Lukas 8 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 8. Capitel.

¹ En hat kam tö pas diäreter, dat hi reiset van di jen Stad en Täärp tö en Üder, en prötjet en forkinđnigt dit Evangeelje van üüs Herr Gott sin Rik; en di Twelf wiär me höm.

² Uk hok Wüffen, diär hi sünđ måket hed van ârig Geister en Krånkheid, nämmelk: Maria, diär uk Magdalena hjit, diär sowen Düweler van ütfären wiär.

³ En Johanna, Chusa, di Wüf van Herodis Skatmeister, en Susanna, en vuul Üdern, diär höm tinet hed me jaar Gud.

⁴ Diär nü en hiil Kär Lid bi arküder wiär, en van alle Städer tö höm ilet, said hi ön en Gliknis:

⁵ Diär ging en Man üt, om sin Siit üttösäen, en üs hi säd, fääl en Litjet bi di Wei, en waad tötrat, en di Vügler önder Hemmel eet dit âp.

⁶ En som fääl üp di Skenning; en diärt âp kâm, fordorret et, diärom dat et niin Fogtigheid hed.

⁷ En som fääl med mung di Tuurner, en di Tuurner ging âp me, en kwewet et, dat et ütging.

⁸ En som fääl üp en gud Lönđ, en hat kâm âp en drog hönđertfoalig Frügt. Diär hi dit said hed, rööp hi: Hokken Oaren heed tö hiren, di hiir.

⁹ Man sin Jüngers fråget höm en said: wat dit Henliknis tö bedüdin hed?

¹⁰ Hat es ju sa iwen, di Hjemmelkheid van Gotts Könningrik tö weten; mar tö di Üdern, spreek ik ön Gliknissen, dat ja dit ek se, al wan ja dit uk se; en ek forstuun, al wan ja dit uk hiir.

¹¹ Man dit es dit Henliknis: Di Siit es Gotts Uurd.

¹² Man dânen, diär bi di Wei sen, dit sen sokken, diär't hiir; diäreter komt di Düwel en nemt dit Uurd van jaar Hart weg, dat ja ek liiw en selig ūd.

¹³ En dânen üp di Skenning, sen sokken, wan ja dit Uurd hiir, da nem ja dit me Frügged ön; man ja hå niin Röt, en Sküür liiw ja, en wan di Tid tö Forföring komt, da wik ja of.

¹⁴ Man dit wat mung di Tuurner fääl, sen dânen, diär dit hiir en önđer Sörrig, Rikdom en Lewentswellest hengung en kwewit, en bring niin Frügt.

¹⁵ Dit üpt gud Lönđ sen dânen, diär dit Uurd hiir, en bewaare ön en fiin gud Hart, en bring Frügt ön Geduld.

¹⁶ Nemmen tjent en Läägt ön, en bedakket et me en Fat, of säät et önđer en Baank, man hi säät et üp en Blaaker, om dat arkjen, diär iinkomt, dit Läägt sjogt.

¹⁷ For diär es nöndt forborgen, wat ek ipenbaar ud, uk es nöndt hjemmelk, wat ek bekäänt ud, en ön Daisläägt komt.

¹⁸ Nü iiw Agt diärüp, hü I töhiir. For di diär heed, höm ud iwen; man di diär nöndt heed, höm ud uk dit nommen, wat hi meent, dat er heed.

¹⁹ Man diär ging sin Moder en sin Brödhem hen tö höm, en ja küd ek tö höm kom voar di Kär Lid.

²⁰ En hat waad höm önsaid: Din Moder en din Brödhem stuun bütten, en wel di sé.

²¹ Man hi swaaret, en said tö jam: min Moder en min Brödhem sen dânen, diär Gotts Uurd hiir en diäreter dö.

²² En hat kâm tö pas üp jen van di Dågen, dat hi ön en Skep ging en sin Jüngers me höm. En hi said tö jam: Let üüs aurfaar tö di Üder Sid van di See. En ja stat vant Lönđ of.

²³ En diär ja foar, fääl hi ön Sliip. En diär kâm en Wirrelwinđ üp di See, en di Seen /Wellen/ ging hen aur dit Skep, en ja wiär ön gurt Noad.

²⁴ Da ging ja tö höm en wääkt höm âp, en said: Meister, Meister, wü forgung! Da stönđ hi âp en trüwwet di Winđ en di Weterswalk; en hat hölđ âp, en hat waad hiil stel.

²⁵ Man hi said tö jam: Hur es ju Gloow? Ja waad sa fürgtsom, en forwunđnert jam en said tö arküder: Hokken es dös hjir? For Wind en Weter befiält hi, en ja harke höm!

²⁶ En ja foar hen na di Gegend van Gadara, lik aurvoar Galiläa.

²⁷ En diär hi ön Lönd gingen wiär, kâm höm en Man üt di Stad öntögen, di wiär en lung Tid beseten van Düweler en toog niin Kloader ön, en bleew ön niin Hüs, man ön di Grewer.

²⁸ Man diär hi Jesus saag, skriilt hi, fääl voar höm diäl, en rööp gurtem, en said: Wat hå ik me di tö skaffin Jesus, di almägtig Gott sin Seen? Ik bed di, dat dü mi ek plaagest.

²⁹ For hi befoal di fül Geist, dat hi üt of di Mensk gung skuld; for hi hed höm en lung Tid plaaget. En hi wiär me Keden en Bögeln bünđnen en gefangen, en hi brok di Bjenđner en tau, en waad van di Düwel ön di Wösteni drewwen.

³⁰ En Iesus fråget höm en said: Hur hjitst dü? Hi said: Legion; for diär wiär vuul Düweler iin ön höm fären.

³¹ En ja boad höm, dat hi maat jam ek befele, ön di Diepte tö fåren.

³² Man diär wiär üp disalw Steid en gurt Dreft (Kär) Swin bi di Weide üp di Bârig. En ja boad höm, dat hi jam Forlof dö maat, iin mung disalw Swin tö fåren. En hi let dit tö.

³³ Diär foar di Düweler üt of di Mensk en foar iin ön di Swin; en di Kär stört me en Fårt jam diäl van Aur ön di See, en fordroonk.

³⁴ Man diär di Hörder saag, wat diär geske, flögt ja en forkinđnigt dit ön di Stad en ön di Täärper.

³⁵ Da ging ja üt tö lukkin, wat diär sken (passiäret) wiär; en kâm tö Jesus en foanđ di Mensk, van welk di Düweler ütfären wiär, setten tö Jesus sin Fet, bekloadet, en bi Forstand; en ja waad forfiirt.

³⁶ En dânen diär dit sen hed, forkinđnigt et jam, hüdelling di beseten Mensk sünd uden wiär.

³⁷ En di hile Mängde vant Gadarener Lönd diär trinđ ombi boad höm, dat hi van jam wegging; for diär wiär en gurt Fürgt aur jam kjemmen. En hi ging ön dit Skep, en kiirt wederom.

³⁸ En di Man, diär hi di Düweler van ütdrewwen hed, boad höm, dat hi bi höm wiis måt. Man Jesus let höm gung en said:

³⁹ Gung weder t'üs en fortäl, watfoar gurt Dingen Gott ön di dön heed. En hi ging hen en prötjet ön di hile Stad, hü gurt Dingen Jesus ön höm dön hed.

⁴⁰ En hat kâm tö pas, dat Jesus weder kâm, noom dit Volk höm âp, for ja wiär höm al forwagten.

⁴¹ En lukke hjir, diär kâm en Man, bi Noom Jairus, hi wiär di Opperst ön di Skuul, en fääl Jesus tö Fet, en boad höm, dat hi ön sin Hüs kom wilđ.

⁴² For hi her en ining Daagter van twelf Jaar, jü leid üpt Leest. En diär hi henging, träängt di Kär Lid höm.

⁴³ En Wüf hed twelf Jaar di Blödgang hed, jü hed al hör Gud ön di Meisters wäändt, en küd van Nemmen hilet ud.

⁴⁴ En kâm van beeften tö höm, en röört di Soom van sin Kload ön; en metjens waad hör Blödgang stoppet.

⁴⁵ En Jesus said: Hokken heed mi önröört? Aur dat ja dit al benaanet, said Petrus en dânen, diär me höm wiär: Meister, di Kär Lid träängt en skopt di, en dü saist: Hokken heed mi önröört?

⁴⁶ Man Jesus said: Diär heed hokken mi önröört; for ik fööl, dat er en Kraft van mi ütgingen es.

⁴⁷ Man diär di Wüf saag, dat et ek forborgen wiär, kâm jü en sjilwt, en fääl diäl voar höm en forkinđnigt et voar di hiil Kär Lid, üt wat Uarsaak ju höm önröört hed, en hüdelling jü metjens sünđ uden wiär.

⁴⁸ En hi said tö hör: Wiis wel tö Mud, min Daagter, din Gloow heed di holpen, gung hen me Freeđ.

⁴⁹ Diär hi jit sprok, kâm jen van di Oppersten bi di Skuul sin Tiinsten en said tö höm: Din Daagter es stürwen; maake di Meister niin Meit.

⁵⁰ Man diär Jesus dit hjert, swaaret hi höm en said: Wiis ek bang, liiw man, da ūd jü sünd.

⁵¹ Man diär hi iin ön dit Hüs kâm, let hi Nemmen iingung moar üs Petrus, en Jakobus en Johannes, en dit Biärns Våder en Moder.

⁵² Man ja skroalet altermaal, en beäämket hör. Man hi said: Skroale I ek; jü es ek stürwen, man jü slääpt.

⁵³ En ja lagget eet höm; for ja wust nog, dat jü stürwen wiär.

⁵⁴ Man hi jåget jam altermaal üt, noom hör bi di Hunđ, en said: Faamen, stuun âp!

⁵⁵ En hör Geist kâm weder, en jü stönđ önt salw âp. En hi befoal, em skulđ hör wat tö iten dö.

⁵⁶ En hör Aalđern fing en gurt Skrek. Man hi geboot jam, dat ja dit Nemmen si skulđ, wat sken wiär.