Lukas 19 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 19. Capitel

¹ En Jesus ging fârder iin, en ging döör Jericho.

² En lukke hjir, diär wiär en Man, bi Noom Zachäus, hi wiär en Opperst van di Tolners, en wiär rik.

³ Hi wiär begirig Jesum tö sen, hokken hi wiär, en hi küd ek voar di Kär Lid, for hi wiär litj van Person.

⁴ En hi lööp voarof en klüwwert âp ön en Muulbiärboom, om dat hi höm se küd, for diär skuld hi voarbi kom.

⁵ En diär Jesus ditsalw Steid voarbi kâm, lukket hi âp, en waad höm waar, en said tö höm: Zachäus, kom hastig diäl; for ik mut delling ön din Hüs iinkiir.

⁶ En hi kâm metjens diäl, en noom höm âp me Frügged.

⁷ Diär ja dit saag, groltet ja altermaal, dat hi bi en Senđner iinkiirt.

⁸ Mar Zachäus trat naier en said tö di Herr: Se, Herr, dit Hoallew van min Gud iiw ik ön di Ârmen, en wan ik hokken bedrain hå, da maake ik dit vjurmaal weder gud.

⁹ En Jesus said tö höm: Delling es döt Hüs en voarskel Lek tö Diil uden, voaral aur dat hi uk Abrahams Seen es.

¹⁰ For di Menskenseen es kjemmen, om dit tö sjukken en selig tö maakin, wat wild gingen wiär.

¹¹ Diär ja nü töhjert, said hi förder en Gliknis, diärom, dat hi nai bi Jerusalem wiär, en ja ment, dat Gotts Könningrik üpsteid ipenbaaret ud skulđ.

¹² En said: En Edelman reiset für hen ön en Lönđ, om en Rik iintö nemmen, en da weder tö kiren.

¹³ En hi fördigt tiin van sin Knegter, en jåw jam tiin Pünđ, en said tö jam: Hanđnele I diärme, tö dat ik weder kom.

¹⁴ En sin Borgers wiär höm fiind, en stjürt Böd tö höm, en let höm si: Wü wel ek, dat dü Herr aur üüs best.

¹⁵ En hat kâm tö pas, dat hi weder kâm, eter dat hi dit Rik iinnommen hed, dat hi said, di Knegter skulđ röpen ud, dânen hi dit Jilđ iwen hed, om dat hi tö weten fing, hurdelling Ark sin Jilđ önwäänt hed.

¹⁶ Da kâm di Jest hjårt, en said: Herr! ju Pünđ heed tiin Pünđ wonnen.

¹⁷ En hi said tö jam: Aa, dü braaw Knegt! Diärom, dat dü önt Menst tru wessen heest, skedt dü Magt hå aur tiin Städer.

¹⁸ Di Üder kâm uk en said: Herr! ju Pünđ heed fiif Pünđ iinbraagt.

¹⁹ Tö di said hi uk: Dü skedt aur fiif Städer wiis.

²⁰ En di träd kâm en said: Herr! se hjir, hjir es ju Pünđ, wat ik önt Swäätdok iinknet hå.

²¹ Ik wiär bang voar ju, for I sen en strääng Man. I nem, hur I nöndt henleid hå, en I wel bârige, wat I ek sen hå.

²² Mar hi said tö höm: Üt din ein Müd rogt ik di, dü Skalk! Wust dü, dat ik en strääng Man sen; nem ik wat, hur ik nöndt leid hå, en bârige ik, wat ik ek sen hå.

²³ Hurom heest dü da min Jilđ ek ön di Bank dön? En ik hed da, wan ik kjemmen wiär, dit me Räänt tö mi nommen.

²⁴ En hi said tö dânen, diär bi höm stönđ: Nem dit Pünđ van höm, en iiw't ön di, diär tiin Pünđ heed.

²⁵ En ja said tö höm: Herr! hi heed dag tiin Pünđ.

²⁶ Mar ik si ju: Hokken heed, höm skel iwen ud. Man van di, diär ek heed, skel uk dit nommen ud, wat er heed.

²⁷ Dag dös min Fiinder, diär ek wild, dat ik Herr aur jam wiis skulđ, bring hjårt, en wirge jam hjir voar min Ogen.

²⁸ En diär hi dit said hed, reiset hi fârder en ging âp jen Jerusalem.

²⁹ En hat kâm tö pas, diär hi tegt bi Bethphage en Bethanien kjemmen wiär, en bi di Ölibarig kâm, dat hi tau van sin Jüngers ütstjürt.

³⁰ En said: Gung at hen ön di Flekken, diär voar junk liidt; en wan at diär iinkom, wel at en Fölk önbünđnen finđ, diär jit older niin Mensk üp seten heed. Maake't loas, en bringt mi hjårt.

³¹ En wan junk Hokken fråget, hurom at dit Fölk loas maake, da si at gelik sa tö höm: Di Herr brükt et.

³² En danen hi ofstjürt hed, ging hen, en foand't sa, üs hi tö jam said hed.

³³ En diär jat dit Fölk loas maaket, said di Herren van ditsalw tö jam: Hurom maake at dit Fölk loas?

³⁴ En jat said: Di Herr heedt nödig.

³⁵ En jat braagt et tö Jesus, en smeet jaar Kloader üp dit Fölk, en säät Jesus diärüp.

³⁶ Diär hi nü fârder reiset, bredet ja jaar Kloader üp di Wei.

³⁷ En diär hi nü naier hjårt kâm, en diälging van di Ölibârig, begent di hile Kär van sin Lirlings me Frügged Gott me gurtem Stem tö prisin aur alle magtig Dåden, diär ja sen hed.

³⁸ En said: Welsegent es di Könning, diär komt ön üüs Herr Gott sin Noom! Freeđ mai er wiis ön Hemmel, en Iär ön Hemmelshoogde!

³⁹ En Sommen van di Farisäers mung di Kär Lid said tö höm: Meister, säät din Lirlings dag törogt.

⁴⁰ Hi swaaret en said tö jam: Ik si ju: Wan ja swügge wilđ, da wilđ di Stiner begen tö skrilen.

⁴¹ En diär hi naier hen bi kâm, lukket hi di Stad ön, en skroalet aur hör.

⁴² En said: Wan dü dit wust, da widt dü uk nog betäänk tö dös din Tid, wat tö din Freeđ tinet. Mar hat es nü voar din Ogen forborgen.

⁴³ For di Tid wel uk foar di kom, dat din Fiinder wel om di en din Jungen en Borrig van Wainer âpstel, di omsingele en ön alle Kanten di ungstige.

⁴⁴ En ja wel di slogte en ek en Stiin üp di Üder let, diärom, dat dü di Tid ek üppasset heest, diär Gott di besjuk wilđ.

⁴⁵ En hi ging iin ön di Tempel, en begent al dânen üt tö jagin, diär bennen wiär tö forkôpin en tö kôpin.

⁴⁶ En said tö jam: Diär Staant skrewwen: Min Hüs es en Bödighüs. Man I hå en Muurdigerküül diärvan maaket.

⁴⁷ En hi liirt daagligs ön di Tempel. Mar di Opperpröster en Skreftliirten, en di Voarnemsten van't Volk wuget eter höm, om höm dit Lewent tö nemmen.

⁴⁸ En ja küd't ek betaagt fo, hurdelling ja dit maake skulđ, for dit hile Volk wiär üp sin Sid, en hjert höm holđ.