Lukas 20 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 20. Capitel

¹ En hat kâm tö pas üp jen van di Dågen, üs hi dit Volk ön di Tempel liirt, en dit Evangelium prötjet, dat di Opperpröster en Skreftliirten me di Olderlid diär aur tö kâm.

² En sprok tö höm en said: Hur heest dü di Volmagt fingen, dit tö dön? Of hokken heed di di Magt iwen?

³ Mar hi swaaret, en said tö jam: Ik wel ju uk en Uurd fråge. Si mi dit.

⁴ Wiär Johannes sin Dööp van Hemmel, of van Mensken?

⁵ Mar ja taagt bi jam salw en said: Si wü: Van Hemmel, da wel hi si: Hurom hå I höm da ek liiwt?

⁶ Mar si wü: Van Mensken, da wel dit hile Volk üüs stinige; for ja stuun fast üp jaar Stek, dat Johannes en Profet es.

⁷ En ja swaaret: Ia wust et ek, hur di van wiär?

⁸ En Jesus said tö jam: Da si ik ju uk ek, hur ik di Volmagt diärtö fingen hå, om dit tö dön.

⁹ En hi begent, tö dit Volk döt Gliknis tö sien: En Mensk let en Wiingoard önli, en forhüürt en ön di Buren, en reiset üp en lung Tid üt aur Lönđ.

¹⁰ En diär di Tid om wiär, stjürt hi en Knegt hen tö di Buren, dat ja höm van di Frügt ön di Wiinbârig iiw skulđ. Man di Pagters slog höm di Reg vol, en let höm ledig gung.

¹¹ En diärtö stjürt hi jit en Üder Knegt; man ja slog höm uk di Reg vol, en forhoanet höm, en let höm ledig gung.

¹² En diärtö stjürt hi di träd. Mar di slog ja uk siir, en skopt höm üt.

¹³ Diär said di Herr van di Wiinbârig: Wat skel ik dö? Ik wel min lew Seen stjür. Villegt, wan ja höm se, dats jam voar höm öntse.

¹⁴ Mar diär di Pagters di Seen saag, taagt ja bi jam salw en said: Dit es di Ârwing! Kom, let üüs höm doađslå, om dat dit Ârwlot üüs ud.

¹⁵ En ja skopt höm üt of di Wiinbârig en slog höm doad. Wat wel nü di Herr van di Wiinbârig dânen dö?

¹⁶ Hi skel kom, en dös Buren ombring, en wel sin Wiingoard ön Üder Buren forhüür. Diär ja dit hjert, said ja: Diär wīs dit fiirvan!

¹⁷ Man hi saag jam ön, en said: Wat es dit da, wat skrewwen Staant: Di Stiin, diär di Begmeisters wegsmetten ha, di es tö en Hörnstiin uden?

¹⁸ Hokken üp dös Stiin falt, di wel tösplittert ud, mar üp di hi falt, di wel gnööst ud.

¹⁹ En di Opperpröster en Skreftliirten uget diäreter, hurdelling ja höm metjens fast säät küd; mar ja wiär bang voar dit Volk. For ja mârkt, dat hi me dit Gliknis jam ment hed.

²⁰ En ja passet üp höm, en stjürt sok Lid hen, diär lure en jam hellig önstel skulđ, om höm bi sin ein Uurder tö fangen, om dat ja höm di Obrigheid en di Löndvöged sin Gewalt aurlöwere küd.

²¹ En ja fråget höm en said: Meister, wü weet dat dü âprogtig sprakst en liirst, en agtest niin Menskens-Önsen, mar dü liirst Gotts Wei sa üst rogt es.

²² Est rogt, of ek, dat wü ön di Kaiser Skat betåle?

²³ Mar hi markt jaar Leidigheid, en said tö jam: Wat forsjuk I mi?

²⁴ Wise mi en Skelling. Huns Skelt en Üpskreft heed di? Ja swaaret en said: Di Kaiser sin.

²⁵ En hi said tö jam: Da iiw I di Kaiser, wat di Kaiser sin es, en Gott, wat Gott sin es.

²⁶ En ja küd nöndt üp sin Uurd tö sien hå voar dit Volk: en ja forwunđnert jam aur sin Swaar, en swügget stel.

²⁷ En diär kâm hok Sadducäers tö höm, diär ek ön Âpstunen van Doaden liiw, en fråget höm.

²⁸ En said: Meister, Moses heed üüs skrewwen: Wan en Man sin Brödher sterwt sönđer Jungen, da skel sin Brödher di Wüf nem, en sin Brödher Siit âpwääk.

²⁹ Nü wiär diär sowen Brödhem. Di jest noom en Wüf, en stoarw sönder Ârwing.

³⁰ En di Üder noom di Wüf, en stoarw uk sönđer Ârwing.

³¹ En di träd noom hör. Allik ditsalw död alle Sowen, en let niin Jungen eter, en stoarw.

³² Töleest van jam al stoarw uk di Wüf.

³³ Bi dit Âpstunen van Doađen, huns Wüf wel jü da wiis mung dânen? For al Sowen hå hör jå tö Wüf hed.

³⁴ En Jesus swaaret en said tö jam: Di Lid foar di Warlđ fri en let jam fri.

³⁵ Mar dânen, diär wert wiis wel, ön di Üder Warld tö kommen, en van Doađen âp tö stunen, ja wel weder fri, nog jam fri let.

³⁶ For ja kjen van di Tid of ön ek sterw; for ja sen di Engeler lik en Gotts Biärner, aur dat ja Biärner sen ön di Âpstuning van Doaden.

³⁷ En dat di Doađen âpstuun skel, heed Moses ütdüdet bi di Bosk, diär hi di Herr näämt: Gott Abrahams, en Isaaks Gott en Iakobs Gott.

³⁸ Gott es ek di Doaden jaar Gott, mar di Lewendigen jaar Gott; for ja lewwe al foar höm.

³⁹ Diär swaaret Sommen van di Skreftliirten, en said: Meister, dü heest rogt said.

⁴⁰ En ja dört höm van di Tid of ön om nöndt moar fråge.

⁴¹ En hi said tö jam: Hur si ja, dat Christus Davids Seen es?

⁴² En David salw said önt Salmbok: Di Herr heed said tö min Herr: Set di tö di rogt Hunđ bi mi.

⁴³ Older dat ik din Fiinder hen li tö en Skammel för din Fet.

⁴⁴ David näämt höm en Herr, hur es hi da sin Seen?

⁴⁵ En diär dit hile Volk töhjert, said hi tö sin Lirlings:

⁴⁶ Wåre ju voar di Skreftliirten, diär hold ombi gung ön sid Kloader, en let jam holđ gud Dai si üp Marked, en set holđ bowen ön ön di Skulen en bi Staal.

⁴⁷ Diär di Inkewüffen jaar Hüsing âpiit en Skiinswiis lüng Bödiger hoalđ. Ja wel om sa vuul swaarer fordammet ud.