dört höm moar fråge.

³⁵ En diär Jesus lirt ön di Tempel: Hüdelling si di Skreftgeljärten, dat Christus Davids Seen es?

³⁶ For David said sallew döör di hellig Geist: Di Herr heed said tö min Herr: Set di tö min rogt Hund, tödat ik din Fiinder li tö en Skammel /(Futstölk)/ foar din Fet.

³⁷ Diär näämt David höm ja sin Herr; hüdelling es hi da sin Seen? En di hile Kär Lid hjert höm hold.

³⁸ En hi lirt en said tö jam: Nem ju ön Agt voar di Skreftlirten, welk ön lüng Kloader gung, en let jam hold üp Marked grööt.

³⁹ En set hold bowenön ön di Synagogen, en bi Stål bi di Miältid.

⁴⁰ Welk di Hüsing, diär di Jnkewüffen töhir, apiit önder en Skin van lung Bödigin. Disalwigen wel om sa vuul harter Ordil fö.

⁴¹ En Jesus säät sik lik aur voar di Gotteskest /(Arembös)/, en lukket hurdelling di Kär Lid Jild iinleid ön di Gotteskest. En vuul Rikken leid vuul iin.

⁴² En diär kam en arem Inkewüf, en leid tau Penning iin; ja måke töhop en Heller.

⁴³ En hi rööp sin Lirlings tö höm, en said tö jam: Wårelk, /ik si ju/ dat dös arem Inkewüf moar ön di Gotteskest (Arembös) iinleid heed, üs di Üdern al.

⁴⁴ For ja ha al van jår Aurflöd iinleid. Mar dös heed van hör Armud iinleid, al wat jü heed, hör hil Niäring.