Markus 1 - North Frisian New Testament (Clemens)

1. Capitel

¹ Dit es di Begen van-t Evangelium, van Jesus Christus, Gottes Seen.

² Üs er skrewwen stånt ön di Profeten: Lukke jens, ik stjür min Engel voar di hen, diär di Wei foar di bereite skel.

³ Hat es di Stem van en Pröst ön di Wildnis: Bereitet di Wei foar di Herr, en måket sin Steggelken törogt.

⁴ Johannes wiär ön di Wildnis, döpet, en prötjet van di Döp en Bekiring tö Foriwing van Send.

⁵ En dit hile jüdisk Lönd ging üt tö höm, en danen van Jerusalem, en let jam döpe van höm ön di Jordan, en bekänt jår Send.

⁶ Mar Johannes hed Kloader van Kamēlhiren, hed en ledern Görtel om sin Lunken, en ēt Krekkenspringers en wild Hönning.

⁷ En prötjet en sprok: Diär komt Jen eter mi, di es starker üs ik, ik sen-t ek werdig, dat ik mi foar höm büg, en sin Skogrimen loas måke.

⁸ Ik döpe ju me Weter, mar hi wel ju me di hellig Geist döpe.

⁹ En hat gebört om di sallew Tid, dat Jesus van Nazareth ön Galiläa kâm, en let sik döpe van Johannes ön di Jordan.

¹⁰ En metjens stapt hi üt dit Weter, såg, dat di Hemmel ipenging, en di Geist, allik üs en Düf, diälkommen üp sin Haud.

¹¹ En diär kam en Stem van Hemmel: Dü best min lew Seen, diär mi rogt håget!

¹² En bald drēw di Geist höm üt ön di Wildnis.

¹³ En hi wiär diär ön di Wildnis viärdig Dagen, en wåd forsjukt van di Satan, en wiär bi di wild Dirten, en di Engeler betinet höm.

¹⁴ Eter dat Johannes aurlöwert wåd, kam Jesus ön Galiläa, en prötjet dit Evangelium van Gottes Könningrik.

¹⁵ En said: Di Tid es volbrågt, en Gottes Könningrik es naibi kjemmen; bekir ju, en līw dit Evangilje.

¹⁶ En diär hi bi di See van Galiläa ging, såg hi Simon, en Andreas, sin Brödher, dat ja jår Natten ön di See smēt, for jat wiär Feskers.

¹⁷ En Jesus said tö jam: Föllige mi eter, ik wel junk tö Menskenfeskers måke.

¹⁸ Metjens forlet jat jår Natten, en fölligt höm eter.

¹⁹ En diär hi diärvan en litjet firder ging, såg hi Jacobus, en Seen van Zebedäus, en Johannes, sin Brödher, dat jat jår Natten ön-t Skep törogt måket, en dådelkst röp hi jam.

²⁰ En jat let jar Vader Zebedäus ön-t Skep me di Dailoaners, en fölligt höm eter.

²¹ En ja kâm na Kapernaum; en dådelkst ging hi üp di Sabbath iin ön di Skūl en lirt.

²² En ja forwundert jam aur sin Līr; for hi lirt gewaltig me Mündigheid, en ek üs di Skreftlirten.

²³ En diär wiär ön jar Skul en Mensk me en fül Geist, di skrīlt.

²⁴ En said: Wat hå wü me di tö skaffin, Jesus van Nazareth? Dü best kjemmen, om üs tö fortilgin. Ik weet, hokken dü best, nemmelk di Hellig van Gott.

²⁵ En Jesus trüwwet jam en said: “Swügge stel, en får üt van höm!

²⁶ En di Geist rēw höm, en röp me gurtem Stem, en ging üt van höm.

²⁷ En ja wåd al sa bestört, dat ja jam önder arküder fråget en said: “Wat es dit? Wat foar en ni Lir es dit? Hi hēd ja Magt aur di fül Geister, en ja harke höm?

²⁸ En sin Gerügt ging gau ombi ön di Gegend van Galiläa.

²⁹ En ja ging dådelkst üt di Skul, en kam ön Simon en Andreas jår Hüs, me Jacobus en Johannes.

³⁰ En Petrus sin Swigermoder leid, en hed di Koald; en metjens said ja tö höm van hör.

³¹ En hi ging īn tö hör, fåtet hör bi Hund, en rogt hör ap; en metjens forlet hör di Koald, en jü betinet jam.

³² Mar ön Indnem, diär di Sen diälgingen wiär, brågt ja tö höm allerlei Krånken en Besetenen.

³³ En di hile Stad forsåmelt sik voar di Hüsdür.

³⁴ En hi holp vūl Krånken, diär me mangerlei Sjugten plåget wiär, en drēw vūl Düweler üt, en let di Düweler ek tö spreken kom, for ja küd höm.

³⁵ En ön Miärnem voar Dai stönd hi âp, en ging üt. En Jesus ging üt ön en wȫst Plå̄ts, en bödigt diär.

³⁶ En Simon, en danen, diär me höm wiär, fölligten höm eter.

³⁷ En diär ja höm ek foand, said ja tö höm: “Alle Man sjukt di.”

³⁸ En hi said tö jam: “Let üs ön di naist Städer gung, dat ik uk diär prötje; for diärtö sen ik kjemmen.

³⁹ En hi prötjet ön jår Skulen ön hīl Galiläa, en drēw di Düweler üt.

⁴⁰ En diär kam tö höm en Fülflötiger, hi boad höm, fǟl höm tö Fut, en said tö höm: “Wan dü wedt, da kjenst dü mi nog rīn måke.

⁴¹ En Jesus beämket höm, en strakt di Hund üt, rȫrt höm ön, en sprok tö höm: “Ik wel-t dö, ūd rīn!”

⁴² En diär hi sa sprok, ging di Fülflötigheid van höm en hi wåd rīn.

⁴³ En me en strǟng Befel drēw Jesus höm metjens van sik.

⁴⁴ En said tö höm: “Se tö, dat dü Nemmen wat saist; mar gung hen en wise di bi di Pröst, en awere foar din Rensking, wat Moses forordnet hēd, tö en Tjügnis foar jam.

⁴⁵ Mar diär hi ütkam, begent hi vul van di Skreft tö forkindigen en dit Gerügt tö forbredin: sa dat hi van nü of ön ek moar ipenbår ön di Stad gung küd, mar hi wiär bütten ön di wȫst Plå̄tsen, en ja kam tö höm van ark Sid.