Lukas 9 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 9. Capitel

¹ Hi fördert di Twelf töhop, en död jam Gewalt en Magt aur alle Düweler, en dat ja Sjugten fordriiw küd.

² En stjürt jam üt, üüs Herr Gott sin Hemmelrik tö prötjin, en di Kraanken sünđ tö maakin.

³ En said tö jam: I skel nöndt me ju nem üp di Wei, weder Stok, nog Fek, nog Broad, nog Jilđ; uk skel Nemmen fan ju tau Rokker hå.

⁴ En hur I iin ön en Hüs gung, diär bliiw, older dat I fiirder gung.

⁵ En van dânen, diär ju ek âpnem, gung I üt van jaar Stad, en skodde di Stof of van ju Fet, tö en Tjügnis tögen jam.

⁶ En ja ging üt en ging döör alle Flekken, prötjet dit Evangeelje, en maaket sünđ aural.

⁷ Man hat kâm voar Herodes, di Vjurförst, Al, wat döör höm geske, en hi waad besörrigt, aur dat van Sommen said waad: Johannes es van Doaden âpstönđnen.

⁸ En van Sommen: Elias es weder kjemmen; man van Sommen: Diär es jen van di oald Profeten âpstönđnen.

⁹ En Herodes said: Johannes hå ik haudige letten, mar hokken es dit, van di ik sa wat hiir? En hi forlangt höm tö sen.

¹⁰ En di Aposteler kâm weder, en fortält höm, hü gurt Dingen ja dön hed. En hi noom jam tö höm, en ging alining ön di Wösteni bi di Stad, diär Bethsaida hjit.

¹¹ Diär di Kär Lid dit tö weten fing, fölgt ja höm na; en hi let jam töhop kom, en said jam van Gotts Hemmelrik, en hur't nödig wiär, maaket hi sünđ.

¹² En di Twelf kâm tö höm, en said tö höm: Let di Lid van di, dat ja hengung ön di Flekken diär ombi, en ön di Täärper, dat ja Herbârig en Iit en Drink fo kjen; for wü sen hjir ön di Wösteni.

¹³ Man hi said tö jam: Gung hen tö iten. Ja said: Wü ha ek moar üs fiif Liifbroad en tau Fesk; hat mai da wiis, dat wü hen gung skel, om Itenwaar tö kopin foar dit Volk.

¹⁴ Aur dat diär wiär binai fiif düsend Man. Dag said hi tö sin Jüngers: Let ja jam lågere bi Skeften, van ark föfdig.

¹⁵ En ja död dit altermaal, en lågert jam altermaal.

¹⁶ Diär noom hi di fiif Liwer en di tau Fesk, en lukket âp tö Hemmel, en danket diärfoar, brok dânen entau en död sin Jüngers diärvan, dat ja di Lid voarli küd.

¹⁷ En ja eet en waad altermaal sat, en diär waad âpsaamelt, wat er aurbleew van Brokken, twelf Korw vol.

¹⁸ En hat kâm tö pas, dat hi alining wiär en bödigt, en sin Jüngers wiär bi höm, da fråget hi jam en said: Hokken si di Lid, dat ik sen?

¹⁹ Ja swaaret en said: Ja si, dü best Johannes di Döper. En Sommen, dü best Elias; dag si Sommen: diär es jen van di oalđ Profeten âpstönđnen.

²⁰ Man hi said tö jam: Mar hokken si I, dat ik sen? Diär swaaret Petrus en said: Dü best di Christ van Gott.

²¹ En hi trüwwet jam, en befoal, dat ja dit tö Nemmen si skulđ.

²² En said: For di Menskenseen mut jit vuul liid, en forskopt ud van di Olderlid, en Opperpröster, en Skreftliirten, en doad maaket ud, en üp di trǟd Dai âpstuun.

²³ En hi said tö jam altermaal: Hokken mi fölge wel, di reekne sin Warldslek litjet, nem dågligs sin Krüts üp höm, en fölge mi.

²⁴ For hokken sin Lewent behoalđ wel, di wel't mest; man hokken sin Lewent mest om min Wel, di wel't behoalđ.

²⁵ En wat Baat heed di Mensk diärvan, wan hi uk di hile Warlđ woan, en maast höm salw mest, of höm salw beskådige?

²⁶ Man hokken höm skammet for mi en for min Uurder, for di wel di Menskenseen höm uk skamme, wan dat hi komt ön sin, en sin Våders, en di hellig Engeler jaar Herligheid.

²⁷ Man ik si ju wes en seker, dat Sommen van dânen, diär hjir stuun, ja skel di Doad ek smak, tö dat ja Gotts Könningrik sen hå.

²⁸ En hat kam tö pas eter dat hi sa prötjet hed bi en Tid van aagt Dågen, dat hi tö höm noom Petrus, Johannes en Jakobus en ging âp üp en Bârig tö bödigin.

²⁹ En wilt hi bödigt, waad di Gestalt van sin Ansegt üders, en sin Kload waad wit en glindert.

³⁰ En lukke hjir, tau Måner snakket me höm, hat wiär Moses en Elias.

³¹ Jat wiset jam ön Klaarheid en snakket diärvan, hüdelling dat dit Alles ön Jerusalem me höm tö folling kom skulđ.

³² Man Petrus en dânen me höm, küd jam ek waaken hoalđ voar Slipigheid. Mar diär ja âpwaaket, saag ja sin Klaarheid en di tau Måner bi höm stunen.

³³ En hat kâm tö pas, dat ja van höm week, en da said Petrus tö Jesus: Meister, hjir est gud tö wisen! Let üüs tri Hüskes beg, di jen, Moses jen, en Elias jen. En hi wust ek, wat hi said.

³⁴ Man diär hi dit said, kâm en Wolk en aurskaaret jam, en ja fing en Skrek, aurdat di Wolk jam al beskaaret.

³⁵ En diär kâm en Stem üt di Wolk, di said: Dit es min lew Seen, höm skel I hiir.

³⁶ En üs sa en Stem kâm, foanđ ja Jesum alining. En ja forswügget dit, en forkinđnigt Nemmen wat ön disalw Dågen van dit, wat ja sen hed.

³⁷ En hat kâm tö pas üp di Dai diäreter, diär ja van di Bârig diäl kâm, dat höm en gurt Kär Lid öntögen kâm.

³⁸ En lukke hjir, en Man van di Kär Lid rööp en said: Meister, ik bed di, beskaue dag min Seen, for hi es min inigst Seen.

³⁹ Lukke hjir, di Geist grept höm, en da skriilt hi metjens, en rokket höm dat hi skümmet, en me nauer Noad wiikt hi van höm, wan hi höm skoddet hēd.

⁴⁰ En ik hå din Jüngers böden, dat ja höm fordreew, man ja küd ek.

⁴¹ Da swaaret Jesus en said: O dü forkiirt Slag Lid sönđer Gloow! Hur lung skel ik bi ju wiis, en ju slit? Bring din Seen hjårt!

⁴² En nog, diär hi tö höm kâm, skoddet di Düwel höm en terret höm. Mar Jesus trüwwet di ârig Geist, en maaket di Seen sünđ en död höm sin Våder weder.

⁴³ En ja fing altermaal en Skrek aur Gotts Herligheid. Mar diär ja jam al forwunđnert aur Alles, wat hi död, said hi tö sin Jüngers.

⁴⁴ Let ju dös Prötji man tö Oaren gung, for di Menskenseen mut aurlewert ud ön di Mensken jaar Hunđnen.

⁴⁵ Mar ja forstönđ dit Uurd ek, en hat wiär jam forborgen, dat ja dit ek begrip küd; en ja wiär bang, höm om ditsalw Uurd tö frågin.

⁴⁶ Diär öntstönđ mung jam di Taagten, hokken mung jam miist rekent ud maat?

⁴⁷ Man diär Jesus jaar Taagten ön jaar Hart markt, noom hi en Biären, en säät et bi höm hen.

⁴⁸ En said tö jam: Hokken dit Biären âpnemt ön min Noom, di nemt mi âp; en hokken mi âpnemt, di nemt di âp, diär mi stjürt heed. For di diär di menst mung ju altermaal es, di skel gurt wiis.

⁴⁹ Diär swaaret Johannes en said: Meister wü saag Jen, di dreew di Düweler üt ön din Noom; en wü wiäret dit of, aur dat hi di ek me üüs fölgt.

⁵⁰ En Jesus said tö höm: Wiis höm ek öntögen; for di diär ek tögen üüs es, di es foar üüs.

⁵¹ En hat geske, diär di Tid kjemmen wiär, dat hi van di Warlđ nommen ud skulđ, kiirt hi sin Ansegt metjens, om tö Jerusalem tö gungen.

⁵² En hi stjürt Bööd voar höm hen, ja ging en kâm ön en Samariter-Flekken, dat ja höm Herbârig bestelt.

⁵³ En ja noom höm ek ön, aur dat hi sin Ansegt wäänt hed na Jerusalem tö gungen.

⁵⁴ Mar diär sin Jüngers, Jakobus en Johannes, dit saag, said jat: Herr wan dü't hå wedt, da wel wat si, dat Jölđ van Hemmel falt en forbrent jam, alliküs Elias död.

⁵⁵ Man Jesus kiirt höm om, en trüwwet jam, en said: Weet at ek, wat foar en Geist dat er ön junk wirke skel?

⁵⁶ Di Menskenseen es ek kjemmen, di Menskenseelen tö fordarwin, mar tö bewaarin.

⁵⁷ En ja ging ön di Üder Flekken. En hat kâm tö pas, dat ja üp di Wei wiär, said er Jen tö höm: Herr! ik wel di fölge, hur dü hengeist.

⁵⁸ En Jesus said tö höm: Di Fossen hå Höler, en di Vügler önder di Hemmel hå Nääster, man di Menskenseen heed ek, diär hi sin Haud henliidt.

⁵⁹ En hi said tö en Üdern: Fölge mi! Mar di said: Herr, let dag tö, dat ik tövoaren hengung, en min Våder begreew.

⁶⁰ Mar Jesus said tö höm: Let di Doađen jaar Doađen begreew; mar gung dü hen, en forkinđnige Gotts Könningrik.

⁶¹ En en Üder said: Herr, ik wel di fölge, mar let mi tövoaren tö, dat ik Ofskiiđ nem van dânen, diär ön min Hüs sen.

⁶² En Jesus said tö höm: Di diär sin Hunđ üp di Plog liidt, en lukket töbeek, di doogt nöndt tö Gotts Hemmelrik.