Lukas 15 - North Frisian New Testament (Clemens)

Dit 15. Capitel

¹ Diär kam vuul Tolners en Senđners tö höm, om höm tö hiren.

² En di Farisäers en Skreftliirten knorret en said: Didiär nemt di Senđners ön, en et me jam.

³ Mar hi said tö jam dit Gliknis en sprok:

⁴ Wat foar en Mensk es mung ju, diär hönđert Sjip heed, en wan er jen diärvan forlast, dat hi ek di nigen en negendig ön di Wösteni gung let, en hengeid, om dit Sjip, wat weg kjemmen es, tö sjukken, tö dat ert fendt?

⁵ En wan ert fünđnen heed, da liidt hit üp sin Skolđern, en frügget höm.

⁶ En wan er tüs komt, rǟpt hi sin Frinđner en Naibers, en said tö jam: Frügge ju me mi, for ik hå min Sjip fündnen, wat weg wiär.

⁷ Ik si ju: Alliksa wel er Frügged wiis ön Hemmel aur jen Senđner, diär höm bekiirt, voar nigen en negendig Rogtfârdigen, diärt ek nödig hå, jam tö bekiren.

⁸ Of wat foar en Wüf es — er, diär tin Skelling heed, en wan jü jen diärvan forlast, dats ek en Läägt öntjendt en faaget dit Hüs, en sjukt gedürigen, tö dats en weder fendt?

⁹ En wans di Skelling wederfünđnen heed, da rääpt jü hör Frinđner enđ Naibers-Wüffen en said: Frügge ju me mi, for ik hå min Skelling weder fünđnen, diär mi weg wiär.

¹⁰ Alliksa, si ik ju, wel er Frügged wiis voar Gottes Engeler aur jen Senđner, diär höm bekiirt.

¹¹ En hi said: En Mensk hed tau Seens.

¹² En di jungst van jam said tö di Våder: Våder, iiw mi di Diil van dit Gud, diär mi tö komt. En hi dilet jam dit Gud.

¹³ En ek lung diäreter såmelt di jungst Seen Alles töhop, en reiset für weg aur Lönđ, en braagt diär sin Gud döör me Aurdådigheid.

¹⁴ Diär hi nü Alles döörbraagt hed, kâm er en jür Tid aur dit hile Lönđ, en hi begent Brak tö liden.

¹⁵ En hi ging hen, en forhüürt höm bi en Borger ön ditsalw Lönđ, en hi stjürt höm üt üp sin Eker, om di Swin tö jäten.

¹⁶ En hi forlangt sin Lif tö fellen me Träber /(Skellen)/, diär di Swin iit, en Nemmen död höm wat.

¹⁷ Da slog hi ön sik en said: Hur manning Dailoaners heed min Våder, diär Broad vol âp hå, en ik forgung voar Hunger.

¹⁸ Ik wel mi üp di Biin maake, en tö min Våder gung en tö höm si: Ik hå mi forsenđnigt ön Hemmel en ön Ju.

¹⁹ En ik sen nü ek moar wert, dat ik ju Seen hjit; maake mi tö jen van ju Dailoaners.

²⁰ En hi maaket höm üp di Biin, en kâm tö sin Våder. Diär hi jit für van höm wiär, saag sin Våder höm en bejammert höm, lööp höm öntögen, en fääl höm om sin Hals, en taatjet höm.

²¹ En di Seen said tö höm: Våder, ik hå mi forsenđnigt ön Hemmel en tögen Ju. Ik sen nü ek moar wert, dat ik ju Seen hjit!

²² Mar di Våder said tö sin Knegter: Bring dit bääst Kload hjårt, en tiet höm ön, en dö höm en Fingerring üp sin Hunđ en Skuur aur sin Fet.

²³ En bring en fat Koalw hjårt, en slaagte dit, let üüs üt en blid wiis.

²⁴ For dös min Seen wiär doad, en es weder lewendig uden; hi wiär forlesen, en es weder fünđnen uden. En ja begent, früggelk tö wisen.

²⁵ Mar di iälst Seen wiär üp Mark, en diär hi nai bi Hüs kâm, hjert hi dit Sjungen en Dåndsin.

²⁶ En hi rööp jen van di Knegter hen tö höm en fråget, wat dit wiär?

²⁷ En di Knegt said tö höm: Din Brödher es kjemmen; en ju Våder heed en fat Koalw slagtet, aur dat hi sünđ weder tüs kjemmen es.

²⁸ Mar hi waad bister, en wilđ ek iingung. Da ging sin Våder üt, en boad höm.

²⁹ Mar hi swaaret en said tö sin Våder: Se jens, sa vuul Jaar tine ik ju, en hå jit nimmer wat tögen ju Wel dön. En I hå mi nimmer en Wedder dön, dat ik mi me min Frinđner frügge küd.

³⁰ Mar nü, diär dös ju Seen kjemmen es, diär sin Gud me Hurin döörbraagt heed, hå I höm en fat Koalw slagtet.

³¹ Mar hi said tö höm: Min Seen, dü best altid bi mi, en Alles, wat min es, dit es din.

³² Mar dü skudt blid en gud tö Mud wiis: for dös din Brödher wiär doad, en es weder lewendig uden; hi wiär forlesen, en es weder fünđnen uden.