Lukas 2 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 2. Capitel.

¹ Man hat kâm tö pas, dat en Gebot van di Kaiser Augustus ütging, dat di hile Wârlđ tö Skat önsäät wiis skulđ.

² En didiär Skatsäting wiär di ollerjest en geske tö di Tid, diär Cirenius Lönđvöged ön Syrien wiär.

³ En Arkjen ging, dat hi höm skatte lit, Arkjen tö sin ein Stad.

⁴ Diär ging uk hen Joseph van Galiläa, van di Stad Nazareth na dit jüdisk Lönd, tö Davids Stad, diär Bethlehem näämt ud, diärom, dat hi wiär van Davids Hüs en Ofkomst.

⁵ Aur dat hi höm tö Skat önsäät let me Maria, sin forlöwet Wüf, jü skulđ en Litj hå.

⁶ En üs ja diär wiär, kâm di Tid, dat jü gebäär skulđ.

⁷ En jü gebaar hör jest Seen en wölet höm ön Widler en leid höm ön en Krep, aurdat ja üders niin Rüm hed ön di Herbârig.

⁸ En diär wiär Hörder ön di salw Gegend üp Mark bi di Voalđen, en ja passet ön Nagtem üp jaar Kär.

⁹ En lukke hjir, üüs Herr Gott sin Engel kâm tö jam, en üüs Herr Gott sin Klaarheid ljugt om jam, en ja föölt altermaal en gurt Ungst (wåd trung).

¹⁰ En di Engel said tö jam: Uud ek forfiirt, lukke hjir, ik forkinđnige ju gurt Früggeđ, diär alle Mensken tö gud kom skel.

¹¹ Aurdat ju delling di Seligmåker geboren is, diär es Christus di Herr, ön Davids Stad.

¹² En dit skel I tö en Teken hå, I wel dit Biärn ön Widler iinwölet, en ön en Krep lien find.

¹³ En gelik wiär diär bi di Engel en Kär van Hemmels-Geister, ja lowet Gott en said:

¹⁴ Gott ön hoogen Hemmel di Iär, Freeđ üp Warlđ, en höm håget gud tö me di Mensken.

¹⁵ En diär di Engeler van jam âp ön Hemmel foar, aursnakket di Hörder dit me arküder: Let üüs eter Bethlehem gung, en di Voarfal se, diär sken es, en diär üüs Herr Gott üüs forkinđnigt heed.

¹⁶ En ja kâm metjens, en foand Maria en Joseph albiding, diär tö dit Biärn, diär ön di Krep leid.

¹⁷ Man diär ja dit sen hed, maaket ja dit rund ombi bekäänt, wat tö jam van dit Biärn said uden wiär.

¹⁸ En alle Mensken diär dit tö hiren fing, forwunđnert jam aur dit, wat di Hörder tö jam said hed.

¹⁹ Man Maria behölđ, en betaagt alle dös Uurder ön hör Hart.

²⁰ En di Hörder kiirt weder om, priset en lowet Gott foar Alles, wat ja hjert en sen hed, üs uk jå tö jam said uden wiär.

²¹ En diär aagt Dågen om wiär, dat dit Biärn beskeren ud skulđ, da waad hi näämt bi Noom Jesus, diär al näämt wiär van di Engel, jer en bevor dat hi ön Mo̊derlif âpnimmen waad.

²² En diär di Dågen kâm, dat jü na Moses Rogten riin wiär, braagt ja höm tö Jerusalem, omdat ja höm üüs Herr Gott voarstelt.

²³ Alliksa üs-er skrewwen Staant ön üüs Herr Gott sin Rogten: Alles, wat manlik es, en diär dit jestmål dit Moderlif ipen maaket, skel üüs Herr Gott helligt ud.

²⁴ En dat ja braagt dit Aafer, sa üs ön üüs Herr Gott sin Rogten said uden es, en Paar Torteldüffen, of tau jung Düffen.

²⁵ En lukke hjir, diär wiär en Man ön Jerusalem, bi Noom Simeon, en disalw Man wiär rogtfârdig en gottsfürgtig, en wiär Israels Troost forwagten, en di hellig Geist wiär ön höm.

²⁶ En di hellig Geist hed höm en Swaar dön, dat hi di Doađ ek se skulđ, hi hed da tö voaren üüs Herr Gott sin Christus sen.

²⁷ En di hellig Geist beweget höm diärtö, dat hi ön di Tempel kâm. En diär di Aalđern dit Biärn Jesus ön di Tempel braagt, dat ja foar höm död, üs em plei na di Rogten.

²⁸ Da noom hi höm üp Järm, en lowet Gott en said.

²⁹ Herr, nü letst dü din Diner ön Freeđ faar.

³⁰ Aur dat min Ogen hå din Seligmaaker sen.

³¹ Di diär dü törogt maaket heest foar alle Mensken.

³² En Läägt, om di Heiden âptöklaarin en tö en Priis foar din Volk Israel.

³³ En sin Våder en Moder forwunđnert jam aur dit, wat/-er/ van höm said uden wiär.

³⁴ En Simeon sprok di Segen aur jam en said tö Maria, sin Moder: Lukke hjir, döshjirrem ud säät tö en Fal en Âpstunen foar Vûlen in Israel, en tö en Teken, diär Tögenspraak fo wel.

³⁵ En diär skel en Swǟrt döör din Seel gung, diärom dat di Taagten van vuul Harten ön Daisläägt kom.

³⁶ En diär wiär en Prophetenwüf Hanna, Phanuels Daagter, van di Stam Aser, jü wiär oalđ en ütlewwet, en hed sowen Iaar lewwet me hör Man eter hör Jungfåmenskep.

³⁷ En jü wiär en Inkewüf tögen fjur en taggendig Jaar, jü kâm nimmer van di Tempel en tinet Gott me Fastin en Bödigin Nagt en Dai.

³⁸ Disalw kâm ön disalw Stünđ, en priset üüs Herr Gott, en sprok van höm tö Arkjen, diär ön Ierusalem di Help van Bowen forwagten wiär.

³⁹ En diär ja dit Alles tö Jenđ braagt hed na üüs Herr Gott sin Rogten, kiirt ja weder om eter Galiläa, tö jaar Stad Nazareth.

⁴⁰ Man dit Biärn wukset en waad stark ön sin Geist, en waad vol Wisheid, en Gotts Gnaad wiär me höm.

⁴¹ En sin Aalđern gingen alle Jaar na Jerusalem üp di Poask hellig Dågen.

⁴² En diär hi twelf Jaar oalđ wiär, ging ja âp nå Jerusalem eter jaar Unigheid önt Fäst.

⁴³ En diär di Dågen tö Jenđ wiär en ja weder tüs ging, bleew dit Dräängke Jesus ön Jerusalem, en sin Aalđern wust nöndt diärvan.

⁴⁴ Man ja ment, hi wiär ön di Selskep, en kâm en Daisreis, en saagt höm mung di Frinđner en Bekäänten.

⁴⁵ En diär ja höm ek foanđ, kiirt ja weder om na Jerusalem, en saagt höm.

⁴⁶ En hat kâm tö pas eter tri Dågen foanđ ja höm on di Tempel, diär seet hi medden mung di Liirmeisters, dat hi jam töhjert, en jam fråget.

⁴⁷ En al dânen, diär höm töhjert, forwunđnert jam aur sin Forstand en sin Swaar.

⁴⁸ En diär ja höm saag, waad ja sa forfiirt. En sin Moder said tö höm: Min Seen, hurom heest du üüs dag dit öntögen dön? Lukke hjir, ik en din Våder hå sa besörrigt wessen om di, en hå di saagt.

⁴⁹ En hi said tö jam: Hurom hå I mi saagt? Weet I ek, dat ik wiis mut ön dit, wat min Våder sin es?

⁵⁰ En ja forstönđ dit Uurd ek, diär hi tö jam said.

⁵¹ En hi ging me jam diäl, en kâm tö Nazareth, en harket jam frai. En sin Moder bewåret al dös Uurder ön hör Hart.

⁵² Jesus waad iäler, en noom tö ön Wisheid, en Gnaad bi Gott en di Mensken.