Lukas 16 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 16. Capitel

¹ En hi said uk tö sin Jüngers: Diär wiär en rik Man, di hed en Hüshoalđer; hi kâm ön di Beroop, üs dat hi höm sin Gud döörbraagt hed.

² En hi fördigt höm, en said tö höm: Hur hiir ik dit van di? Dö Redenskep van din Hüshoalđen; för dü kjenst van mi van nü ön ek moar Hüshoalđer wiis.

³ Di Hüshoalđer said bi höm salw: Wat skel ik dö? Min Herr nemt dit Forlining van mi. Greew mai ik ek; en ik skamme mi tö béderin.

⁴ Ik weet, wat ik dö wel, wan ik nü van dit Forlining ofsäät ud, dat ja mi on jaar Hüsing âpnem.

⁵ En hi rööp tö höm alle Skilđners van sin Herr, en said tö di jest: Hurvuul best du min Herr skilđlig?

⁶ Hi said: Hönđert Fåten Öli. En hi said tö höm: Nem din Poanđbreew, en skriiw gau föfdig.

⁷ Diärna said hi tö di Üder: Mar dü, hurvuul best dü skilđlig? Hi said: Hönđert Malter Weten. En hi said tö höm: Nem din Poanđbreew en skriiw taggendig.

⁸ En di Herr priset di ünrogtfârdig Hüshoalđer, dat hi dit sa klook maaket hed. For di Lid foar di Warlđ sen klooker, üs di Bråwen bi läägt Dai on jaar Saaken.

⁹ En ek si ju uk: Maake ju Frinđner me di ünrogt Rikdom, om dat, wan I nü Brak hå, ja ju âpnem ön di Behüsing foar di Ewigheid.

¹⁰ Diär önt Menst tru es, di es uk önt Gurt tru; en hokken önt Menst ünrogtfârdig es, di es uk önt Gurt ünrogtfârdig.

¹¹ Wan I nü me di ünrogt Rikdom ek tru sen, hokken wel ju da dit Waare öntru?

¹² En wan I ön dit främed Gud ek tru sen, hokken wel ju da wat Eins dö?

¹³ Niin Tiinstknegt kjen tau Herren tine; wan hi di Jen håtet, da wel hi di Üder lew hå; of wan hit me di Jen halt, da wel hi di Üder foragt. I kjen ek Gott tine en uk di Jilđdüwel.

¹⁴ Dit Alles hjert di Farisäers uk, ja wiär jilđgirrig, en ja beskempet höm.

¹⁵ En hi said tö jam: I sen sokken, diär jam salw rogtfârdige voar di Mensken, mar Gott käänt ju Harten; for wat hoog es voar di Mensken, dit es en Gruul voar Gott.

¹⁶ Di Wetten en di Profeten spoai hen tö Johannes sin Tid. En van di Tid of ön ud dit Evangeelje van Gotts Könningrik prötjet en Arkjen träängt me Gewalt, om iin tö kommen.

¹⁷ En hat es legter, dat Hemmel en Öörd forgung, üs dat en Tüttel van di Wetten wegfalt.

¹⁸ Di diär höm skäd van sin Wüf en friit en Üder, di brakt di Ee; en hokken di skäd Wüf van di Man friit, di brakt uk di Ee.

¹⁹ En diär wiär en rik Man, hi kloadet höm me Purpur en fiin Lennen, en lewwet alle Dågen prägtig en ön Frügged.

²⁰ En diär wiär en ârm Man, bi Noom Lazarus, hi leid voar sin Düür vol Bolđning.

²¹ En forlangt, van di Broadbrokler, diär van di rik Man sin Staal fääl, höm sat tö iten. Dag kâm di Hündner, en slekket höm sin Siirsteider.

²² En hat kam tö pas, dat di ârm Man stoarw, en waad hendrain van di Engeler ön Abrahams Skoat. Di rik Man stoarw uk, en wåd begrewen.

²³ Üs hi nü ön di Hel en ön di Piin wiär, slog hi di Ogen âp, en waad Abraham waar van firens, en Lazarus üp sin Skoat.

²⁴ Rööp en said: Våder Abraham, wiis bârmhartig tögen mi, en stjür Lazarus, dat hi dit Ötterst van sin Finger ön Weter iindüppet, en kölet min Tung, for ik liid Piin ön dös Löög.

²⁵ Mar Abraham said: Betäänk, Seen, dat dü din Guds fingen heest bi din Lewentstid en Lazarus diärtögen heed vuul Elend hed. Man nü ud hi trööst, en dü ūdst pinigt.

²⁶ En forbütten dit es en gurt (Rewt) /Klow/ twesken üüs, sa dat dânen, diär van hjir tö ju aurgung wel, kjen ek, en uk dânen van jünđer kjen ek tö üüs hjårt kom.

²⁷ Da said hi: Da bed ik di, Våder, dat dü höm stjürst ön min Våders Hüs.

²⁸ For ik hå jit fiif Brödhem; dat hi jam aurtjügt, om dat ja uk ek kom ön dös Plaats vol Wark en Piin.

²⁹ Abraham said tö höm: Ja hå Moses en di Profeten! Let jam dânen harke.

³⁰ En hi said: Naan, Våder Abraham, mar wan er Jen van di Doađen tö jam henging, da wilds jam nog bekiir.

³¹ Hi said tö höm! Harke ja Moses en di Profeten ek, da wels uk ek liiw, wan er Hokken van Doađen âpstönđ.